مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان اردبیل اعلام کرد: این محوطه تاریخی که دارای ارزش بالای باستانی بوده و مجسمه های سنگی کشف شده در محوطه به صورت روباز در معرض آسیب محیطی و تخریب چپاولگران میراث فرهنگی قرار داشت، محصور و مسقف شده است.
نادر فلاحی روز پنجشنبه در مصاحبه با خبرنگار ایرنا گفت: هم اکنون عملیات اجرایی محوطه سازی، راه دسترسی و نیز تاسیسات این محدوده ارزشمند تاریخی در حال اجراست.
وی با بیان این که ساماندهی محوطه باستانی شهر یئری یکی از مطالبات جدی مردم استان بود، اضافه کرد: مجموعه اقدامات انجام شده می‌تواند علاوه بر حفظ آثار کشف شده در محل، موجب جذب و ماندگاری بیشتر گردشگران در این محوطه باستانی شود.
مدیر کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان اردبیل همچنین افزود: تاسیسات رفاهی پایگاه ملی "شهر یئری" نیز با ۷۰ درصد پیشرفت فیزیکی در حال احداث است و به منظور رفاه حال گردشگران، نمازخانه و سرویس بهداشتی نیز در محوطه پایگاه ملی احداث می‌شود.
وی اظهار کرد: علاوه بر این، برای تسهیل در رفت و آمد گردشگران در مسیر دسترسی به محوطه باستانی شهر یئری، به طول هزار متر سنگفرش اجرا شده است.
محوطه باستانی "شهر یئری" که در روستای پیرازمیان شهرستان مشگین‌شهر استان اردبیل ایران واقع شده، با قدمت بیش از هفت هزار ساله و به وسعت ۴۰۰ هکتار شامل ۲۸۰ سنگ افراشته به شکل انسان است.
عملیات کاوش در این محدوده باستانی اولین بار ۱۰ سال پیش از انقلاب توسط چارلز برنی انجام شده و آثاری شامل دژ نظامی، معبد و قوشا تپه کشف شد.
قدمت دژ و معبد این محوطه تاریخی متعلق به یک هزار و ۴۵۰ سال پیش از میلاد بوده و آثار به دست آمده از محدوده قوشا تپه نیز گویای تعلق به هزاره هفتم قبل از میلاد است.
بنا به اعلام کارشناسان باستان شناسی، قدمت ۲۸۰ سنگ افراشته باستانی موجود در این منطقه بیش از هفت هزار سال پیش از میلاد بوده و متعلق به دوران اواخر مفرغ و دوره نوسنگی و مس سنگی و نیز اوایل آهن است.
این سنگ افراشته‌ها با ارتفاع متفاوت ۷۰ تا ۳۶۰ سانتیمتری منقوش به شکل انسان بوده و طرح انسان حک شده بر روی این سنگ‌ها به شکل افرادی دست به سینه و بدون دهان است و تنها یک مجسمه حکاکی شده زن یافت شده که دارای دهان است.
این محوطه تاریخی به عنوان وسیعترین منطقه تاریخی استان اردبیل، به رغم ثبت در فهرست آثار ملی کشور به شماره ۶۱۶۲ در سال ۱۳۸۱، همواره پس از کشف در معرض فرسایش و تخریب زیادی بوده و برخی گزارش ها نشان می دهد که ۸۰ درصد آثار آن از بین رفته است.
۱۹۰۵/ ۱۲۵۷
