فشرده شدن تقویم بازی های فوتبال با با تغییر قرن آغاز شد و در این فصل به اوج خود رسید.
ورزشی جماران، فرشته مقدم: رئال مادرید در انتظار فتح دو جام جهانی باشگاه‌ها در یک فصل است. تقویم فشرده تر از همیشه است. سفیدپوشان سه هفته قبل قهرمان جام بین قاره ای شدند که قدیمی تر از جام جهانی باشگاه ها است اما نامش تغییر یافت تا آن رقابت ها در برنامه حفظ شود چون فیفا می خواهد تابستان آینده جام جهانی بزرگی با حضور ۳۲ تیم برگزار کند. هیزم بیشتر روی آتش اعتراضات به تقویم طاقت فرسا، در حالی که با پاداش خیلی شیرین برای قهرمان تورنمنت جدید چهار ساله همراه است: ۱۰۰ میلیون یورو.
یک بررسی انجام شد تا نشان دهد چگونه شبکه فوتبال از سال ۱۹۸۰ گسترده شد و با تغییر قرن تعداد بازی های دو تیم بزرگ اسپانیا افزایش یافت. در دو دهه آخر قرن ۲۰ بارسلونا هر فصل حداکثر ۵۸.۸ بازی انجام می داد. این رقم از فصل ۲۰۰۰-۱۹۹۹ به ۶۲ بازی افزایش یافت. شرایط برای رئال مادرید هم مشابه است: تعداد بازی ها در اواخر قرن از ۵۷.۲ به ۶۱.۹ در قرن کنونی رسید. به نوشته ال پاییس، موفقیت های ورزشی دو تیم موجب شد تعداد بازی هایشان افزایش یابد اما آن تنها دلیلش نیست.
در برنامه ملی پنج کشور مرجع (اسپانیا، انگلیس، آلمان، ایتالیا و فرانسه) افزایش شاخصی وجود نداشته است. لیگ ها با حضور ۱۸ الی ۲۰ تیم برگزار می شوند. در اسپانیا جام حذفی کوتاه تر شد و تا نیمه نهایی تک بازی برگزار می شود. کوپا د لالیگا هم دوران کوتاهی داشت (۸۶-۱۹۸۳). بزرگترین تغییر نقل مکان سوپرجام به عربستان بود. این کار از لحاظ جسمانی خیلی به بازیکنان آسیب می زند (در ایتالیا و فرانسه هم چنین کاری می کنند). همچنین تهدید برگزاری یکی از بازی های لالیگا در آمریکا وجود دارد.
افزایش بازی ها در رقابت های بین المللی باشگاهی و ملی که توسط یوفا و فیفا سازماندهی شدند دیده می شوند. مادرید در سال ۱۹۸۱ فینالیست لیگ قهرمانان بود تنها با انجام ۹ بازی. بارسلونا با انجام یازده دیدار در سال ۱۹۹۲ فاتح این جام شد. سفیدپوشان در سال ۲۰۰۰ نیاز به انجام ۱۷ بازی داشتند. آبی اناری ها در سال ۲۰۰۶ برای ۱۳ بار به میدان رفتند تا قهرمان شوند. در دوره جاری بازی ها به ۱۵ تا ۱۷ بازی افزایش می یابد اگر یک تیم در مرحله حذفی یک شانزدهم نهایی بازی کند.
با این حال در هیچ فضایی این افزایش مانند بازی های ملی دیده نمی شود. یورو ۸۴ که اسپانیا نایب قهرمان شد تنها هشت تیم حضور داشتند، ۱۵ بازی برگزار شد و بازی ها دو هفته طول کشید. آن رقابت ها هیچ شباهتی به یورویی نداشت که تابستان گذشته با سه برابر شرکت کننده (۲۴) و دو برابر طولانی شدن برگزار شد.
در رابطه با جام جهانی هم همینطور است. برای جام جهانی ۸۲ اسپانیا ۲۴ تیم به این کشور سفر کردند، در ۱۹۹۸ فرانسه تعداد تیم ها به ۳۲ افزایش یافت. در جام جهانی آینده ۲۰۲۶ مکزیک، آمریکا و کانادا ۴۸ تیم شرکت خواهند کرد. انتخاب قطر به عنوان میزبان جام جهانی ۲۰۲۲ موجب شد بازی ها به خاطر گرما در ماه های نوامبر و دسامبر برگزار شوند و واقعیت این بود که در آن فصل تعداد قابل توجهی به آمار مصدومین افزوده شد.
به گزارش هودن که از سال ۲۰۲۱ آسیب دیدگی های پنج لیگ برتر اروپایی را ثبت می کند و هزینه مالی اش را می سنجد تعداد مصدومین در سال جام جهانی ۲۴ درصد بیشتر شد. از ۳۲۰۲ در فصل ۲۲-۲۰۲۱ به ۳۹۶۷ در ۲۳-۲۰۲۲ رسید. برای باشگاه ها این آسیب دیدگی ها ۴۰ درصد افزایش هزینه داشت (از ۴۹۶,۴۹ میلیون یورو تا ۶۹۶,۱۰). این حفره همچنین انعکاسش را در زانوهای لرزان نشان داد. میانگین تعداد روزهای غیبت بازیکنان در فصل قبل به خاطر درد زانو تا ۵۲ روز افزایش یافت. سه فصل قبل نصف آن بود.
در چهار فصلی که این تحقیق انجام شده است منحنی آسیب دیدگی ها مدام بالا می رود. در فصل گذشته میانگین تقریبا یک در هر بازی در پنج لیگ برتر اروپا به ثبت رسید و هزینه باشگاه ها برای مسائل پزشکی ۵۸ درصد افزایش یافت (از ۹۰,۲۰ میلیون یورو در ۲۳-۲۰۲۲ به ۱۴۲,۶۵).
بازیکنان نسبت به گذشته تا بالاترین سن ممکن بازی می کنند و بیش از قبل از خود مراقبت می کنند. این در حالی است که درون زمین فشار بیشتری رویشان است که تنها به نحوه بازی تیم ها محدود نمی شود. برای مثال، بازی های دوستانه پیش فصل تیم های بزرگ کمتر به دیدارهای دوستانه شباهت دارند و در بازی های ملی هم به کمترین اندازه خود رسیده است. آن یکی از پیامدهای برگزاری لیگ ملت ها از سال ۲۰۱۸ بوده است. اسپانیا از فصل ۱۹-۲۰۱۸ برای ۸۱ بار به میدان رفته است. ۱۲ دیدار دوستانه (۱۵ درصد) و ۶۹ بازی رسمی. با این حال بین ۸۱-۱۹۸۰ تا ۱۸-۲۰۱۷ درصد بازی های دوستانه لاروخا ۴۲ بود.
تقویم فشرده روی بازیکنان سطح بالا اثر می گذارد اما نه روی همه، همانطور که دنی کارواخال در یک مصاحبه اعلام کرد. مدافع رئال مادرید که دو ماه پیش رباط صلیبی پاره کرد گفت: "تعداد بازیکنانی که در ترکیب اصلی تیمشان هستند، در سه جام حضور دارند و در تیم ملی فیکس هستند درصدشان خیلی کم است. صحبت از ۵۰ تا ۶۰ بازی است. با تمام احترام انرژی که این بازیکنان می گذارند با بازیکن لگانس یکی نیست. با این حال بحث دستمزد هم هست، نه؟"
به عنوان مثال اسپانیول، یکی از تیم هایی که سال های زیادی در سطح اول لالیگا حضور داشته است اگر دو تیم بزرگ اسپانیا، اتلتیک بیلبائو، والنسیا و اتلتیکو را به حساب نیاوریم (۴۱ از ۴۵ فصل گذشته لالیگا) و در مقایسه با تیم های ذکر شده هر از چند گاهی در رقابت های اروپایی حضور داشته، از فصل ۸۱-۱۹۸۰ بیشترین تعداد بازی هایش ۵۲ بوده است، یعنی هشت بازی کمتر از رئال مادرید و بارسلونا. فصل قبل تنها تیم های حاضر در لیگ قهرمانان (مادرید، بارسلونا، اتلتیکو و رئال سوسیداد) بازیکنانی داشتند که بیش از ۴ هزار دقیقه بازی کردند. بقیه زیر ۳۶۰۰ دقیقه بودند حتی دو فینالیست کوپا دل ری (اتلتیک و مایورکا).
این درصد خیلی کم که کارواخال به آن اشاره داشت در این فصل به خاطر جام جهانی باشگاه ها با فشرده ترین تقویم روبرو است. تعداد بازی های مادرید می تواند به ۷۲ برسد. این در حالی است که فصل گذشته ۵۹ بار به میدان رفت. برای منچسترسیتی می تواند به ۷۵ برسد، هشت بازی بیشتر از فصل قبل و برای بایرن تا ۶۴ دیدار، ۱۰ بازی بیشتر از گذشته. هنوز مانده است تا ببینیم تیم ها چگونه می خواهند برای این وضعیت برنامه ریزی کنند. تیم های اروپایی که به مراحل نهایی می رسند با شروع فصل جدید لیگ های خود تداخل پیدا می کنند چون جام جهانی باشگاه ها ۱۳ جولای به پایان می رسد همزمان با شروع پیش فصل. بله درست است آن ها ۸۰ درصد جایزه را بین خود تقسیم خواهند کرد و در پایان فصل بعد جام جهانی (تیم های ملی) برگزار خواهد شد.
