به گزارش خبرنگار ایرنا، این روزها دیگر هیچ ثباتی بر قیمت هیچ چیز نمی توانی در بازار پیدا کنی و به ساعت و ثانیه قیمت ها در حال تغییر است که این امر زنگ خطری و هشداری برای همه مسئولان به ویژه بخش اقتصادی کشور است.
این در حالی است که به رغم این تغییر قیمت های چند برابری از خودرو گرفته تا حتی لیوان یکبار مصرف از پوشک بچه تا خانه و ... حقوق کارمندان و مستمری بگیران و بازنشستگان ثابت مانده و همان چند درصد تغییر ابتدایی اول سال موجب کوچکتر شدن سفره این قشر و تحمل فشار مضاعف بر آنان شده است.
متاسفانه تب گرانی قیمت ها و تورم لجام گسیخته و فشارهای روانی کاذب که خود مردم در خصوص پیش بینی آینده و قحطی نیامده می کنند موجب شده که بسیاری نادانسته با هجوم به فروشگاه ها از هرآنچه که نیاز دارند و ندارند بیش از حد معمول خود بخرند و فروشگاه ها را خالی از مواد غذایی و مصرفی کنند.
این خرده احتکارها موجب شده که روز به روز نگرانی بیشتری در جامعه حاکم شود و نبود هر چیز نقش مهمی در افزایش قیمت ها داشته باشد.
شاید بسیاری از کالاها و خدمات هیچ ارتباط مستقیم یا حتی غیر مستقیمی به دلار و سکه و ارز نداشته باشد اما این تب گرانی آنقدر اپیدمی شده که ناخودآگاه قیمت این کالا و خدمات را نیز تحت تاثیر قرار می دهد.
بی گمان در این بلبشوی اقتصادی و نابسامانی اوضاع که حتی نظارت و بازرسی و دولت هم توان مقابله با آن را در برخی مقاطع ندارد نیاز است که حتی رهبری وارد عمل شود و با صدور یک فرمان که مردم را دعوت به آرامش کند و به آنان اعتماد خاطر دهد که خطری کشور را تهدید نمی کند، آرامش را به جامعه بازگرداند.
بی گمان نگاه های نگران بسیاری از افراد کم درآمد، کاهش توان اقتصادی آنان که روز به روز فشار را بر سبد غذایی خانوار بیشتر می کند، ایجاد حس ناامیدی و نگرانی روز افزون از آینده در چشم تک تک بسیاری از مردم جامعه دیده می شود.
مردم کشورمان نباید از یاد ببرند که ما روزهای خیلی خیلی سختی پشت سر گذاشته ایم ، روزهای جنگ تحمیلی، فشارهای اقتصادی، شهادت عزیزان و بمباران ها و ویرانی های گاه و بی گاه.
اکنون که این شرایط بر کشور حاکم نیست و تنها مشکل کشور ما تحریم های اقتصادی و تهدیدهای آمریکا است پس چرا خودمان گرگ خودمان شده ایم و به همدیگر رحم نمی کنیم.
چرا وقتی چند بسته پوشک بچه یا روغن و سایر مواد غذایی را در سبد خرید خود قرار می دهیم سایر هم وطنان که ممکن است در به در به دنبال آن باشند را از یاد می بریم.
مگر نه اینکه بنی آدم اعضای یکدیگر اند، مگر نه اینکه ما همه سرنشینان یک کشتی هستیم که تاکنون توانسته ایم از طوفان های سهمگین به سلامت پشت سر گذاشته ایم پس چرا همه باید اکنون جای خویش را سوراخ کنیم و بر شدت غرق شدن خود بیافزاییم؟
چرا امید و توکل خود را از دست داده ایم و به فردایی بهتر که همه با امید و عشق در کنار هم زندگی کنیم فکر نمی کنیم؟
این همه همه ما نیاز داریم که به همدیگر اعتماد کنیم و به جای نگرانی امید به روزهای خوش را در وجود هم زنده کنیم.
می گویند روزی جبریل بر حضرت موسی نازل شد و گفت: به مردمان قومت بگو که بزودی قحطی سرزمینشان را فرا می گیرد.
مردمان قوم بنی اسرائیل خانه هایشان را سوراخ کردند تا در زمان قحطی به همدیگر کمک کنند. پس از چندی جبرئیل نازل شد و گفت: خدا فرموده وقتی بندگانم اینچنین به هم رحم می کنند پس من هم رحمتم را شامل حالشان می کنم و قحطی بر آنان نازل نمی کنم.
باشد که همه ما با توکل بر خداوند متعال و اعتماد به رهبری و مسئولان دولتی دست در دست همدهیم و با همدلی و قناعت و استقامت در برابر مشکلات بتوانیم این روزهای سخت را پشت سر بگذاریم.
7177/6034
انتهای پیام این در حالی است که به رغم این تغییر قیمت های چند برابری از خودرو گرفته تا حتی لیوان یکبار مصرف از پوشک بچه تا خانه و ... حقوق کارمندان و مستمری بگیران و بازنشستگان ثابت مانده و همان چند درصد تغییر ابتدایی اول سال موجب کوچکتر شدن سفره این قشر و تحمل فشار مضاعف بر آنان شده است.
متاسفانه تب گرانی قیمت ها و تورم لجام گسیخته و فشارهای روانی کاذب که خود مردم در خصوص پیش بینی آینده و قحطی نیامده می کنند موجب شده که بسیاری نادانسته با هجوم به فروشگاه ها از هرآنچه که نیاز دارند و ندارند بیش از حد معمول خود بخرند و فروشگاه ها را خالی از مواد غذایی و مصرفی کنند.
این خرده احتکارها موجب شده که روز به روز نگرانی بیشتری در جامعه حاکم شود و نبود هر چیز نقش مهمی در افزایش قیمت ها داشته باشد.
شاید بسیاری از کالاها و خدمات هیچ ارتباط مستقیم یا حتی غیر مستقیمی به دلار و سکه و ارز نداشته باشد اما این تب گرانی آنقدر اپیدمی شده که ناخودآگاه قیمت این کالا و خدمات را نیز تحت تاثیر قرار می دهد.
بی گمان در این بلبشوی اقتصادی و نابسامانی اوضاع که حتی نظارت و بازرسی و دولت هم توان مقابله با آن را در برخی مقاطع ندارد نیاز است که حتی رهبری وارد عمل شود و با صدور یک فرمان که مردم را دعوت به آرامش کند و به آنان اعتماد خاطر دهد که خطری کشور را تهدید نمی کند، آرامش را به جامعه بازگرداند.
بی گمان نگاه های نگران بسیاری از افراد کم درآمد، کاهش توان اقتصادی آنان که روز به روز فشار را بر سبد غذایی خانوار بیشتر می کند، ایجاد حس ناامیدی و نگرانی روز افزون از آینده در چشم تک تک بسیاری از مردم جامعه دیده می شود.
مردم کشورمان نباید از یاد ببرند که ما روزهای خیلی خیلی سختی پشت سر گذاشته ایم ، روزهای جنگ تحمیلی، فشارهای اقتصادی، شهادت عزیزان و بمباران ها و ویرانی های گاه و بی گاه.
اکنون که این شرایط بر کشور حاکم نیست و تنها مشکل کشور ما تحریم های اقتصادی و تهدیدهای آمریکا است پس چرا خودمان گرگ خودمان شده ایم و به همدیگر رحم نمی کنیم.
چرا وقتی چند بسته پوشک بچه یا روغن و سایر مواد غذایی را در سبد خرید خود قرار می دهیم سایر هم وطنان که ممکن است در به در به دنبال آن باشند را از یاد می بریم.
مگر نه اینکه بنی آدم اعضای یکدیگر اند، مگر نه اینکه ما همه سرنشینان یک کشتی هستیم که تاکنون توانسته ایم از طوفان های سهمگین به سلامت پشت سر گذاشته ایم پس چرا همه باید اکنون جای خویش را سوراخ کنیم و بر شدت غرق شدن خود بیافزاییم؟
چرا امید و توکل خود را از دست داده ایم و به فردایی بهتر که همه با امید و عشق در کنار هم زندگی کنیم فکر نمی کنیم؟
این همه همه ما نیاز داریم که به همدیگر اعتماد کنیم و به جای نگرانی امید به روزهای خوش را در وجود هم زنده کنیم.
می گویند روزی جبریل بر حضرت موسی نازل شد و گفت: به مردمان قومت بگو که بزودی قحطی سرزمینشان را فرا می گیرد.
مردمان قوم بنی اسرائیل خانه هایشان را سوراخ کردند تا در زمان قحطی به همدیگر کمک کنند. پس از چندی جبرئیل نازل شد و گفت: خدا فرموده وقتی بندگانم اینچنین به هم رحم می کنند پس من هم رحمتم را شامل حالشان می کنم و قحطی بر آنان نازل نمی کنم.
باشد که همه ما با توکل بر خداوند متعال و اعتماد به رهبری و مسئولان دولتی دست در دست همدهیم و با همدلی و قناعت و استقامت در برابر مشکلات بتوانیم این روزهای سخت را پشت سر بگذاریم.
7177/6034
کپی شد
