نیازهای زیادی از قبیل اداره امور جاری کشور، برگزاری رفراندوم تغییر نظام، تدوین قانون اساسی و... را در پی داشت، که می‌بایست برای آنها برنامه‌ریزی و سازماندهی صورت می‌گرفت. به همین دلیل امام به مهندس بازرگان مأموریت دادند که دولت موقت را تشکیل دهد
به گزارش جماران؛ مرحوم آیت الله هاشمی در خاطرات خود از روزهای تشکیل دولت موقت آورده است:
در "آن" ایام، ضرورت تشکیل دولت بر کسی از انقلابیون پوشیده نبود؛ زیرا از یک طرف امام از روز اول ورودشان، روی تشکیل نهادهای رسمی اصرار داشتند و نمی‌خواستند کشور همین طور و مثلا با یک گروه انقلابی و بدون برنامه، اداره بشود و از طرف دیگر، پیش بینی سقوط قریب الوقوع رژیم سلطنتی، نیازهای زیادی از قبیل اداره امور جاری کشور، برگزاری رفراندوم تغییر نظام، تدوین قانون اساسی و... را در پی داشت، که می‌بایست برای آنها برنامه‌ریزی و سازماندهی صورت می‌گرفت. به همین دلیل امام به مهندس بازرگان مأموریت دادند که دولت موقت را تشکیل دهد و در حکمشان علاوه براداره امور جاری کشور، سه وظیفه مشخص برای این دولت تعیین کردند :1) برگزاری رفراندوم تغییر نظام سیاسی کشور به جمهوری اسلامی 2) تشکیل مجلس مؤسسان از منتخبین مردم جهت تصویب قانون اساسی3) برگزاری انتخابات مجلس نمایندگان ملت بر طبق قانون اساسی نظام جدید معرفی اعضای دولت موقت، برای اداره امور جاری کشور نیز از جمله کارهای آینده آقای بازرگان تعیین شد.
طبیعی بود که معرفی نخست وزیر دولت انقلاب، با اعلام حمایت و پشتیبانی گسترده مردم، بیش از پیش اثر گذار می‌شد. به همین دلیل امام قبل و بعد از قرائت حکم نخست وزیری مهندس بازرگان، دلایل تعیین نخست وزیر را در آن شرایط، مطرح کردند و از مردم خواستند که نظراتشان را در مورد نخست وزیری مهندس بازرگان اعلام کنند. همچنین نسبت به مخالفت با حکومت هشدار دادند و فرمودند: "مخالفت با این حکومت، مخالفت با شرع است و ... جزایش بسیار زیاد است" و افزودند: "من تنبه می‌دهم به کسانی که تخیل این معنی را می‌کنند که کار شکنی بکنند، یا اینکه خدای نخواسته یک وقت قیام بر ضد این حکومت بکنند، من اعلام می‌کنم به آنها که جزای آنها بسیار سخت است...."
وقتی این مراسم پایان یافت، یکی از خبرنگاران، توضیحاتی در مورد سخنان امام خواست که من در پاسخ وی گفتم: "نباید این تصور به وجود آید که وقتی امام خمینی گفته‌اند که مخالفت با این دولت، خلاف شرع است و عقوبت دارد، نوعی شدت عمل است، چون اعلامیه‌های امام را که دیده‌اید که مکرر فرموده‌اند همه مردم در اظهار عقیده و انتقاد نسبت به دولت و رژیم در جمهوری اسلامی آزادند و هیچگونه دیکتاتوری و فشاری در مورد مخالفان نخواهد بود و این را بارها اعلام کرده‌اند. در مورد عقوبت، نظر ایشان به آن کسانی است که احیانا بخواهند با توطئه و خیانت، با آرای مردم و اکثریت مردم مقابله کنند که در این صورت نه ملت می‌گذارد و نه رهبر ملت". این توضیح من، که به خاطر اهمیت مطلب در روزنامه‌ها نیز درج شد، برای روشن شدن افکار عمومی، لازم و موثر بود
به هر حال مردم به خواسته امام گردن نهادند و طی چند روز در روزهای 17، 18، 19 بهمن 1357، میلیونها نفر در سراسر کشور به راهپیمایی پرداختند و با شعار "درود بر خمینی، سلام بر بازرگان" حمایت و پشتیبانی خود را از دولت انقلاب، اعلام داشتند و با صدور قطعنامه‌ای، به همه دولتهای جهان، اعلام کردند که از نظر ملت ایران، تنها قراردادهایی اعتبار قانونی دارد که به تصویب دولت مورد تایید ملت رسیده باشد.
اقدام امام در تعیین نخست وزیر دولت انقلاب، همچنین بازتاب گسترده‌ای در رسانه‌های داخلی و خارجی داشت و به نوعی زوال قطعی رژیم سلطنتی را به همگان بشارت داد.
منبع: کتاب هاشمی رفسنجانی، کارنامه و خاطرات 58-1357 ، انقلاب و پیروزی، زیر نظر عباس بشیری
