به نظر می رسد کرونا خلوتی بازار شب عید را تشدید کرده است.
پایگاه خبری جماران، سجاد انتظاری: شلوغی بازار شب عید و شوق خرید لباس، وسایل خانه و مایحتاج عید سنت هر ساله ما ایرانیان است. اما انگار امسال سرنوشت جور دیگری رقم خورده و قرار نیست ما شاهد «بازار شب عید» باشیم.
مسائل مختلفی در این اوضاع بازار تأثیرگذار است. یعنی اگر تنها بخواهیم این وضع بازار را ناشی از بیم مردم در خصوص ابتلای به کرونا بدانیم، تمام زوایای کار را ندیده ایم و تحلیلی ناقص از اوضاع موجود ارائه داده ایم. به طول مثال هیچ کس نمی تواند نقش تورم افسار گسیخته یکی دو سال گذشته و کاهش قدرت خرید مردم را نادیده بگیرد. اما انگار ویروس کرونا هم مزید بر علت شده که کاسبان بازارهای مختلف از جمله پوشاک، کیف و کفش، لوازم خانگی، موبایل و حتی مواردی که تا پیش از این جزو خریدهای اجتناب ناپذیر عید محسوب می شد، مثل شیرینی و آجیل، رونق مورد انتظار را شاهد نباشند.
عادت به بدبینانه نوشتن ندارم؛ اما وقتی حال و روز بازار در این موقع از سال را می بینم، بر خورد فرض دیدم که چند نکته را یادآور شوم.
یادم می آید سال گذشته به دلیل گرانی مردم سعی کردند کمتر آجیل بخرند؛ ولی خریدند. چون از دیرباز خریدن آجیل جزو رسوم باستانی ایرانیان برای عید بوده و هرکس به سهم خود سعی می کند این رسم را حفظ کند. پس بی رونقی بازار آجیل نمی تواند تنها مربوط به گرانی باشد. شیوع ویروس کرونا و اینکه همه مسئولین و کارشناسان حوزه بهداشت تأکید مؤکد دارند که مردم از خرید کالای غیر بسته بندی اجتناب کنند هم نقش خود را داشته است. مردم هم ظاهرا به این توصیه عمل کرده اند و دیگر سراغی از اغذیه فروشی ها، ساندویچ فروشی ها، آبمیوه فروشی ها و مغازه های از این دست نمی روند و یا خیلی کمتر می روند.
خرید از دست فروش ها هم از جمله مواردی است که به خاطر احتیاط دچار نشدن به ویروس کرونا، منع شده و حال و روز دست فروشان را به این روز انداخته است:
اما این تمام ماجرا نیست. همان طور که اشاره کردم، بازار مایحتاج شب عید هم گرفتار عدم رونق شده است. آجیل فروشی ها و شیرینی فروشی ها دیگر مثل شب عیدهایی که همه به یاد داریم، نیستند.
فروش شیرینی هم به سرنوشتی شبیه آجیل فروشی دچار شده است. همان طور که در این تصاویر شاهد هستید، سلامتی مهمترین مسأله برای مردم است و وقتی پای سلامتی در میان باشد، دیگر مواردی مثل سنت های باستانی و ملزومات آنها رنگ و بوی خود را از دست می دهد و مردم با این تحلیل که ممکن است این مواد هم در چرخه تولید و یا عرضه آلوده به ویروس کرونا شده باشند، در خرید آنها احتیاط می کنند.
ظاهرا شغل لباس فروش ها ارتباط مستقیمی با کرونا و توصیه های بهداشتی که در این زمینه انجام می شود، ندارد. اما حال و روز بازار آنها هم تعریفی ندارد. پای درد و دل هرکدام از آنها می نشینیم حرف های زیادی برای گفتن دارند. برخی که خودشان تولیدکننده هستند، می گویند سراسر سال را به امید رونق بازار شب عید کار تولید را انجام دادیم و روزها و ماه های گذشته را به این امید سپری کردیم که این روزها بتوانیم ضررهای آن را جبران کنیم. برخی دیگر می گویند ما برای خرید اجناسی که در مغازه داریم چک داده ایم و موعد چک ها دارد سر می رسد. چطور جوابگوی اجاره مغازه، معیشت خانواده و چک هایی که دست مردم داریم، باشیم؟
نگفته پیدا است که وقتی کالاهای ارزانی که جزو مایحتاج و نیازهای اولیه عید می باشند، چنین بازاری دارند، دیگر کالاها از جمله لوازم خانگی و موبایل چه وضعی دارد.
در ادامه چند تصویر از حال و هوای امروز(یکشنه 11 اسفند 98) در یکی از شلوغ ترین خیابان های تهران، یعنی خیابان جمهوری، تقاطع حافظ، و پاساژهای این چهارراه مثل علاء الدین، چهارسو و بازار موبایل ببینید:
در آخر متذکر می شوم که چرخ اقتصاد کشور بر پایه تولید و عرضه می چرخد. یعنی چشم امید بسیاری از افراد جامعه که در کارخانه های تولیدی کار می کنند به بازار عرضه محصول است. اینجا صحبت از کالاهای غیر ضروری و به قولی فانتزی و تجملاتی نیست؛ سخن از کالاهایی است که به دست جوانان این مرز و بوم تولید می شود و جزو ملزومات زندگی مردم هم هست. معیشت کارگران ایرانی وابستگی مستقیم به فروش این کالاها دارد. بنابر این هیچ ایرانی دلسوزی نمی تواند و نباید از این خلوتی بازارها خوشحال باشد و همه مردم و مسئولین را دعوت می کنم پیش از اینکه ضررهای این قضیه بیش از این متوجه مردم شود، فکری به حال آن کنند.
