کوروش محمدی روز دوشنبه در گفت و گو با ایرنا افزود : رسیدگی و پرداختن به مقوله حاشیه نشینی به عنوان پدیده ای جدید در کنار کلانشهرها، نیازمند سازمان و متولی خاص، نیروهایی متخصص و کارشناسان مرتبط با این حوزه است.
وی تاکید کرد :استفاده از افراد غیرمتخصص و غیر کارشناس برای حل مشکلات مناطق محروم حاشیه نشین باعث شود که نه تنها گام موثری در این راه برداشته نشود بلکه تصمیمات عجولانه و لحظه ای مشکلات آن ها را فراگیرتر و وسیع تر می کند ؛ حاشیه نشینی از طرف جامعه و از سوی فرآیندها به شهر تحمیل می شود و تعلق فرهنگی به این منطقه برای شخص حاشیه نشین چندان مهم نیست.
وی خاطرنشان کرد : غوغا سالاری شهری و تجمل گرایی از نمودهای جوامع کنونی و شهرهای ما به شمار می رود و بسیاری را از شهرهای دور افتاده به این شهر می کشاند تا یک زندگی خوب را آغاز کند، اما این سراب، آینده ای روشن برای فرد مهاجر ندارد.
محمدی افزود : کودکان کار، تکدی گری، فحشا، اعتیاد، طلاق و دیگر آسیب های اجتماعی از معضلات مراکز حاشیه ای به شمار می رود و به طور کلی سوء مدیریت ها و عدم ارائه امکانات مساوی و رعایت نشدن عدالت توزیعی، معضلات مناطق کم برخوردار حاشیه ای را بیشتر می کند.
این پژوهشگر تصریح کرد : مدیران شهری نباید فقط به نقاط مرکزی و بافت تاریخی و گردشگری شهرها توجه کنند و باید محوریت کار خود را برای ساماندهی عدالت توزیعی از شرق و غرب و جنوب و شمال شهر و به یک میزان معطوف کنند ؛ تصمیمات سلیقه ای در نهادهای مختلف باعث افزایش آسیب ها و نگاه غیر انسانی به مناطق محروم حاشیه نشین شهر نیز خواهد شد.
وی با اشاره به حاشیه نشینی فرهنگی افزود : در کلانشهر اصفهان بالغ بر 500 هزار نفر از شهروندان کمتر تعلق خاطری به شهر دارند و پهنه هایی که به شهر اضافه می شود تنها درآمد زایی را برای شهرداری به ارمغان می آورد و خدمات فرهنگی و اجتماعی در این مناطق رنگ می بازد.
عضو شورای شهر اصفهان خاطرنشان کرد: نوع مدیریت و اجتماع ما ایجادکننده حاشیه نشینی است و درجه بندی مناطق حاشیه نشین می تواند توزیع امکانات را بهتر کند ؛ نگرش و تفکر منفی از سوی مدیران و مردم به نوعی این بخش از شهرها را از دیگر مناطق شهری جدا می کند و گاهی حتی باعث می شود این مناطق را به فراموشی بسپاریم و به یاد می بریم که حاشیه نشین ها نیز مانند سایر شهروندان نیازمند توجه هستند و نباید طردشان کرد.
محمدی برخورداری یک خطه از شهروند فرهنگی و جامعه پذیر را ضروری خواند و گفت : ما باید چنین شهروندانی برای زندگی و جوامع کنونی تربیت کنیم که نقش آفرینی در بستر جامعه در آنها نهادینه شود.
رئیس انجمن آسیب شناسی اجتماعی ایران اضافه کرد: آسیبهای اجتماعی روابط چند سویه با هم دارند و به همین دلیل راه حل های جامع نگر برای آنها چاره ساز خواهد بود.
این آسیب شناس اجتماعی به لزوم برنامه ریزی و طراحی برنامه های کاربردی اشاره کرد و افزود: هم اکنون 6 منطقه حاشیه نشین با 400 منطقه بحرانی از این حیث در اصفهان وجود دارد و چنانچه برنامه درستی نداشته باشیم ظرف چند سال آینده این مناطق به شدت افزایش پیدا می کند.
نایب رئیس کمیسیون فرهنگی و اجتماعی شورای اسلامی شهر اصفهان گفت : اعتیاد طلاق فحشا و دیگر آسیب ها از جمله مواردی است که در مناطق محروم و حاشیه نشین بیش از سایر مناطق مشاهده می‌شود و متاسفانه نگاه غیرانسانی به آنان زمینه افزایش این آسیب ها را افزایش می دهد.
محمدی با بیان این که در موضوع آسیب شناسی اجتماعی، پیشگیری مهمتر از درمان است، خاطرنشان کرد : مدیریت شهری و اجتماعی باید برای حاشیه نشینی و کاهش معضلات آن برنامه مشخص و کل نگر داشته باشد.
وی ادامه داد: مناطق پیرامونی و کم برخوردار شهر قابل برگرداندن نیست اما می توان جلوی ایجاد و گسترش حاشیه ای را گرفت.
این پژوهشگر اضافه کرد: برنامه ریزی برای جلوگیری از تبدیل شهروندان سالم به ناسالم از حیث فرهنگی باید در دستور کار و تفکر مدیران باشد و نگاه غیر انسانی به افراد آسیب دیده اجتماعی بسیار مشکل ساز است و حوزه مدیریت به جای کار عملیاتی شعار می دهد و تنها منتظر است که اقشار مختلف آسیب ببینند و سپس سراغ درمان آنان برود.
وی تصریح کرد: برخی از فعالیت‌های مدیران و مسئولان پیش از آنکه راهکار و روش برای حل مساله باشد تنها یک نمایش است همانند اینکه بتازگی در کنار کمک های ناچیز به برخی آسیب دیدگان اجتماعی از جمله کودکان کار، اقدام به گرفتن عکس سلفی با آنها و انتشار در فضای مجازی می کنند که این پایمال کردن عزت و کرامت نفس آنان است.
به گزارش ایرنا، پدیده و معضل حاشیه نشینی در کلان شهرهای کشورهای جهان پس از انقلاب صنعتی و در کشورمان بعد از انقلاب مشروطیت و ملی شدن صنعت نفت و پس از آن، شکل گرفت و به عنوان یکی از مشکلات شهری مطرح شد که امروز از آن به بیماری خاموش کلان شهر ها نیز یاد می شود.
بنا به تحقیقات صورت گرفته در این خصوص، بـیش از 30 درصـد جمعیـت در کشورهای در حال توسعه در منـاطق حاشیه ای سـکونت دارند.
همچنین بنا به اعلام معاون پیشگیری و درمان سازمان بهزیستی کشور، هم اکنون 19 میلیون از جمعیت کشور در حدود سه هزار منطقه حاشیه نشین سکونت دارند.
6020
انتهای پیام وی تاکید کرد :استفاده از افراد غیرمتخصص و غیر کارشناس برای حل مشکلات مناطق محروم حاشیه نشین باعث شود که نه تنها گام موثری در این راه برداشته نشود بلکه تصمیمات عجولانه و لحظه ای مشکلات آن ها را فراگیرتر و وسیع تر می کند ؛ حاشیه نشینی از طرف جامعه و از سوی فرآیندها به شهر تحمیل می شود و تعلق فرهنگی به این منطقه برای شخص حاشیه نشین چندان مهم نیست.
وی خاطرنشان کرد : غوغا سالاری شهری و تجمل گرایی از نمودهای جوامع کنونی و شهرهای ما به شمار می رود و بسیاری را از شهرهای دور افتاده به این شهر می کشاند تا یک زندگی خوب را آغاز کند، اما این سراب، آینده ای روشن برای فرد مهاجر ندارد.
محمدی افزود : کودکان کار، تکدی گری، فحشا، اعتیاد، طلاق و دیگر آسیب های اجتماعی از معضلات مراکز حاشیه ای به شمار می رود و به طور کلی سوء مدیریت ها و عدم ارائه امکانات مساوی و رعایت نشدن عدالت توزیعی، معضلات مناطق کم برخوردار حاشیه ای را بیشتر می کند.
این پژوهشگر تصریح کرد : مدیران شهری نباید فقط به نقاط مرکزی و بافت تاریخی و گردشگری شهرها توجه کنند و باید محوریت کار خود را برای ساماندهی عدالت توزیعی از شرق و غرب و جنوب و شمال شهر و به یک میزان معطوف کنند ؛ تصمیمات سلیقه ای در نهادهای مختلف باعث افزایش آسیب ها و نگاه غیر انسانی به مناطق محروم حاشیه نشین شهر نیز خواهد شد.
وی با اشاره به حاشیه نشینی فرهنگی افزود : در کلانشهر اصفهان بالغ بر 500 هزار نفر از شهروندان کمتر تعلق خاطری به شهر دارند و پهنه هایی که به شهر اضافه می شود تنها درآمد زایی را برای شهرداری به ارمغان می آورد و خدمات فرهنگی و اجتماعی در این مناطق رنگ می بازد.
عضو شورای شهر اصفهان خاطرنشان کرد: نوع مدیریت و اجتماع ما ایجادکننده حاشیه نشینی است و درجه بندی مناطق حاشیه نشین می تواند توزیع امکانات را بهتر کند ؛ نگرش و تفکر منفی از سوی مدیران و مردم به نوعی این بخش از شهرها را از دیگر مناطق شهری جدا می کند و گاهی حتی باعث می شود این مناطق را به فراموشی بسپاریم و به یاد می بریم که حاشیه نشین ها نیز مانند سایر شهروندان نیازمند توجه هستند و نباید طردشان کرد.
محمدی برخورداری یک خطه از شهروند فرهنگی و جامعه پذیر را ضروری خواند و گفت : ما باید چنین شهروندانی برای زندگی و جوامع کنونی تربیت کنیم که نقش آفرینی در بستر جامعه در آنها نهادینه شود.
رئیس انجمن آسیب شناسی اجتماعی ایران اضافه کرد: آسیبهای اجتماعی روابط چند سویه با هم دارند و به همین دلیل راه حل های جامع نگر برای آنها چاره ساز خواهد بود.
این آسیب شناس اجتماعی به لزوم برنامه ریزی و طراحی برنامه های کاربردی اشاره کرد و افزود: هم اکنون 6 منطقه حاشیه نشین با 400 منطقه بحرانی از این حیث در اصفهان وجود دارد و چنانچه برنامه درستی نداشته باشیم ظرف چند سال آینده این مناطق به شدت افزایش پیدا می کند.
نایب رئیس کمیسیون فرهنگی و اجتماعی شورای اسلامی شهر اصفهان گفت : اعتیاد طلاق فحشا و دیگر آسیب ها از جمله مواردی است که در مناطق محروم و حاشیه نشین بیش از سایر مناطق مشاهده می‌شود و متاسفانه نگاه غیرانسانی به آنان زمینه افزایش این آسیب ها را افزایش می دهد.
محمدی با بیان این که در موضوع آسیب شناسی اجتماعی، پیشگیری مهمتر از درمان است، خاطرنشان کرد : مدیریت شهری و اجتماعی باید برای حاشیه نشینی و کاهش معضلات آن برنامه مشخص و کل نگر داشته باشد.
وی ادامه داد: مناطق پیرامونی و کم برخوردار شهر قابل برگرداندن نیست اما می توان جلوی ایجاد و گسترش حاشیه ای را گرفت.
این پژوهشگر اضافه کرد: برنامه ریزی برای جلوگیری از تبدیل شهروندان سالم به ناسالم از حیث فرهنگی باید در دستور کار و تفکر مدیران باشد و نگاه غیر انسانی به افراد آسیب دیده اجتماعی بسیار مشکل ساز است و حوزه مدیریت به جای کار عملیاتی شعار می دهد و تنها منتظر است که اقشار مختلف آسیب ببینند و سپس سراغ درمان آنان برود.
وی تصریح کرد: برخی از فعالیت‌های مدیران و مسئولان پیش از آنکه راهکار و روش برای حل مساله باشد تنها یک نمایش است همانند اینکه بتازگی در کنار کمک های ناچیز به برخی آسیب دیدگان اجتماعی از جمله کودکان کار، اقدام به گرفتن عکس سلفی با آنها و انتشار در فضای مجازی می کنند که این پایمال کردن عزت و کرامت نفس آنان است.
به گزارش ایرنا، پدیده و معضل حاشیه نشینی در کلان شهرهای کشورهای جهان پس از انقلاب صنعتی و در کشورمان بعد از انقلاب مشروطیت و ملی شدن صنعت نفت و پس از آن، شکل گرفت و به عنوان یکی از مشکلات شهری مطرح شد که امروز از آن به بیماری خاموش کلان شهر ها نیز یاد می شود.
بنا به تحقیقات صورت گرفته در این خصوص، بـیش از 30 درصـد جمعیـت در کشورهای در حال توسعه در منـاطق حاشیه ای سـکونت دارند.
همچنین بنا به اعلام معاون پیشگیری و درمان سازمان بهزیستی کشور، هم اکنون 19 میلیون از جمعیت کشور در حدود سه هزار منطقه حاشیه نشین سکونت دارند.
6020
کپی شد
