درست است در کشورهای غنی اختلالات روانی بیشتر شمارش می شود، اما وضعیت کشور ما به نسبت گروه ها و هم رده های تولید ناخالص ملی، هم بالاتر است، هم رشد بسیار قابل توجهی دارد.
یک استاد دانشگاه و پزشک متخصص اپیدمیولوژی بالینی با تاکید بر اینکه فقر و کمبود درآمد با بیماریهای روان ارتباط دارند، اظهارداشت: . ما با فراوانی بیشتر بیماریهای روانی، بار بیماری و رشد آنها در طول زمان در کشورمان مواجه هستیم.
به گزارش جماران، دکتر علیرضا خوشدل، که در سیزدهمین همایش علمی سالانه «سلامت روان و رسانه» با عنوان «پروفایل سلامت روان در دانشگاه ها» سخن می گفت، تصریح کرد: سلامت روان با همه مقدمات و عواقبش، از نگاه همه مهم است و درسراسر دنیا، مورد توجه قرار می گیرد
وی با بیان اینکه بیماری های روانی در وهله اول باعث مرگ و میر زودرس نمی شوند، بنابراین سهمشان از سالهای از دست رفته عمر به صورت خالص، زیاد نیست، گفت: اما اگر سالهای همراه با بیماری های روان را لحاظ کنیم، سهم 0.1 درصدی به 18.9درصد می رسد و حجم بزرگی از بار بیماری ها را برای ما به وجود می آورد. نگاه به وضعیت کلی دنیا، نشان می دهد وضعیت کشور ما به نسبت سایر کشورهای دنیا یا نسبت متوسط جهان، وضعیت خوبی نیست. به طور کلی در دنیا، حدود یک میلیارد نفر، درگیر مشکلات روانی هستند و حدود 7درصد از بیماریهای جهانی، مربوط به مشکلات روانی است.
این استاد دانشگاه ادامه داد: اگر سالهای عمر همراه با ناتوانی را هم کنار آن در نظر بگیریم، به حدود عدد 19درصد می رسیم. یعنی نزدیک به 19درصد سالهای عمری که افراد با ناتوانی طی می کنند، به علت بیماریهای روان است. اگر سهم بیماری ها را در انواع بیماری های روانی مدنظر قراردهیم، بزرگترین سهم را افسردگی و بعد اضطراب و در کنار آنها اسکیزوفرنی را به خود اختصاص می دهد. اینها نزدیک به سه چهارم بار بیماری ها را به خود اختصاص می دهند.
خوشدل با بیان اینکه از نظر شیوع بیماریهای روان، وضعیت کشور ما وضعیت خوبی نیست، افزود: در افسردگی و اضطراب، جزء کشورهایی هستیم که بیشترین تعداد مراجعه را دارد.
وی با بیان اینکه وضعیت آمار خودکشی ها در ایران، بر ضرورت اصلاح اطلاعات مربوط به خودکشی در کشور تاکید کرد و گفت: در سنین دانشگاه ، از سنین 18 و 19 سالگی تا 42 و 43 سالگی ، سالهای اوج ایجاد بیماریهای روان است و تحقیقات نشان می دهند که در همه سنین، سهم بیماریهای روان در زنان بیشتر است و البته افسردگی سهم بیشتری دارد.
این متخصص اپیدمیولوژی بالینی با اشاره به اینکه این وضعیت در دانشگاه ها مقداری فرق می کند، افزود: در کشورهای مختلف، بسیاری از بیماران درمان نشده باقی می مانند . در کشورهای ثروتمند این رقم 64درصد است و نشان می دهد توجه بیشتری از سوی حاکمیت ها باید به این مساله انجام شود.
خوشدل با تاکید بر اینکه فقر و کمبود درآمد با بیماریهای روان ارتباط دارند، اظهارداشت: اگر همه کشورها را به نسبت تولید ناخالص ملی شان و فراوانی اختلالات روانی شان نمودار کنیم، در کشورهای فقیر و غنی این تغییرات فزاینده بوده است . درست است در کشورهای غنی این مشکلات بیشتر شمارش می شود ، اما وضعیت کشور ما به نسبت همه این گروه ها و هم رده های تولید ناخالص ملی، هم بالاتر است، هم رشد بسیار قابل توجهی دارد. ما با فراوانی بیشتر بیماریهای روانی، بار بیماری و رشد آنها در طول زمان در کشورمان مواجه هستیم. واقعا ما با خودمان چه می کنیم؟!
وی ادامه داد: ما سیاستهای روان را کجا اجرا می کنیم! چه کسانی از این سیاستها اطلاع دارند، چقدر توانستیم بار بیماریهای روان را کم کنیم. این سیاستها کجا هستند که ما اجرای آنها را نمی بینیم. چه کسانی باید آن را اجرا کنند. این مساله ای است که طبیعتا باید به آن توجه شود. باید در نظر داشت که در کشور ما در سال 2011، به ازای هر صد هزار نفر جمعیتمان، یک تا چهار روان پزشک داریم. امسال اگر بشماریم، روانشناسان و روانپزشکانی که مهاجرت کردند و در دسترس مردم نیستند، شاید وضعیت بدتر از این باشد.
این استاد دانشگاه گفت: در تهران، 37درصد افراد اختلالات روانی دارند. در این جمعیت، 43درصد افسردگی و 40درصد اضطراب دارند. البته در میان نقاط مختلف تهران نیز این ارقام، تفاوتهایی دارند.
خوشدل با بیان اینکه درباره وضعیت سلامت روان در دانشگاه ها اطلاعات درستی در دسترس نیست، ادامه داد: در یک پژوهش، فراوانی اختلالات روانی در دانشگاه ها 19.5درصد گزارش شده و عنوان شده که هر میزان درآمد خانواده ها بیشتر بوده است مشکلات سلامت روان دانشجوها کمتر بوده است. در همدان مطالعه دیگری که انجام شده است، نشان می دهد 19.4 افراد بیماریهای روان داشتند.
وی با بیان اینکه افرادی که پدرانشان بیکار بودند، 5.3 درصد بیشتر در معرض اختلالات روان بوده اند، افزود: در مطالعاتی که در کشورهای دیگر هم صورت گرفته، دانشگاه های پزشکی بیشتر در معرض اختلالات روان بوده اند.
این متخصص اپیدمیولوژی بالینی، با بیان اینکه بیشترین تحقیقات مربوط به سلامت در آمریکا انجام شده است، عنوان کرد: ما نمی دانیم وضع ما چگونه است. اکنون بیش از 12 سال است که ابتدای پذیرش دانشجویان در دانشگاه ها، به صورت الکترونیک با عنوان پایش سلامت روان مطالعه ای انجام می شود. اما هیچ وقت هیچ گزارشی از این مطالعه ارائه نشده است. به من که رئیس یک واحد دانشگاهی هستم، اطلاعاتی درباره آن نمی دهند و می گویند محرمانه است. باید پرسید این اطلاعات برای چه کسی محرمانه است!
خوشدل ادامه داد: فرض کنیم حدود 20درصد دانشجویان ما مشکلات روانی نیازمند مداخله و درمان دارند. اما برنامه ما برای ساماندهی به این وضعیت چیست! تنها در میان دانشجویان دانشگاه آزاد در تهران، بالای 70هزار نفر نیازمند درمان هستند. این درمان کجاست؟ مراکز مشاوره باید وجود داشته باشند، اما 70هزار نفر عدد بسیار بزرگی است.
