در این مطلب آمده است: دخترم تا پاسی از شب سر در گوشی تلفن همراه دارد... نگران پسرم هستم چون بیشتر وقتش را پشت سیستم رایانه می گذراند... همسرم اغلب اوقات یا در خانه نیست یا وقتی به خانه است تلویزیون تماشا می کند... نگران چت های شبانه همسرم هستم و دهها مورد مشابه دیگر.
این جملات را در این روزها، از مردم عادی کوچه و بازار، کم نمی شنویم و از زبان کارشناسان، با بیانی علمی می شنویم که می گویند: رسانه ها و به خصوص شبکه های اجتماعی در جهت رشد آسیب های اجتماعی نقش موثر و پر رنگی دارند.
قرار بود وسایل ارتباط جمعی، فاصله ها را کم کند و زمان ها را کاهش دهند و انسان ها را به یکدیگر نزدیک تر کنند اما امروز هر چند سریع تر از قبل، از یکدیگر مطلع می شویم و برای برقراری ارتباط، بعد مسافت به تعبیری، بی معنا شده است اما ساختارهایی شکل گرفته اند که بیشتر از گذشته احساس تنهایی می کنیم و ندایی از درون به ما نهیب می زند که داریم از هم دورتر و دورتر می شویم.
روزگاری فرزندانمان که از منزل خارج می شدند تا برگشت به خانه گرچه خبری از آنها نداشتیم اما آرامشی درونی داشتیم. ولی امروز علی رغم اینکه می توانیم به صورت لحظه ای و برخط، آنان را رصد کنیم اما یک حس غریب درون ما التهاب ایجاد می کند که الان فرزندم کجاست؟ چه می کند؟ در چه موقعیتی است؟
مساله چیست؟ چرا وسایل ارتباط جمعی که قرار بود ما را به هم نزدیک تر و آشناتر کنند هر روز ما را از یکدیگر دورتر و غریبه ترمان می کنند؟ چرا آنچه که قرار بود «آسایش» را برای ما به ارمغان بیاورد«آرامش» را از ما گرفته است؟ آیا در ذات وسایل ارتباط جمعی، عدم آرامش نهفته است؟ آیا این وسایل در درون خود اضطراب زا هستند؟ یا ما چرخه استفاده از این وسایل را کامل نکرده ایم!؟
وسایل ارتباط جمعی مانند هر پدیده دیگری نیازمند شناخت هستند و استفاده از آنها مستلزم داشتن مهارت است و مهارت یک امر اکتسابی است. یعنی پای آموزش در میان است و در واقع با آموزش های مختلف و ممارست و تمرین در آموزش ها می توان به یک مهارت رسید و از دل مهارت ها به یک درک دست یافت. شاید حلقه گم شده اینجا باشد «درکِ متکی بر مهارت».
صاحبنظران در حوزه رسانه، درک متکی بر مهارت را «سواد رسانه ای» دانسته اند، سوادی که بر اساس آن می توان انواع رسانه ها و انواع تولیدات آنها را شناخت و از یکدیگر تفکیک و شناسایی کرد.
هر فرد که به رسانه ها «توجه» می کند یا به بیانی عام تر، هر فرد که در معرض و «رویارویی» رسانه ها قرار می گیرد باید سوادِ مرتبط با وسایل ارتباط جمعی را کسب کند سوادی که فراتر از حیطه خواندن و نوشتن است و از یک «درک» صحبت می کند.
روزنامه بشارت یزد به صاحب امتیازی جواد آذرنگار و مدیر مسئولی محمدعلی شاهنده در گستره استان یزد، منتشر و توزیع می شود.
استان یزد 153 رسانه دارای مجوز دارد که از این تعداد 114 مجوز برای نشریات مکتوب، 26 مجوز برای رسانه های برخط (خبرگزاری و پایگاه خبری) و 13 مجوز برای رسانه های الکترونیک - غیربرخط صادر شده است.
7532/ 2047 دریافت کننده: سعید صادقی مقدم** انتشار: عباسقلی اشکورجیری
@irnayazdd
انتهای پیام این جملات را در این روزها، از مردم عادی کوچه و بازار، کم نمی شنویم و از زبان کارشناسان، با بیانی علمی می شنویم که می گویند: رسانه ها و به خصوص شبکه های اجتماعی در جهت رشد آسیب های اجتماعی نقش موثر و پر رنگی دارند.
قرار بود وسایل ارتباط جمعی، فاصله ها را کم کند و زمان ها را کاهش دهند و انسان ها را به یکدیگر نزدیک تر کنند اما امروز هر چند سریع تر از قبل، از یکدیگر مطلع می شویم و برای برقراری ارتباط، بعد مسافت به تعبیری، بی معنا شده است اما ساختارهایی شکل گرفته اند که بیشتر از گذشته احساس تنهایی می کنیم و ندایی از درون به ما نهیب می زند که داریم از هم دورتر و دورتر می شویم.
روزگاری فرزندانمان که از منزل خارج می شدند تا برگشت به خانه گرچه خبری از آنها نداشتیم اما آرامشی درونی داشتیم. ولی امروز علی رغم اینکه می توانیم به صورت لحظه ای و برخط، آنان را رصد کنیم اما یک حس غریب درون ما التهاب ایجاد می کند که الان فرزندم کجاست؟ چه می کند؟ در چه موقعیتی است؟
مساله چیست؟ چرا وسایل ارتباط جمعی که قرار بود ما را به هم نزدیک تر و آشناتر کنند هر روز ما را از یکدیگر دورتر و غریبه ترمان می کنند؟ چرا آنچه که قرار بود «آسایش» را برای ما به ارمغان بیاورد«آرامش» را از ما گرفته است؟ آیا در ذات وسایل ارتباط جمعی، عدم آرامش نهفته است؟ آیا این وسایل در درون خود اضطراب زا هستند؟ یا ما چرخه استفاده از این وسایل را کامل نکرده ایم!؟
وسایل ارتباط جمعی مانند هر پدیده دیگری نیازمند شناخت هستند و استفاده از آنها مستلزم داشتن مهارت است و مهارت یک امر اکتسابی است. یعنی پای آموزش در میان است و در واقع با آموزش های مختلف و ممارست و تمرین در آموزش ها می توان به یک مهارت رسید و از دل مهارت ها به یک درک دست یافت. شاید حلقه گم شده اینجا باشد «درکِ متکی بر مهارت».
صاحبنظران در حوزه رسانه، درک متکی بر مهارت را «سواد رسانه ای» دانسته اند، سوادی که بر اساس آن می توان انواع رسانه ها و انواع تولیدات آنها را شناخت و از یکدیگر تفکیک و شناسایی کرد.
هر فرد که به رسانه ها «توجه» می کند یا به بیانی عام تر، هر فرد که در معرض و «رویارویی» رسانه ها قرار می گیرد باید سوادِ مرتبط با وسایل ارتباط جمعی را کسب کند سوادی که فراتر از حیطه خواندن و نوشتن است و از یک «درک» صحبت می کند.
روزنامه بشارت یزد به صاحب امتیازی جواد آذرنگار و مدیر مسئولی محمدعلی شاهنده در گستره استان یزد، منتشر و توزیع می شود.
استان یزد 153 رسانه دارای مجوز دارد که از این تعداد 114 مجوز برای نشریات مکتوب، 26 مجوز برای رسانه های برخط (خبرگزاری و پایگاه خبری) و 13 مجوز برای رسانه های الکترونیک - غیربرخط صادر شده است.
7532/ 2047 دریافت کننده: سعید صادقی مقدم** انتشار: عباسقلی اشکورجیری
@irnayazdd
کپی شد
