پرسپولیس بیش از هر چیزی از مهاجمان خارجی در فینال های اخیر خود ضربه خورد؛ موضوعی که تبدیل به نقطه قوت رقبا و پاشنه آشیل پرسپولیس شده است.
گروه ورزشی جی پلاس؛ یک آمار تامل برانگیز از دو باری که پرسپولیس در فینال لیگ قهرمانان آسیا حاضر شده و با شکست به خانه برگشته، حاکی از نقش پررنگ بازیکنان خارجی تیم های کاشیما آنتلرز ژاپن و اولسان هیوندای کره جنوبی در باز کردن دروازه پرسپولیس است.
پرسپولیس در دو بازی رفت و برگشت در فینال سال 2018 و همینطور تک بازی فینال سال 2020، چهار گل دریافت کرده که همه این گل های از ناحیه خارجی های این دو تیم رقم خورده است؛ 100 درصد گل ها به وسیله بازیکنان خارجی این تیم زده شده که نشان از تاثیرگذاری این بازیکنان در موفقیت تیم های آسیایی دارد.
حال این موضوع را به فوتبال ایران تعمیم دهید که متولیان آن برای حل مشکل بدهکاری فوتبال ایران به بازیکنان و مربیان خارجی، ساده ترین کار ممکن را انجام داده اند و جلوی جذب بازیکن و مربی خارجی را گرفتند تا به همین راحتی پرسپولیس در فینال 2020 که نیاز مبرمی به جذب یک مهاجم خارجی داشت، دست خالی بماند و در فینال طعمه مهاجم خارجی حریف شود.
شواهد و قراین حاکی از نیاز جدی فوتبال ایران به بازیکن و مربی خارجی دارد تا با افزایش دانش فنی خود، پیشرفت کند. تصور کنید اگر برانکو به ایران نیامده بود و کی روش سرمربی تیم ملی نبود و یا استقلالی ها استراماچونی را نداشتند؟ قطعا فوتبال ایران روزهای خوب را تجربه نمی کرد و مبالغه نیست اگر وضعیت کنونی پرسپولیس را میراث برانکو بدانیم؛ میراثی که سرخپوشان را به پیروزی در تمام بازی های خود سوق می دهد.
با یک حساب سرانگشتی می توان فهمید که قانون فوق نه تنها به سود ایران نیست که در دراز مدت فقر فنی و ضعیف تر شدن فوتبال ایران به دنبال خواهد داشت. از حالا یحیی برای پیدا کردن جانشینی برای بشار رسن باید فوتبال ایران را شخم بزند تا در کوتاه مدت بازیکنی مانند او را نصیب شود.
به طور قطع، فعلا در موجودی فوتبال ایران چنین بازیکنی نیست و باید در میان لژیونرها چنین چیزی را جست و جو کند که قیمتشان دست کمی از خارجی ها ندارد.
