او از مسیر اصلی انقلاب اسلامی هیچگاه خارج نشد و در عین حال رضایتمندی توده های مردمی را هم بسیار اهمیت می داد و معتقد بود که پشتوانه اصلی انقلاب، همین مردم هستند و نباید با رفتارهای ناصحیح و یا توجیه سوءعملکرد مسئولان، آنها را نسبت به اصل نظام و انقلاب بدبین کنیم.
پایگاه خبری جماران؛ در پی ارتحال عالم دلسوز و خدمتگذار مردم حضرت حجت الاسلام والمسلمین حاج سید مهدی طباطبایی (ره) در اولین روز ماه مبارک رمضان، یادداشتی به قلم مرتضی نجفی قدسی مدیر دارالقرآن علامه طباطبایی(رض) نگارش یافته که متن کامل آن به این شرح است:
بسم الله الرحمن الرحیم
﴿إِنَّمَا یَخْشَى اللَّهَ مِنْ عِبَادِهِ الْعُلَمَاءُ إِنَّ اللَّهَ عَزِیزٌ غَفُورٌ﴾﴿۲۸،سوره فاطر﴾
بدرستی که از میان بندگان خدا تنها علماء و اهل دانش هستند که از خدا خشیت دارند و می ترسند.
خبر درگذشت عالم متخلق و روحانی خدمتگذار مردم حضرت حجت الاسلام و المسلمین سید مهدی طباطبایی(رض) در اولین روز از ماه مبارک رمضان همه را متأثر کرد. این حقیر از سالهای دور به واسطه شرکت در مجالس مذهبی و هیئت های دینی با این عالم بزرگوار و روحانی دوست داشتنی آشنا شدم و از این بابت برخود لازم دیدم چند کلامی کوتاه از باب ادای وظیفه در توصیف ایشان بنگارم،گرچه می دانم از عهده ادای حق مطلب نمی توانم برآیم.
*نمونه بارز یک روحانی مردمی
یک شخص روحانی که وظیفه هدایت دینی و معنوی مردم را بر عهده دارد باید بفرموده حضرت امام(رض)ذی طلبگی داشته باشد، یعنی ساده زیستی مبنای زندگی او باشد و از تجملات بپرهیزد و دنیا گرا نباشد و خلاصه سطح زندگی اش با مردم معمولی یکسان باشد.اگر مردم را به انجام کارهای خیر و نیک دعوت می کند، خود نیز الگوی عملی برای گفتارش باشد، اگر مردم را به راستی و صداقت و پاکی فرا می خواند خودش نیز عامل همه اینها باشد و خلاصه مردم تمام کمالات را در زندگی و رفتار و کردار او ببینند.
مسلماً چنین روحانی در دل مردم جا باز می کند و مردم مطیع او خواهند بود و می بینند که حرف هایش صرفاً لقلقه زبان نیست بلکه خودش آئینه تمام نمای فضائل و مکارم اخلاق است و خدا وجود چنین روحانیونی را در جامعه ما زیاد کند که الگوی علمی و عملی اخلاق اسلامی باشند.
مرحوم حجت الاسلام سید مهدی طباطبایی(ره) نمونه بارز و واقعی یک روحانی مردمی و متخلق به اخلاق اسلامی بود و همین خصایص، محبوبیت ایشان را در بین آحاد مردم نسبت به دیگران بسیار بیشتر کرده بود.
شیوه گفتاری ایشان در منابر بسیار دلنشین و قابل استفاده بود،از به کار بردن کلمات صعب و سنگین خودداری می کرد و اگر آیه و حدیثی را قرائت می کرد معنای آن را به طور واضح برای مردم بیان می کرد و در حقیقت مطلب را برای آنان حلاجی می کرد تا بتوانند درک کنند. آیات و روایات را برنامه ریزی شده و با حساب و کتاب و با موضوع بندی در سخنرانی ها استفاده می کرد بطوری که تمام منبرهایش قابل پیاده شدن و حتی کتاب شدن است و نظم مطالب و طرح موضوعات که غالباً اجتماعی و شیوه سبک زندگی اسلامی هست، بسیار قابل استفاده است.
او مطالعات روانشناسی عمیقی داشت، بطوری که چند جلسه یکی از دوستانم که استاد روانشناسی دانشگاه اصفهان بود را به جلسات ایشان آوردم و او مجذوب مطالب ایشان گشته بود و به من گفت ایشان جدیدترین مطالب علم روانشناسی را در قالبی دینی و مذهبی و عمومی و قابل فهم برای مردم بیان می کند و من هنگامی که این نکته را به حاج آقا طباطبایی عرض کردم، ایشان با تبسمی به من فرمودند راست گفته من در روانشناسی مطالعات زیادی داشتم و حتی مدرکش را هم گرفتم ولی بعداً دیدم داشتن این مدرک برایم یک نوع تعلق و وابستگی می آورد، آن را پاره کردم و دور ریختم!
مسجد و منزل این روحانی خدوم و خدمتگذار همیشه پر از مراجعانی بود که با امید حل مشکلاتشان آمده بودند و اغلب آن ها هم نتیجه می گرفتند، شاید هزاران نفر که در زندگی زناشویی و یا خانوادگی دچار اختلافات می شدند به جای اینکه به دنبال دادگاههای حل اختلاف بروند به منزل ایشان و یا دفترشان که در همانجا در نزدیک مسجدشان در خیابان غیاثی در نزدیکی میدان خراسان تهران بود، رجوع می کردند و این روحانی با اخلاق و اندیشمند با بیان شیرینش زندگی آنهارا دوباره می ساخت و در اثر کلام این بزرگوار سالها با صلح و صفا به زندگی خود ادامه می دادند.
وجوه مردمی بودن ایشان بسیار است،او هیچگاه برای خود تعین خاصی قائل نبود و با همه آن سوابق علمی، سیاسی،اجتماعی و فرهنگی بسیار متواضع و دوست داشتنی بود و انسان از مصاحبت ایشان واقعا لذت می برد.
در عرصه سیاسی نیز ایشان بصیرت بسیار خوبی داشت و ارتباط دیرینه او با حضرت امام خمینی(رض)،مقام معظم رهبری و اعلام و بزرگان سبب شده بود تا گنجینه ای از خاطرات با ارزش را در سینه داشته باشد و موضع گیری های او از طرفی با این تجربه ی دیرینه در سیاست و از طرفی با ارتباط عمیق و مستقیم با مردم کوچه و بازار سبب شده بود تا بسیار پخته و عاقبت نگر باشد. همیشه در هر موضوعی تالی فاسد آن را در نظر می گرفت و بسیار سنجیده و عاقلانه عمل می کرد و از مسیر اصلی انقلاب اسلامی هیچگاه خارج نشد و در عین حال رضایتمندی توده های مردمی را هم بسیار اهمیت می داد و معتقد بود که پشتوانه اصلی انقلاب ،همین مردم هستند و نباید با رفتارهای ناصحیح و یا توجیه سوءعملکرد مسئولان، آنها را نسبت به اصل نظام و انقلاب بدبین کنیم و خدای ناخواسته از اصل جمهوری اسلامی پشیمان شوند!
او به معنای واقعی و تمام یک انسان دلسوز برای کشور، نظام، انقلاب اسلامی و مردم بود و مواضعش در عرصه سیاسی و اجتماعی با رعایت مصالح چهارگانه فوق بود و اگر بر حفظ سرمایه های انقلاب و نظام تأکید می کرد با توجه به همین مصلحت بینی ها بود و لذا در مقابل هتاکی برخی به بزرگان می ایستاد و این قبیل کارها را بر خلاف مصالح نظام و انقلاب می دانست.
عشق به اباعبدالله الحسین(ع) و اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام در مرحوم حاج سید مهدی طباطبایی بسیار بروز و ظهور داشت، او بارها می گفت من از کودکی عاشق امام حسین(ع) بودم و بیان ایشان در مجالس روضه وسوگواری اهل بیت (ع) با همین لسان عاشقانه و خالصانه بود و همینطور که با زبانی ساده حرف می زد و مصائب اهل بیت را بازگو می کرد، اشک همه را در می آورد و اوج شور و حال ایشان درهمین مجالس فاطمی و حسینی بود و درحقیقت افتخار می کرد که روضه خوان باشد و حتی گاهی در منبر وعظ هم که نبود، اگر سخنی یا اشاره ای به مصائب حضرت زهرا(س) و یا امام حسین(ع) می شد، بسیار رقیق القلب بود و بلافاصله متأثر می شد و اشک می ریخت.
او در عین حال که بر حسب احساس وظیفه دو دوره نماینده مجلس شده بود و در کوران مسائل سیاسی هم بود، ولی به هیچیک از این پست ها و مقامات دلبستگی نداشت و علاقه وافر او به همین کار آخوندی و خدمت خالصانه به مردم و اقامه عزای امام حسین (ع) و حضرت صدیقه طاهره فاطمه زهرا سلام الله علیها بود و چه زیبا در نخستین روز از ماه مبارک رمضان به ضیافت الهی باریافت و مهمان حضرت رب الارباب شد. عاش سعیداً و مات سعیداً.
