نه دختر اول باشید و نه بانوی اول! بلکه بخاطر وطن، بخاطر مردم. یاور دلسوز و تا به آخر، مادر این بهترین پدر بمان.
رقابت سخت بود و نفس گیر اما تو مردانه در کنار پدر ایستادی هر چند میدانم این تنها سه هفته از آن سی سال زندگی سخت شما بعد از فراق مادر بود، همان سالهایی که تو سنگ صبور پدر بودی و مرحم زخم تنهایی او.
صبح روز انتخابات وقتی که برای ورود پدر به دنیای نوکری و خادمی مردم او را مادرانه به قرآن سپردی و بدرقه اش کردی، بی اختیار و با فریادی پر از احساس مقدس با یک واژه خطابت کردم " مادرِ پدرش ! "
نمیدانم چه راز و رمزی در این واژه زیبا نهفته است اما خواهشم این است تا به آخر "مادرِ پدر" بمان چرا که همه می دانیم سایه بان "دولت در سایه" چترش بلند تر ، افراطیون سینه چاک جری تر و البته دقیق تر عرصه را بر منتخب ملت تنگ خواهند کرد، دلم گواهی می دهد که باز کفن پوشان و دلواپسان، رزق و روزیشان را در تحریم ها و در سفارتخانه نوردی می جویند!
خلاصه بگویم سختی های این ایام هر روزش قد سی سال خواهد بود.
و نکته آخر اینکه در هنگامه ای که مردم کمرشان در زیر بار مصائب و مشکلات خم شده است و انتظار دارند دولت جدید لقمه نانی بر سر سفره کوچک شده آنان بیاورد فریفته برخی حرفهای اشرافی مسلکان که روح و روان مردم زجر کشیده را می آزارد نشوید، نه دختر اول باشید و نه بانوی اول! بلکه بخاطر وطن، بخاطر مردم. یاور دلسوز و تا به آخر، مادر این بهترین پدر بمان.
علی علویان 1403/4/17
