علی نکوئی فر روز پنجشنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا افزود: تعداد جلبک های تک سلولی «دونالیلا» به تازگی 1.6 میلیون عدد در ایستگاه «زنبیل» و 1.2 میلیون عدد در لیتر در ایستگاه «آق گنبد» به ثبت رسید.
وی با اشاره به اینکه این میزان نسبت به نمونه برداری های خرداد ماه و نیمه اول تیرماه کاهش چشمگیری را نشان می دهد، ادامه داد: شرایط زیست محیطی برای بقای این جلبک به حداقل رسیده و میزان «دونالیلا» به یک دوم کاهش پیدا کرده است.
رییس مرکز تحقیقات آرتمیا و جانوران آبزی کشور گفت: میزان شوری در ایستگاه «زنبیل» نیز به 332 گرم نمک در لیتر رسیده که نسبت به خرداد سال جاری ثابت بوده است.
وی ادامه داد: در ایستگاه «آق گنبد» نیز شوری آب دریاچه به 336 گرم نمک در لیتر رسیده در حالی که این میزان در خرداد ماه 284 گرم در لیتر بوده است.
نکوئی فر بیان کرد: برای دستیابی به اطلاعات بیشتر و دقیق تر از وضعیت اکوسیستم دریاچه لازم است تا ایستگاه های متعددی بر روی رودخانه ها و ورودی آنها به دریاچه ایجاد شود.
وی افزود: طبق سیاست های نظارتی و پژوهشی که موسسه تحقیقات علوم شیلات کشور بر عهده موسسه تحقیقات آرتمیا و جانوران آبزی نهاده است، ماهانه 2 بار فاکتورهای زیستی و غیرزیستی دریاچه مورد بررسی قرار می گیرد.
رییس مرکز تحقیقات آرتمیا و جانوران آبزی کشور بیان کرد: ارزیابی نسبی از ذخایر زیستی دریاچه ارومیه از لحاظ زیست جلبک ها و آرتمیا انجام و شاخص های فیزیکی و شیمیایی آب نیز در این بررسی ها ارزیابی می شود.
وی گفت: هزینه این تحقیقات از محل صرفه جویی از پروژه های تحقیقاتی مرکز تحقیقات آرتمیا و جانوران آبزی برای انجام وظایف محوله تامین می شود.
به گزارش ایرنا دریاچه ارومیه در قالب طرح احیا قرار است ظرف مدت 10 سال (از زمان آغاز بکار ستاد احیا/1394) به تراز اکولوژیک خود برسد؛ این دریاچه از اواسط دهه 1380 خورشیدی شروع به خشک شدن کرد و بنا بر آمار بین المللی تا سال 2015 میلادی حدود 80 درصد از گستره آن خشک شد.
جلبک تک سلولی 'دونالیلا' در سواحل، آبگیرهای صخره ای و دریاچه ارومیه زندگی می کند و یکی از گونه های حیاتی مقاوم به نمک بوده که تاکنون شناخته شده است.
دریاچه ارومیه دارای 12 نوع جلبک است که در این میان 'دونالیلا سالینا' مقاوم ترین آنها به شوری است؛ این جلبک در دمای بالا، شدت نور زیاد و شوری بالا اقدام به شکوفایی و ازدیاد و ترشح نوعی ماده به صورت رنگ دانه های قرمز رنگ به نام ˈبتا کارتن ˈ می کند.
سرخ شدن آب دریاچه ارومیه در برخی از ایام سال و بر اثر رنگ دانه های این جلبک ها نیز هیچگونه خطر زیست محیطی و اکولوژیکی برای دریاچه ندارد.
به عقیده کارشناسان در صورت انجام مطالعات و بالا بردن تراکم جلبک ها از آنها می توان در استخراج مواد بیولوژیک دریایی مهمی چون «بتاکاروتن ها» استفاده کرد.
«بتاکاروتن ها» یکی از عوامل پایه و پیش ساز ویتامین ها و از جمله ویتامین A و عامل ضد سرطانی در بافت های بدن می باشد و همچنین از آن در برخی داروها از جمله قرص جوشان برای ایجاد رنگ طبیعی استفاده می شود.
آبزیان ارزشمند دیگری نیز علاوه بر جلبک «دونالیلا» در این زیست بوم زندگی می کنند که «آرتمیا ارومیانا» یکی از آنهاست؛ «آرتمیا» یا میگوی آب شور، موجود ظریف و کوچکی از رده سخت پوستان بوده و دارای ارزش اقتصادی بالایی است.
7125/3072
انتهای پیام وی با اشاره به اینکه این میزان نسبت به نمونه برداری های خرداد ماه و نیمه اول تیرماه کاهش چشمگیری را نشان می دهد، ادامه داد: شرایط زیست محیطی برای بقای این جلبک به حداقل رسیده و میزان «دونالیلا» به یک دوم کاهش پیدا کرده است.
رییس مرکز تحقیقات آرتمیا و جانوران آبزی کشور گفت: میزان شوری در ایستگاه «زنبیل» نیز به 332 گرم نمک در لیتر رسیده که نسبت به خرداد سال جاری ثابت بوده است.
وی ادامه داد: در ایستگاه «آق گنبد» نیز شوری آب دریاچه به 336 گرم نمک در لیتر رسیده در حالی که این میزان در خرداد ماه 284 گرم در لیتر بوده است.
نکوئی فر بیان کرد: برای دستیابی به اطلاعات بیشتر و دقیق تر از وضعیت اکوسیستم دریاچه لازم است تا ایستگاه های متعددی بر روی رودخانه ها و ورودی آنها به دریاچه ایجاد شود.
وی افزود: طبق سیاست های نظارتی و پژوهشی که موسسه تحقیقات علوم شیلات کشور بر عهده موسسه تحقیقات آرتمیا و جانوران آبزی نهاده است، ماهانه 2 بار فاکتورهای زیستی و غیرزیستی دریاچه مورد بررسی قرار می گیرد.
رییس مرکز تحقیقات آرتمیا و جانوران آبزی کشور بیان کرد: ارزیابی نسبی از ذخایر زیستی دریاچه ارومیه از لحاظ زیست جلبک ها و آرتمیا انجام و شاخص های فیزیکی و شیمیایی آب نیز در این بررسی ها ارزیابی می شود.
وی گفت: هزینه این تحقیقات از محل صرفه جویی از پروژه های تحقیقاتی مرکز تحقیقات آرتمیا و جانوران آبزی برای انجام وظایف محوله تامین می شود.
به گزارش ایرنا دریاچه ارومیه در قالب طرح احیا قرار است ظرف مدت 10 سال (از زمان آغاز بکار ستاد احیا/1394) به تراز اکولوژیک خود برسد؛ این دریاچه از اواسط دهه 1380 خورشیدی شروع به خشک شدن کرد و بنا بر آمار بین المللی تا سال 2015 میلادی حدود 80 درصد از گستره آن خشک شد.
جلبک تک سلولی 'دونالیلا' در سواحل، آبگیرهای صخره ای و دریاچه ارومیه زندگی می کند و یکی از گونه های حیاتی مقاوم به نمک بوده که تاکنون شناخته شده است.
دریاچه ارومیه دارای 12 نوع جلبک است که در این میان 'دونالیلا سالینا' مقاوم ترین آنها به شوری است؛ این جلبک در دمای بالا، شدت نور زیاد و شوری بالا اقدام به شکوفایی و ازدیاد و ترشح نوعی ماده به صورت رنگ دانه های قرمز رنگ به نام ˈبتا کارتن ˈ می کند.
سرخ شدن آب دریاچه ارومیه در برخی از ایام سال و بر اثر رنگ دانه های این جلبک ها نیز هیچگونه خطر زیست محیطی و اکولوژیکی برای دریاچه ندارد.
به عقیده کارشناسان در صورت انجام مطالعات و بالا بردن تراکم جلبک ها از آنها می توان در استخراج مواد بیولوژیک دریایی مهمی چون «بتاکاروتن ها» استفاده کرد.
«بتاکاروتن ها» یکی از عوامل پایه و پیش ساز ویتامین ها و از جمله ویتامین A و عامل ضد سرطانی در بافت های بدن می باشد و همچنین از آن در برخی داروها از جمله قرص جوشان برای ایجاد رنگ طبیعی استفاده می شود.
آبزیان ارزشمند دیگری نیز علاوه بر جلبک «دونالیلا» در این زیست بوم زندگی می کنند که «آرتمیا ارومیانا» یکی از آنهاست؛ «آرتمیا» یا میگوی آب شور، موجود ظریف و کوچکی از رده سخت پوستان بوده و دارای ارزش اقتصادی بالایی است.
7125/3072
کپی شد
