به گزارش خبر آنلاین و به نقل از پایگاه مدیریت شهری کرج: واقعیت این است که تولید روز افزون زباله از جمله کاغذ و مقوا و دفع غیر اصولی آن در محیط زیست، علاوه بر هدر دادن سرمایه های ملی، باعث از بین رفتن منابع طبیعی می شود. ما از گذشته رسم نامبارکی را به ارث برده ایم و هنوز هم بر همان مسیر حرکت می کنیم که زباله های تولیدی در ایران یا در خاک دفن شده یا بیشتر در طبیعت، در مناطقی نزدیک شهرها، انبار می شوند، تا بعد سوزانده شوند. همۀ این راه ها برای محیط زیست خطرناک است و باعث فرسایش خاک، آلودگی هوا، زشت کردن طبیعت و نامناسب شدن محیط طبیعی برای حیات وحش می شود.
در حال حاضر شهروندان پایتخت کشور، روزانه بیش از هفت هزار تن زباله تولید می کنند که این رقم در شهر کرج در مواردی به 1100 تن در شبانه روز می رسد. تا جایی که در همین چند روز قبل میزان تولید زباله این شهر روزانه 900 تن اعلام شد. می دانیم که تولید زباله مقادیر زیادی گاز گلخانه ای و دی اکسید کربن تولید مى کند و حجم زیادی شیرابه از آن خارج می شود که سبب آلودگی آب های زیر زمینی و خاک می شود. بخشی از پسماندهای ما به صورت معمول از فعالیت های روزمره انسان ها در شهرها، روستاها و خارج از آْنها از قبیل زباله های خانگی و نخاله های ساختمانی است. بخشی دیگر پسماندهای عفونی و زیان آور ناشی از بیمارستانها، مراکز بهداشتی، درمانی و آزمایشگاههای تخصصی طبی است. در این میان پس مانده های غذایی مهم‌ترین قسمت زباله است، چرا که از یک سو به دلیل تخمیر و فساد سریع، بوی نامطبوع تولید می کند و محل مناسبی برای رشد و تکثیر مگس و سایر حشرات و جوندگان است و از سوی دیگر به دلیل قابلیت تهیه کود (کمپوست) حائز اهمیت است. تردیدی وجود ندارد که زباله های بیمارستانی به دلیل آثار زیانباری که بر جای می گذارند باید به طور کامل معدوم شوند.
اگر چه در دنیای امروز از زباله ها به عنوان یکی از معضلات شهری نام برده می شود، اما تابحال کسی به این پرسش پاسخ نداده است که هرکدام از ما چه مسئولیتی در قبال شهر خود و آیندگان داریم؟ بارها شنیده ایم و در رسانه ها خوانده ایم که برای تولید یک تن کاغذ باید ۱۷ درخت تناور قطع شود؛ در حالی که در همین کلانشهر کرج می توان از بازیافت زباله های خشک و مدیریت بهینه مصرف از قطع شمار قابل توجهی درخت در روز جلوگیری کرد. این همه در حالی اتفاق می افتد که بدانیم در اغلب کشورهای دنیا جمع آوری زباله به شکل هفتگی صورت می گیرد.
از سوی دیگر اهمیت دفع بهداشتى زباله ها زمانی بر همه روشن خواهد شد که خطرات ناشى از آنها به خوبى شناخته شوند. زباله ها نه فقط باعث تولید بیمارى، تعفن و زشتى مناظر مى گردند، بلکه مى توانند به وسیله آلوده کردن خاک، آب و هوا خسارت فراوانى را به بار آورند. به همان اندازه که ترکیبات زباله ها مختلف است خطرات ناشى از مواد تشکیل دهنده آنها نیز مى توانند متفاوت باشد. لذا جمع آورى، حمل و نقل و دفع این مواد بایستى به طریقى باشد که تاثیر خطرات ناشى از آنها بر سلامتى انسان به حداقل ممکن کاهش یابد. جای تاسف و تاثر است که می شنویم هنوز 40 در صد از زباله شهر کرج در خودروهای روباز و به صورت سنتی جمع آوری می شود.
اگر چه در ایران بازیافت مواد قدمتى طولانى داشته و به بخشى از فرهنگ جامعه ما تبدیل شده است اما بی توجهی به همین فرهنگ ریشه دار از سوی مدیران، مانع آن شده است تا با افزایش حجم تولید زباله، تفکیک به همین میزان رشد و در چرخه فرهنگ شهروندان جای خود را باز کند. با این وجود همه باید دست به دست هم دهیم و برای آنکه شهر را با کمترین خسارت به نسل های بعد تحویل دهیم، راهی نداریم جز آنکه مشارکت جامعه را طلب کنیم و نیروی توانمند و استعداد فرهنگی شهروندان را به کار گیریم تا بتوانیم از هدر رفت ثروت و سرمایه ملی جلوگیری کرده و هزینه های ناشی از جمع اوری زباله این شهر - که سالانه 150 میلیارد تومان است - را صرف خدمات عمومی به شهروندان کنیم. چنین کاری میسر و ممکن است مادامی که مردم را باور کنیم.
48
