مریم گل‌آبادی روز یکشنبه در گفت‌وگو با ایرنا بیان کرد: در زمان حاضر تولید محصولات گلخانه‌ای برای کشاورزان مقرون به صرفه است و به همین دلیل گلخانه‌های خود را به تولیدکنندگان بذر اجاره نمی‌دهند.
وی با اشاره به اینکه بیشترین نیاز کشور و استان به تولید بذر خیار، گوجه فرنگی و فلفل دلمه‌ای است، افزود: نخستین راهکار برای برطرف کردن این نیاز، ساخت گلخانه است.
این عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اصفهان تصریح کرد: ساخت یک هکتار گلخانه دست‌کم ۲۰ میلیارد ریال هزینه دارد.
وی اضافه کرد: تحقیقات تولید بذر از ۱۰ سال گذشته تاکنون در دانشگاه آزاد اسلامی اصفهان در حال انجام است و در زمان حاضر بذر تولید شده، باید در سطح وسیعی تکثیر شود.
گل‌آبادی ادامه داد: ۵۰ هکتار زمین در شهر جدید مجلسی برای راه‌اندازی گلخانه از سوی دانشگاه آزاد در نظر گرفته شده است و پروانه ساخت هم دریافت کردیم اما مسیر دریافت تسهیلات آن بسیار به درازا کشیده است.
وی تاکید کرد: توانایی تولید سالانه ۳۰ میلیون بذر خیار در یک هکتار گلخانه وجود دارد، در حالی که نیاز سالانه استان اصفهان به بذر خیار نزدیک به ۷۰ میلیون است.
معاون بهبود تولیدات گیاهای سازمان جهاد کشاورزی استان اصفهان پیش از این با بیان اینکه بیشترین سطح زیرکشت محصولات گلخانه‌ای در استان اصفهان به فلفل دلمه‌ای، گوجه فرنگی و خیار اختصاص دارد، گفته بود که سالانه ۷۰ میلیون بذر برای کشت محصولات گلخانه‌ای نیاز است.
به گفته اصغر رستمی، تولید بذر خیار در کشور در اولویت نخست قرار دارد اما با توجه به سطح زیر کشت فلفل دلمه ای و گوجه فرنگی در اصفهان، نیاز استان به بذر این محصولات بیشتر است.
کشت گلخانه‌ای به‌عنوان روشی پیشرفته در کشت و کار را می‌توان راهی مطمئن برای رونق کشاورزی به ویژه در مناطقی که با مشکل کم‌آبی روبه‌رو هستند، در نظر گرفت؛ محصولات این نوع کشت برخلاف باور عمومی کیفیت بالایی دارد و به‌خوبی می‌تواند جایگزین تولیدات کشت سنتی شود.
این موضوع را باید در نظر داشته باشیم که بحران آب چالشی بسیار بزرگ برای تمامی کشورهای جهان است؛ به گونه‌ای که برنامه‌های بسیار زیادی برای مصرف بهینه و بهره‌وری درست از منابع آبی در خیلی از مناطق اجرا می‌شود و ایران نیز با قرار گرفتن در ناحیه گرم و کم بارش از این قاعده خارج نیست.
در شرایط بحرانی موجود برای مقابله با تنش آبی کشور توسعه کشت محصولات گلخانه ای به‌عنوان جایگزین کشت سنتی به عنوان بزرگترین مصرف کننده منابع آبی، راهی برای برون‌رفت از این چالش جدی است.
مساحت اراضی کشاورزی استان اصفهان ۵۶۹ هزار هکتار است و ۱۱ درصد از اشتغال و هفت درصد از تولید ناخالص ملی این استان به بخش کشاورزی اختصاص دارد و سطح زیر کشت محصولات گلخانه‌ای شامل سبزی و صیفی و گل و گیاه زینتی استان رتبه دوم کشوری را به خود اختصاص داده است.
اما مشکل بزرگ برای کشاورزی استان اصفهان اینکه بر اساس شاخص‌های بلند مدت اکنون ۵۳.۴ درصد مساحت این استان درگیر خشکسالی شدید و از نظر پراکنش مکانی ۴.۳ درصد از مساحت استان در شرایط نرمال، خشکسالی خفیف ۸.۸ درصد، خشکسالی متوسط ۲۴ درصد، خشکسالی شدید ۱۴ درصد و خشکسالی بسیار شدید ۴۷.۷ درصد است.
۹۸.۱ درصد مساحت استان درگیر خشکسالی هیدرولوژیک(آب شناسی) و بر اساس این شاخص‌ها ۵.۵ درصد مساحت استان با خشکسالی خفیف، ۳۳.۲ درصد خشکسالی متوسط و ۶ درصد خشکسالی بسیار شدید دست و پنجه نرم می‌کند.
چنانکه کارشناسان امر تاکید دارند، تحلیل آمار فوق نشان می‌دهد که با روش‌های سنتی کشاورزی نمی‌توان پیش رفت و تغییر در شیوه‌های کشت و کار در چنین مناطقی که خشکسالی بر روی آنها سایه انداخته، باید بطور جدی دنبال شود.
