گفت ‌و ‌گو؛ نقطه آغاز تعامل و توسعه فرهنگی

در این مطلب می خوانیم: ' گفت‌ و‌ گو یکی از ضروریات جامعه امروز ایران است. نگاهی به تحولات چهار دهه اخیر و تغییرات اجتماعی حاصل از آن، اهمیت نهادینه شدن فرهنگ گفت‌و‌گو را دوچندان می‌کند. واقعیت آن است که در پی تغییرات دهه اخیر در نظام خانواده و اجتماع، از گفت ‌و ‌گو و تعامل فاصله گرفته‌ایم. کاهش مراوده ها در سطح خانواده به کمتر از بیست دقیقه در شبانه‌ روز، بالا رفتن نگران‌ کننده آمار طلاق و سیر صعودی آن در پنج دهه گذشته، افزایش میزان منازعه ها و تعداد پرونده‌های قضایی و مواردی از این دست، همگی بیانگر غفلت از عنصر تأثیرگذار گفت‌و‌گو در میان مردم است.'
در ادامه این مطلب آمده است: ' گفت ‌و ‌گو و تعامل در سطح های مختلف می‌تواند به حل بسیاری از مسائل مبتلا به جامعه بینجامد و اگر به‌ عنوان یک فرهنگ پذیرفته شود، گامی مهم در راستای کاهش آسیب‌های اجتماعی و افزایش همدردی و انسجام برداشته‌ایم زیرا گفت‌و‌گو منجر به کاهش عصبیت و شکاف فرهنگی، افزایش اشتراکات، ایجاد فضایی برای داشتن گوش شنوا، پذیرش نقد و شکوفایی و پویایی در جامعه می‌شود. در جامعه‌ای که فضای گفت‌و‌گویی حاکم است، فضیلت، معرفت، اخلاق و بسیاری از فضایل دیگر افزایش می‌یابد.'
در ادامه این مطلب همچنین آمده است: 'در این میان تعامل میان کانون‌های حاکمیت، نخبگان و مردم، جامعه‌ای منسجم، سالم، دوراندیش، همه‌ جانبه ‌نگر و کل‌نگر را نوید می‌دهد و بی‌تردید نخبگان، اصحاب فرهنگ، هنر، علم و دانش و آگاهی از جمله کانون‌های اثر‌گذار در ایجاد فضای گفت‌و‌گویی هستند. همچنان که رسانه نیز به ‌عنوان بستری برای انتقال عقیده های نخبگان به جامعه و حلقه وصل میان دولت و ملت از دیگر کانون‌های تاثیر‌گذار در جامعه برای افزایش گفت‌ و‌ گو محسوب می‌شود.'
سایت خبری نای قلم ادامه داده است: 'در این صورت است که گفت‌و‌گو به فرهنگ ملی کشور تبدیل می‌شود و به جای منازعه و تخریب، نقد سازنده و اصلاح روش‌ها اهمیت می‌یابد. بنابراین نقطه آغاز تعامل در جامعه، گفت ‌و‌ گوی فرهنگی است. چنانکه عامل اصلی منازعه نیز، تخاصم فرهنگی است. در حقیقت، منازعه فرهنگی به‌ دلیل نبود گفت ‌و گو و مدارای فرهنگی شکل می‌گیرد. نادیده انگاشتن تنوع و تکثر فرهنگی به ‌عنوان یک واقعیت انکار‌ناپذیر، زمینه منازعه فرهنگی را فراهم می‌کند، در حالی که پذیرش آن ما را به وحدت و همگرایی فرهنگی رهنمون می‌سازد.'
در ادامه این مطلب آمده است: ' پس می‌توان با سازگاری و تاکید بر نقاط مشترک به مسائل بزرگتر و دغدغه‌های اصلی جامعه فکر کرد و در جامعه پرآسیب امروز، راه تداوم حیات اجتماعی، از مسیر گفت ‌و‌ گو می‌گذرد. باید گفت‌وگو، تعامل، سازگاری، ‌هم‌اندیشی، تحمل، مدارا و پذیرش حق دیگران برای زیست فرهنگی را به رسمیت بشناسیم. آنچه که نباید مورد غفلت قرار گیرد، لوازم اخلاقی تحقق گفت ‌و گوی فرهنگی یعنی تواضع، وفای به عهد و مشارکت است. گفت ‌و گو باید با اصل احترام به تفکر، اعتقادها و آداب و رسوم طرف‌های گفت‌وگو همراه باشد، نتیجه گفت‌ و گو باید به مشارکت‌ جویی و همزیستی مسالمت‌ آمیز فرهنگی متنوع منجر گردد. کوتاه سخن اینکه گفت‌ و گو راهبرد و مهم‌ترین کلید گشاینده قفل درهای بسته و گفت‌ و گوی فرهنگی، بخشی اساسی از تداوم حیات اجتماعی ما است.'
منبع: پایگاه خبری تحلیلی نای قلم آذربایجان غربی
7129/2093 ** خبرنگار: توحید محمودپور** انتشار دهنده: صابر چهرقانی