بررسی آثار تاریخی نشان می دهد که ایرانیان در ادوار مختلف تاریخی از نیروی رزمی مقتدر برای مقابله با تهدیدهای برون مرزی و متجاوزان برخوردار بوده‌اند.
طبق این اسناد قبایل آریایی نژاد ایرانی سه گروه شاخص را شامل می‌شد: سکاها، مادها و پارسیان که از سه گروه یاد شده مادها از جمله اقوام آریایی بودند که از کرانه‌های دریای خزر، کوه‌های قفقاز و... به فلات ایران وارد و با ساکنان قبلی این فلات که آن‌ها نیز از همین نژاد بودند قدرت واحدی را ایجاد کردند.
از قبایل ذکر شده، مادها با انتخاب دیوکس یا دیاکو ، حکومتی مستقل را به عنوان اولین سلسله‌ی ایرانی ایجاد و زمام امور را در دست گرفتند.
سپاهیان دیوکس فاقد نیروی دریایی کارآمدی بودند، جانشینان وی به نام‌های فرورتیش و هوخشتر، چهارمین یا آخرین پادشاه مادها آستیاگس بود که 15 سال حکومت کرد، سرانجام پارسیان برعلیه مادها قیام و تاسیس امپراطوری بزرگ هخامنشی را رقم زدند.
در دوران هخامنشیان که به تشکیل ارتشی قدرتمند و ایجاد راه‌های زمینی ودریایی اهمیت خاصی می‌دادند، داریوش اول اولین ناوگان مجهز ایران و جهان رادر سال521 قبل از میلاد به وجود آورد.
داریوش برای گسترش راه‌های دریایی دستور داد تا ترعه یا کانالی میان دریای سرخ و دریای مدیترانه از طریق شاخه‌ی شرقی رود نیل حفر نمایند تا کشتی‌های رزمی یا بازرگانی ایرانی‌ها به راحتی بتوانند بین دریای سرخ و دریای مدیترانه تردد داشته باشند.
ساختن این آبراه در عصری که فاقد امکانات مکانیزه بود، یکی از کارهای منحصر به فرد و شگفت‌انگیز تلقی می‌شد زیرا که این کانال ارتباط بین المللی سواحل شمالی آفریقا و سواحل جنوبی اروپا را از طریق دریای سرخ به خلیج فارس و شرق آسیا مرتبط ساخته و به رونق تجارت بین الملل کمک‌های شایانی می‌کرد.
ایرانی‌ها توانسته بودند از این آبراه تعداد زیادی از ناوهای جنگی خود را به مدیترانه و به جبهه‌های جنگ در یونان برسانند .
لازم به یاد آوری است که ترعه‌ی سوئز که در سال 1869 میلادی توسط فردیناند دولسپس حفر شد از نظر طول مسیر با ترعه ای که به دستور داریوش پادشاه ایرانی ساخته شد اختلافاتی داشت.
طبق نوشته های تاریخی، ایرانی‌ها اولین کسانی بودند که با ناوگان دریایی خود از عملیات آبی – خاکی یعنی پیاده کردن نیروهای نظامی با وسایل و تجهیزات از ساحل به دریا یا بالعکس استفاده کرده و در ساخت پل‌های شناور هم برای عبور قوای نظامیشان از اولین‌ها بوده‌اند.
احمد عابدیان محقق و از فرماندهان بازنشسته نیروی دریایی راهبردی ارتش جمهوری اسلامی ایران می گوید: براساس اسناد تاریخی در جنگ دوم جهانی و در 6 ژوئن 1944 برای نجات فرانسه و خارج کردن این کشور از تسلط نازی‌ها، بزرگ‌ترین عملیات آبی – خاکی از طریق کانال مانش توسط نیروهای متفقین به فرماندهی آمریکا تحقق پذیرفت.
وی ادامه داد:در عملیات نورماندی که یکی از خطرناک‌ترین و پر اعجاب انگیزترین عملیات جنگی جهان نام گرفت، نیروهای متفقین در خاک اروپا پیاده و به سوی اهداف از پیش تعیین شده ادامه‌ی مسیر دادند که بدون تردید اگر جنگ متفقین در عملیات آبی – خاکی سواحل نورماندی با شکست مواجه می‌شد، نه فرانسه از بند اشغال هیتلر رهایی می‌یافت و نه اروپا می توانست سرنوشت جنگ را به نفع خود تغییر دهد.
امیر دریابان عابدیان گفت: بررسی تاریخ نشان می دهد که در نبرد ترموپیل که یکی از بزرگ‌ترین لشکرکشی خشایار فرزند داریوش بزرگ به یونان بود، ابداعاتی که ایرانی‌ها برای احداث پل‌های شناور به منظورگذر از مسافت یک مایلی تنگه‌ی داردانل و قدم گذاشتن به خاک اروپا از خود نشان دادند فوق‌العاده بی نظیر و قابل توجه بوده است.
وی ادامه داد: ایرانی ها برای رفت و برگشت نیروهایشان از تنگه‌ی داردانل با استفاده از قایق‌هایی که در مجاورت یکدیگر لنگر انداخته بودند، 2 پل شناور در کنار هم ساختند و برای این که اسب‌هایشان به هنگام عبور از پل‌های شناور با دیدن دریا و تلاطم امواج رم نکنند، طرفین پل‌های شناور را با دیواره‌هایی تحت پوشش قرار دادند.
این محقق و رزمنده دفاع مقدس گفت: در جنگ ترموپیل در حالی که درگیری شدیدی بین ایرانی‌ها و یونانی‌ها جریان داشت وقتی خبر عبور لشکریان دلیرایرانی‌از گردنه‌ی صعب العبور ترموپیل به گوش نیروهای یونانی رسید، شبانه مبادرت به فرار از صحنه‌های درگیری کردند.
وی بیان داشت: در نیروی دریایی هخامنشی لازم است از بانویی هم به نام آرتمیس یاد کرد که در سال 480 پیش از میلاد با فرماندهان تحت امر خود و پنج فروند کشتی جنگی به نیروی دریایی ایران پیوست.
طبق نوشته های تاریخی شجاعت و لیاقت‌های این بانوی ایرانی باعث شد که به درجه دریاسالاری نائل شود.
عابدی گفت: با گذشت قرن‌ها سکوت و رکود در دوره‌های مختلف تاریخی، نیروهای دریایی ایران در دوره‌ی صفویه با ایثارگری‌های خود و سرکوب مهاجمان به تمامیت ارضی ایران در اعتلای نام ایران و ایرانی از هیچ کوششی دریغ نکردند.
وی بیان داشت: با آمدن صفویان فصل تازه ای در نبردهای دریایی آغاز شد، در این دوره شهامت و فداکاری ایرانی‌ها به فرماندهی امام قلی خان، والی فارس در شکست پرتغالی‌ها از جزایر و سواحل خلیج فارس به خصوص در جنگ 75 روزه ای که در جزیره‌ی هرمز با محاصره قلعه‌ی مستحکم متجاوزان شروع شد.
این محقق گفت: در این نبرد که از 9 فوریه 1622 میلادی تا 23 آوریل همان سال ادامه داشت ایرانیان موفق شدند با فتح قلعه‌ی به ظاهرغیرقابل نفوذ پرتغالی‌ها وپایین آوردن پرچم آن‌ها و به اهتزاز در آوردن پرچم کشورمان به حضور 117 ساله‌ی پرتغالی ها در منطقه خاتمه دهند.
وی ادامه داد:30 آوریل 1622 میلادی تاریخ اخراج کامل آخرین نیروهای متجاوز پرتغالی از آب‌های نیلگون خلیج فارس است که در رویدادهای تاریخی ایران روز ملی خلیج فارس نام گرفته است .
این پژوهشگر عرصه رزم و دریا گفت: در دوره افشاریه نیز تصمیم گرفته شد تا در خلیج فارس با ساخت کشتی‌های جنگی یک نیروی دریایی متشکلی ایجاد شودد که بزرگ‌ترین مشکل در این زمینه تهیه چوب برای ساختن کشتی بود.
وی افزود: ایرانی‌ها با تحمل مشقت‌های فراوان ولی با اراده‌ای پولادین الوار مورد نیاز را از جنگل‌های شمال با وسایلی که اقتضا می‌کرد و حتی با حمل بر دوش خود موفق به انجام این مهم شدند.
وی گفت: در دوره‌ی افشاریه یک کارخانه‌ی کشتی سازی در بوشهر و یک کارخانه‌ی تولید توپ‌های برنجی در بندرعباس دایر شد، با تجهیزناوگان نادری در بوشهر، در سال 1736 میلادی 2 فروند کشتی جنگی به نام‌های فتح شاه و مسلک که هرکدام به ظرفیت 400 تن و مجهز به 20 توپ بودند به سفارش ایران توسط کشتی سازی سورات هند ساخته شد.
در زمان قاجار به دستور ناصرالدین شاه در ژانویه 1885 تعداد2 فروند کشتی به نام‌های پرسپولیس و شوش خریداری شد، پس از قتل ناصرالدین شاه، فرزندش مظفرالدین شاه ابتدا یک کشتی به ظرفیت375 تن از بلژیک به نام مظفری خریداری ودر ادامه چهار فروند ناوچه‌ی به نام‌های آذربایجان، گیلان، مازندران و خراسان خریداری شد.

** اوج اقتدار دریادلان ایران سرافراز
نیروی دریایی با پیروزی انقلاب اسلامی فصل جدیدی از افتخار و سربلندی برای کشورمان به نمایش گذاشت، کوتاه کردن دست دشمن بعثی از فعالیت در دریا ، شکوه و اقتدار این نیروی الهی را به نمایش گذاشت.
حماسه به یادماندنی شهدای این نیرو در روزهای آغاز جنگ تحمیلی با رشادت به یادمانی ناوچه سرافراز پیکان رقم خورد ، ناوچه ای که اگر چه خلیج همیشه فارس را به رنگ خون درآورد اما درس سختی به دشمنان ایران زمین داد.
در طول 8 سال دفاع مقدس و در اجرای عملیات ظفرمندانه‌ی مروارید در 7 آذر 1359، پرسنل غیور نیروی دریایی با پشتیبانی عقابان تیزپرواز نیروی هوایی موفق شدند پایانه‌های نفتی البکر و الامیه رژیم بعثی عراق را که از بزرگ‌ترین مراکز صدور نفت آن کشور بود به آتش کشیدند.
حماسه سازان دریادل ارتش جمهوری اسلامی ایران دراین روز بیش از دو/ سوم تأسیسات و پایانه‌ها در سکوهای مذکور خساراتی وارد و بیش از 50 درصد توان رزمی نیروی دریایی عراق را نابود کردند.
ناوچه‌ی موشک انداز پیکان که با پرسنل دلیر خود در این عملیات شرکت داشت، پس از دادن تلفات سنگینی به نیروهای عراقی، مورد اصابت موشک‌های دشمن واقع و با پرسنل قهرمان خود در دل آب‌های خلیج فارس جای گرفت.
به پاس دلاوری‌های پرسنل ناوچه‌ی پیکان، هفتم آذر «روز نیروی دریایی' نام گرفته و همه ساله در چنین روزی یاد پرسنل ناوچه‌ی پیکان گرامی داشته می‌شود.
امروز به برکت دانش و استعداد فرزندان ایران و در پرتو پیروزی انقلاب اسلامی نیروی دریایی کشور مان به نیروی دریایی راهبردی تبدیل شده و با ساخت صدها نوع سلاح ، تجهیزات و ناوگاه های سطحی و زیر سطحی اوج اقتدار ایرانی را در مقابل دشمنان فرا منطقه ای به نمایش گذاشته است.
حفاظت از کشتی های تجاری ایرانی و خارجی در اعماق اقیانوس ها از افتخاراتی است که این نیرو را کانون توجه جهانیان قرار داده و نشست های بین المللی با محوریت فرماندهان این نیرو در جهان شکل می گیرد.
ساخت ناوچه موشک انداز دماوند و چندین ناوچه از کلاس های دیگر نمونه هایی از افتخارات فرزندان ایران است که جهانیان ر ا به شگفتی وا داشته است.
امروز استان البرز افتخار این را دارد که میزبان شمار زیادی از رزمندگان و فرماندهان دفاع مقدس به ویژه دریادلان ارتش جمهوری اسلامی ایران است.
7410/ 6155
انتهای پیام
این مطلب برایم مفید است
0 نفر این پست را پسندیده اند

موضوعات داغ

نظرات و دیدگاه ها

مسئولیت نوشته ها بر عهده نویسندگان آنهاست و انتشار آن به معنی تایید این نظرات نیست.