در بخشی از این گفت و گو که توسط صالح مستوفیان تهیه شده، آمده است: تاریخ هرچند برای بسیاری جز در موزه ها یا مدفون در دل خاک نیست، اما «عربونه نواز» قدیمی یزد گویی با گذشته ها زندگی می کند و خاطرات همچون فریم هایی زنده و رئالیستی، از مقابل چشمانش می گذرند و او تنها منتظر گوش هایی شنواست تا قصه گذشته های نه چندان دور یزد را پرشور و شیرین بازگو کند.
در یک بعد از ظهر گرم تابستانی، مهمان خانه سید حسن سالاری، آخرین بازمانده از نسل عربونه نوازهای یزد شدیم.
سادگی و صمیمیت میزبان و خانواده اش، شیرین زبانی های نوه اش و قطع برق برای دقایقی همگی بر گرمی و دلنشینی این مصاحبه افزود.
سید حسن سالاری که در محله او را «سید حسین» می نامند، اهل کسنویه یزد است و خاطراتش از کسنویه قدیم به روزگاری بر می گردد که روستایی مجاور یزد بوده، متولد 1336 و یک کارگر زاده است.
مصاحبه را با یک سئوال شروع کردیم اما بیان شیرین و شمرده سید حسن سالاری با چاشنی هیجان و سرخوشی و چهره ای بشاش و متبسم باعث شد تا آرام و ساکت به مبلمان تکیه بزنیم و همراه با خوردن چای و شربت، یزد چند دهه پیش را از زبان پیشکسوت «عربونه نوازی» بیشتر بشناسیم.
انتظارمان این بود که او تنها از «عربونه» و سبک های نواختن و بی مهری ها نسبت به موسیقی در یزد بگوید اما بواسطه رابطه تنگاتنگ «عربونه» با سنت های یزد قدیم، خاطرات
«سید حسن» به روایت جزییاتی از آداب و رسوم یزدیهای نیم قرن پیش تبدیل شد و بر ما ثابت کرد که چه اندازه موسیقی و ساز در بطن و ریتم زندگی مردمان این خطه بوده و صدای
«عربونه» همراه با اشعار فولکلور یزد همیشه زینت بخش مجالس شادی و لحظات ناب خوشی مردم بوده است و چه بیهوده برخی تلاش می کنند جامعه ای که مردمانش تنیده با آواها و نواهای موسیقی اند را از این هنر محروم سازند.
سادگی، رابطه نزدیک با طبیعت و یکدلی خصوصیات آدم هایی بود که در خاطرات «سید حسن سالاری» نقش آفرین بودند و در یزد قدیم زندگی می کردند.
آنچنان برخی از اعتقادات و رسوم خرافه قدیم را با باور دل بیان می کرد که گویی عین حقیقت است و بالاتر از آن چیزی نیست،باورهایی که ورای ظاهر دور از ذهنشان، پیام آور امید به آینده بودند.
«سید حسن سالاری» هم همانند تمامی پیشکسوتان هنر و فرهنگ یزد نگران فراموش شدنها بود و از اینکه جلوه های فرهنگی یزد به نسل امروز منتقل نمی شود، غبطه می خورد.
وقتی از او سئوال کردم «آیا ساز زدن خیر و برکت را از زندگی می گیرد؟»، خنده ای تحویلم داد و گفت: «از نوجوانی عربونه می زنم و این ساز ذره ای از خیر و برکت را از زندگی من نگرفته است، بر این باورم که هرکس با هر وسیله ای مردم را شاد کند و غمی از گوشه دلشان کم کند خداوند هرآنچه خیر و خوشبختی است، نثارش می کند.»
دوهفته نامه سی و سه به صاحب امتیازی و مدیرمسئولی سعیده السادات درخش در گستره استان یزد منتشر و توزیع می شود.
استان یزد 158 رسانه دارای مجوز دارد.
7532/ 2047/
انتهای پیام در یک بعد از ظهر گرم تابستانی، مهمان خانه سید حسن سالاری، آخرین بازمانده از نسل عربونه نوازهای یزد شدیم.
سادگی و صمیمیت میزبان و خانواده اش، شیرین زبانی های نوه اش و قطع برق برای دقایقی همگی بر گرمی و دلنشینی این مصاحبه افزود.
سید حسن سالاری که در محله او را «سید حسین» می نامند، اهل کسنویه یزد است و خاطراتش از کسنویه قدیم به روزگاری بر می گردد که روستایی مجاور یزد بوده، متولد 1336 و یک کارگر زاده است.
مصاحبه را با یک سئوال شروع کردیم اما بیان شیرین و شمرده سید حسن سالاری با چاشنی هیجان و سرخوشی و چهره ای بشاش و متبسم باعث شد تا آرام و ساکت به مبلمان تکیه بزنیم و همراه با خوردن چای و شربت، یزد چند دهه پیش را از زبان پیشکسوت «عربونه نوازی» بیشتر بشناسیم.
انتظارمان این بود که او تنها از «عربونه» و سبک های نواختن و بی مهری ها نسبت به موسیقی در یزد بگوید اما بواسطه رابطه تنگاتنگ «عربونه» با سنت های یزد قدیم، خاطرات
«سید حسن» به روایت جزییاتی از آداب و رسوم یزدیهای نیم قرن پیش تبدیل شد و بر ما ثابت کرد که چه اندازه موسیقی و ساز در بطن و ریتم زندگی مردمان این خطه بوده و صدای
«عربونه» همراه با اشعار فولکلور یزد همیشه زینت بخش مجالس شادی و لحظات ناب خوشی مردم بوده است و چه بیهوده برخی تلاش می کنند جامعه ای که مردمانش تنیده با آواها و نواهای موسیقی اند را از این هنر محروم سازند.
سادگی، رابطه نزدیک با طبیعت و یکدلی خصوصیات آدم هایی بود که در خاطرات «سید حسن سالاری» نقش آفرین بودند و در یزد قدیم زندگی می کردند.
آنچنان برخی از اعتقادات و رسوم خرافه قدیم را با باور دل بیان می کرد که گویی عین حقیقت است و بالاتر از آن چیزی نیست،باورهایی که ورای ظاهر دور از ذهنشان، پیام آور امید به آینده بودند.
«سید حسن سالاری» هم همانند تمامی پیشکسوتان هنر و فرهنگ یزد نگران فراموش شدنها بود و از اینکه جلوه های فرهنگی یزد به نسل امروز منتقل نمی شود، غبطه می خورد.
وقتی از او سئوال کردم «آیا ساز زدن خیر و برکت را از زندگی می گیرد؟»، خنده ای تحویلم داد و گفت: «از نوجوانی عربونه می زنم و این ساز ذره ای از خیر و برکت را از زندگی من نگرفته است، بر این باورم که هرکس با هر وسیله ای مردم را شاد کند و غمی از گوشه دلشان کم کند خداوند هرآنچه خیر و خوشبختی است، نثارش می کند.»
دوهفته نامه سی و سه به صاحب امتیازی و مدیرمسئولی سعیده السادات درخش در گستره استان یزد منتشر و توزیع می شود.
استان یزد 158 رسانه دارای مجوز دارد.
7532/ 2047/
کپی شد
