نویسنده نمایش «پاشا» با تاکید بر اینکه نمایشنامه فرصتی است تا به جای افرادی که نمی‌توانند حرف بزنند، حرف زده و مساله را بیان کنیم، گفت: ذات هنر این است که مسایل را طرح کرده و جامعه را از زاویه و پنجره دیگری نشان دهد تا قدمی برای اصلاح برداشته شود. به گزارش ایسنا، منطقه آذربایجان‌شرقی، اکبر شریعت در نشست خبری اظهار کرد: سال‌ها قبل پیشنهادی برای فیلمنامه زینب پاشا داشتم که متاسفانه انجام نشد، این بحث بطور اتفاقی با خانم ایرانزاد مطرح شد و نتیجه صحبت‌ها اجرای پیش روی نمایش «پاشا» است. وی با تاکید بر اینکه نمایش پاشا اولین کار من به زبان ترکی است، گفت: ادعای بلد بودن نویسندگی زبان ترکی را ندارم، از دوستانی همچون مهدی ولیزاده، آیدین سرداری نیا و... کمک گرفتیم و سعی کردیم به زبان محاوره مردم تبریز نزدیکتر بوده و متفاوت از زبان امروز جامعه نباشد، متاسفانه به زبان امروز اصطلاحات فارسی وارد شده و ما سعی کردیم که زبانی به کار ببریم که از هیچ طرفی رانده نشود. شریعت گفت: اولین کار من به زبان ترکی است و به دلیل محدودیت‌های موجود در آموزش و... معضلاتی وجود داشت؛ اما علی‌رغم تمام سختی‌ها بسیار لذت بخش بود و مسلماً به زبان فارسی سریع‌تر و راحت‌تر نوشته می‌شد همان لذتی که نویسنده‌های فارسی زبان از نوشتن نمایشنامه می‌برند من هم با نوشتن به زبان خودم، لذت بردم. وی یادآور شد: لوران بارت می‌گوید «از متن لذت می‌بریم چون با لذت نوشته شده است» من هم دیدم که همکارانم از کار در این نمایش لذت برده‌اند و امیدوارم این لذت را به مخاطبان‌مان نیز منتقل کنیم. این نویسنده تبریزی درباره طرح داستانی نمایش پاشا گفت: کسانی که زینب پاشا را می‌شناسند با کاراکتر او آشنا هستند، در واقع این کار درباره کاراکتر زینب نیست و زینب در کنار شخصیت محوری نمایش، حضور دارد. شریعت با تاکید بر اینکه دفاع از حقوق زنان همواره از دغدغه‌های من بوده و بنیان این نماش با این مساله درگیر است، بیان کرد: پاشا یکی از بهترین کاراکترها برای طرح مساله جایگاه زن در تاریخ بود به خصوص که در جامعه مردم‌سالار قاجار با 40 زن حرکتی ارزشمند برای دفاع از حقوق مردم مظلوم انجام داد. وی خاطرنشان کرد: آنچه برای ما مهم بوده درونمایه نمایش و چیزی که به صحنه برده شده است، امیدوارم بتوانیم گوشه‌ای از حرکت بزرگ زینب پاشا را در راستای احقاق حقوق بانوان انجام داده باشیم. شریعت، در رابطه با تخیلی بودن شخصیت اصلی این نمایش گفت: ارتباط تاریخ با اثر هنری ارتباط عین به عین نیست، زیرا تاریخ عملا دراماتیک نیست، در اثر هنری هر چه که باشد داستان، سینما و نمایش بخشی از تاریخ به تصویر کشیده می شود، اینطور نیست که ریز به ریز اتفاقاتی که در تاریخ رخ داده بیان شود، ما از اتفاقات تاریخی بهره می گیریم تا واقیتی داستانی را بیان کنیم حتی در فیلم های مطرح تاریخی کشور هم مقادیری تخیل وجود دارد و نمی توان ادعا کرد که مو به مو تاریخ گفته شده است. اکبر شریعت گفت: ما نمی خواستیم زندگی زینب پاشا را به صحنه ببریم، زیرا اطلاعات از وی بسیار کم است و ما باید در قسمت اعظمی از کار تخیل به کار ببریم، این شخصیت بزرگ و آرمانی را به حاشیه برده و داستان یک شخصیت عادی از سطح جامعه را بیان کردیم. شریعت، تاکید کرد: سال‌ها تئاتر دیده و در این کشور زندگی کردیم و همسو با روند این جامعه و نظام متن نوشتیم و کار کردیم، ما کار می‌کنیم که مخاطب پسندیده و لذت ببرد، هرکسی هرچه از دستش برمی‌آید انجام می‌دهد، معتفدم تماشاگر وقت خروج از سالن اگر ذره‌ای تاثیر گرفته باشد من نویسنده رضایت کامل از کار خودم خواهم داشت. وی اظهار کرد: در تبریز کارهای خوبی اجرا شده، فارغ از اینکه استقبال مردم چقدر بوده، کارهای ارزشمندی را به زبان ترکی کار کردند که علی‌رغم تمام قوت و ضعف‌ها که شامل کار ما هم خواهد بود حرکت مثبتی است و امیدواریم در آینده شاهد پایه گذاری حرکتی مثبت به نام تئاتر و ادبیات نمایشی ترکی باشیم. شریعت یادآور شد: ما در متون و فیلم‌های خارجی با کلمات و فحش‌هایی روبرو هستیم که سخیف نمی‌دانیم و فکر می کنیم در این اثر فاخر بخشی از زندگی مطرح است، اگر اجراهای تئاتر تهران را ببینیم تعجب خواهیم کرد که چه چیزهای برای ما خط قرمز است اما در پایتخت مشکلی ندارد، چرا ما کاسه داغتر از آش شدیم، چرا فکر می‌کنیم که ما باید داعیه‌دار آرمان‌های جامعه باشیم. اکبر شریعت، خاطرنشان کرد: اداره فرهنگ و ارشاد بودجه ای ندارد که تئاتر شهر را متحول کند، هنرمندان این شهر اصلی‌ترین کارمندان اداره فرهنگ و ارشاد هستند، هیچکدام از این مردم هنرمندان شهر را نمی شناسند، لااقل مسئولان این شهر می توانند هنرمندان را حمایت کنند. پاشا فارغ از قهرمان‌پروری روایت نقش زنان جامعه است
نازیلا ایرانزاد بنام، کارگردان نمایش «پاشا» در ادامه این نشست گفت: تاکید ما در این نمایش بیان مسائل و اتفاقات جاری مردم عادی جامعه در زمان قحطی تبریز و مبارزات مشروطه به خصوص نقش زنان در تاریخ کشور فارغ از قهرمان پروری و پرداختن به اسطوره‌ها بود. وی با بیان اینکه محوریت کارهای بومی و منطقه‌ای سخت است، گفت: پرداختن به مسائل تاریخی و نقش زنان در شکل‌گیری تاریخ با وجود سختی‌های زبان ترکی کار را سخت‌تر می‌کرد اما با همفکری نویسنده و همراهی اعضای گروه توانستیم در حدی قابل قبول کار را ارائه دهیم، هرچند ایراداتی خواهیم داشت اما امیدواریم مخاطب راضی از سالن خارج شود. ایرانزاد، با بیان اینکه خوشحالم این متن را آقای شریعت نوشت که نگاهی نزدیک به من داشته است، گفت: متاسفانه نمایشنامه‌نویسان در زمینه زبان بسیار سخت می‌گیرند، اگر آنقدر سخت بگیریم نمی‌توانیم کاری پیش ببریم، این مساله نیز باعث می‌شود که کارگردان‌ها از زبان ترکی عقب بکشند. وی تصریح کرد: خوشبختانه با نویسنده همفکر بودیم و نخواستیم تاریخ نگاری کنیم، در زبان نمایشنامه نظر واحدی داشتیم، چیزی را در زبان به مخاطب تزریق نکردیم، ما بر روی صحنه آموزگار زبان و ادبیات ترکی نیستیم، نمی‌خواهم مخاطبم با لغتنامه زبان ترکی وارد سالن شود و یا هرکلمه را از بغل دستی‌اش بپرسد. ایرانزاد تاکید کرد: انتخاب شخصیتی خیالی در این نمایش به عنوان شخصیت محوری نمایش و در حاشیه بودن زینب پاشا به این دلیل بود که نمی‌خواستیم تاریخ نگاری کنیم، این دیدگاه به ما کمک کرد که نویسنده به روز صحبت کند و آنچه که نمایشنامه می‌خواست بگوید و طرح مساله بر عهده شخصیت محوری نمایش، گذاشته شد. وی با بیان اینکه نمایش پاشا تراژدی و ملودرام نیست و بیشتر به سبک کمدی نزدیک است، گفت: ما نمی‌توانستیم کار دراماتیزه را با بیان عینی تاریخ بیان کنیم؛ زیرا کاری شعاری ارائه می‌شد، در این شیوه روایت توانستیم افکاری متضاد را مطرح کرده و به آرمان و افکار زینب برسیم. کارگردان نمایش پاشا گفت: کار ما کمدی است اما شیوه اجرای نمایش پاشا ریسکی بزرگ و بر لبه تیغ کار کردن بود، تلاش کردیم از کار سخیف فاصله بگیریم، کار به زبان ترکی، استقبال مخاطب و اینکه چطور جواب بگیریم سخت بود، سعی خواهیم کرد کاری مخاطب پسند ارایه کنیم.
انتهای پیام
کپی شد
