به گزارش جماران؛ ماه مبارک رمضان فرصت مناسبی برای صیقل دادن روح و جان و بهانه ای برای پهن شدن یک سفره است، سفره ای که رسول خدا (ص) فرمود: تاکنون این سفره را نه کسی دیده و نه کسی شنیده و نه به قلب کسی خطور کرده است؛ بر سر این سفره فقط روزه دارها می نشینند.
رمضان ماه مهربانی با نعمت های خداوند است، نعمت هایی که شاید در ایام دیگر توجه چندانی به آنها نمی شود و از جمله شامل منابع آب، خاک و به طور کلی محیط زیست است و با گشاده دستی در اختیار انسان قرار داده شده است.
این همه در حالی است که جهان امروز را معضلی به نام هدررفت مواد غذایی درگیر کرده است که تاثیر منفی زیادی بر منابع آب و خاک و به طور کلی محیط زیست دارد.
براساس گزارش سازمان خواروبار و کشاورزی ملل متحد (فائو)، سالانه حدود 1.3 میلیارد تن غذا یعنی حدود یک سوم کل مواد غذایی جهان دور ریخته می شود، این مقدار غذا برای سیر کردن 870 میلیون انسان کافی است.
در فرآیند تولید این میزان غذا، سالانه 3.3 گیگاتن، معادل 3.3 هزار میلیارد کیلو دی اکسید کربن به جو زمین وارد می شود و در جریان تجزیه این میزان مواد غذایی در طبیعت، مقدار قابل توجهی گاز متان آزاد می شود.
این وضعیت در ایران نیز نگران کننده اعلام شده است، چندی پیش معصومه ابتکار معاون رییس جمهوری و رییس سازمان حفاظت محیط زیست گفت که یک سوم غذا در کشور از مزرعه تا سفره هدر می رود، این میزان معادل مصرف 27.5 میلیارد متر مکعب آب است.
بر این اساس، ماه مبارک رمضان فرصت نابی برای تمرین توجه به منابع محیط زیست است که از جمله از طریق خودداری از اسراف در تدارک و مصرف مواد غذایی و جلوگیری از هدررفت منابع عظیم صورت می گیرد.
به گفته حسین عبیری گلپایگانی فعال محیط زیست، اساسا بدن انسان پس از 16 تا 17 ساعت امساک و روزه داری، به طور طبیعی غذای زیاد و سنگین نمی طلبد و در صورت تدارک غذاهای متنوع و رنگین که گاه و بیگاه بر سر سفره های افطار و یا سحری مشاهده می شود، بخش زیادی از آن بدون مصرف می ماند و به دورریز تبدیل می شود،
وی افزود: هدررفت مواد غذایی در حالی است که در مراحل مختلف تهیه غذا از تولید مواد اولیه تا آماده سازی آن، حجم زیادی آب هم مصرف می شود و کمبود آب یکی از معضلات اصلی کشور ما است و در نتیجه، حفظ منابع آبی نیز اهمیت زیادی دارد.
عبیری تصریح کرد که با توجه به بحران خشکسالی و کم آبی در کشور، خودداری از اسراف در مصرف مواد غذایی به عنوان یک آموزه دینی و تمرین عمل به آن در ماه مبارک رمضان، اهمیت مضاعف می یابد.
**ظروف یک بار مصرف
تجمع ظروف یکبار مصرف به ویژه از نوع پلاستیکی در طبیعت به بحرانی محیط زیستی بدل شده است، به طوری که با هر بار حضور در طبیعت، شاهد پراکندگی انبوهی از انواع این ظروف در عرصه های طبیعی هستیم.
مدت زمان ماندگاری ظروف یکبار مصرف پلاستیکی در طبیعت 300 تا 500 سال است و در نهایت پس از ورود به منابع آب و خاک، به تولید محصولات ناسالم منجر می شود.
براساس آمارهای اعلام شده، سالانه بیش از 177 هزار تن پلاستیک در ایران تولید می شود که برابر با 500 تن در روز است، سرانه مصرف ظروف پلاستیکی در کشور باعث شده است که ایران در شمار 10 کشور اول دنیا از لحاظ مصرف پلاستیک قرار گیرد.
همین وضعیت نیاز به خودداری از به کارگیری این ظروف را در تمامی مناسبت ها از جمله بر سر سفره های افطاری پررنگ تر می کند.
عبیری در این خصوص گفت: ظروف یکبار مصرف در ماه رمضان به واسطه پهن کردن سفره های افطاری، کاربرد بیشتری می یابد که باید با فرهنگ سازی ظروف سنتی و دائمی را جایگزین آن کرد.
این یک حقیقت است که محیط زیست باید حفظ شود زیرا ترمیم هر بخش آسیب دیده آن به صدها بلکه قرن ها زمان نیاز دارد؛ ماه مبارک رمضان فرصت مناسبی برای اندیشیدن و تمرین بندگی از طریق استفاده بهینه از نعمات است.
