رییس انجمن علمی بهداشت محیط ایران روز سه شنبه هفته جاری در جریان همایشی در یزد گفته: هرچه از منابع آب سفره های زیرزمینی کاسته شود، آلودگی های زیست محیطی بیشتر می شود.
وی اضافه کرده: 70 درصد بارندگی ها در 25 درصد مساحت کشور اتفاق می افتد، 15 درصد مساحت کشور دارای آب و هوایی قابل قبول است و بقیه خشک، نیمه خشک و بیابانی است، همچنین در سال 1340، سرانه آب برای هر فرد ایرانی، پنج هزار و 500مترمکعب درسال بود که این رقم اکنون به 1200 متر مکعب رسیده است .
وی گفت: 40 سال پیش، 65 درصد جمعیت کشور در روستاها زندگی می کردند اما امروز 74 درصد جمعیت کشور شهرنشین هستند.
معاون محیط زیست انسانی سازمان محیط زیست ایران هم برداشت بی رویه از آب‌های زیرزمینی و تغییر کاربری‌های مختلف در بخش کشاورزی را از جمله معضلات مدیریت منابع آبی بیان کرده و گفته: میزان برداشت بی رویه آب از منابع آب‌های زیرزمینی 6 تا 11 میلیارد مترمکعب در سال است یعنی بیش از آنکه آب داشته باشیم آب بر می داریم.
وی میزان آب های شیرین در کشور را 200 میلیارد مترمکعب ذکر کرد و افزود: در سال 92 افزون بر 100 میلیارد متر مکعب آب شیرین مصرف کردیم بنابراین تا 10 سال آینده دیگر آبی برای نسل آینده باقی نمی ماند.
این مسوول اضافه کرده: وضعیت تمام دشت‌های ایران، بحرانیست و تمام تالاب‌های کشور خشک شدند.
** طی چند سال گذشته، مسوولان و کارشناسان، بارها و بارها هشدار داده اند که دیگر حرف از کم آبی نیست و در حال نزدیک شدن به بی آبی هستیم، ضمن اینکه این موضوع، یک معضل جهانی است.
بارندگی ها در کشور و بویژه مناطق مرکزی، شرقی و جنوب کشور، کم شده، سفره های آب زیر زمینی به پایین ترین حد خود رسیده، بخش عمده ای از قناتها و تالابها خشک شده اند و دامنه بحران آب، هر روز گسترده تر می شود.
خوشبختانه مردم ما صرفه جویی را در دستور کار خود قرار داده اند و از شرایط بحرانی موجود کاملا آگاه هستند اما در این میان هستند از ما بهترانی که صرف فعل 'صرفه جویی' را از یاد برده اند یا نخواسته اند به یاد بیاورند!.
اگر هنوز بحران آب شدت نگرفته و اگر هنوز آبی برای خوردن پیدا می شود به خاطر این است که بحران آب تا پشت در خانه ها آمده اما هنوز به داخل خانه ها کشیده نشده است.
متاسفانه عده ای معدود و خاص از ریخت و پاشها نه فقط در مورد آب بلکه در مورد همه نعمت های خداوندی، ابایی ندارند و هر طور که دوست داشته باشند مصرف می کنند غافل از اینکه عده ای در گوشه و کنار کشور، آب حتی برای خوردن ندارند.
البته این فقط شامل افراد نمی شود، مصرف زیاد آب در بخش صنایع و حتی کشاورزی هم نگران کننده است زیرا بخش قابل توجهی از آب ها موجود را این بخشها مصرف می کنند.
روستاها از سکنه خالی شده و آبی برای زندگی کردن نیست، در بسیاری از روستاها هم که هنوز حیاتی باقیست، آب با تانکر به اهالی رسانده می شود.
برخی روستاها به دلیل کم آبی و حتی بی آبی، خالی از سکنه شده، وقتی آبی برای خوردن و مصرف ابتدایی ترین نیاز های اولیه انسان نباشد مصرف بی رویه آب در بخش های دیگر با کدام منطق و عقل سلیمی صورت می گیرد؟.
وقت آن است که با مشترکان پر مصرف و بی ملاحظه اعم از خانگی، صنعتی و... برخورد شود، آب این دسته از مشترکان که بی محابا ریخت و پاش می کنند در حالیکه در گوشه ای دیگر، آبی حتی برای خوردن پیدا نمی شود باید قطع شود.
چاههای غیر مجاز را پلمپ کنیم و مجوز حفر چاه را دیگر صادر نکنیم، برای محصولات کشاورزی پر آبخواه، چاره سازی کنیم و برای صنایع پر آبخواهی چون فولاد، طرحی نو در اندازیم.
آیا به این فکر کرده ایم که اگر تا چندین دهه دیگر هم آب برای مصرف داشته باشیم، اما نسل های بعدی و فرزندان ما چگونه باید ادامه حیات بدهند و در مورد پدرانشان چه اندیشه ای خواهند داشت؟.
لازم است مسوولان آب در استان کویری یزد که سالهاست با غول خشکسالی دست و پنجه نرم می کند با مشترکان پر مصرف در هر رده ای برخورد کنند و فقط در حد نوشتن شعار بر روی قبض های آب نباشد.
دست بجنبانیم که فردا دیر است.
6197 تهیه و انتشار: محمدحسین فلاح
انتهای پیام وی اضافه کرده: 70 درصد بارندگی ها در 25 درصد مساحت کشور اتفاق می افتد، 15 درصد مساحت کشور دارای آب و هوایی قابل قبول است و بقیه خشک، نیمه خشک و بیابانی است، همچنین در سال 1340، سرانه آب برای هر فرد ایرانی، پنج هزار و 500مترمکعب درسال بود که این رقم اکنون به 1200 متر مکعب رسیده است .
وی گفت: 40 سال پیش، 65 درصد جمعیت کشور در روستاها زندگی می کردند اما امروز 74 درصد جمعیت کشور شهرنشین هستند.
معاون محیط زیست انسانی سازمان محیط زیست ایران هم برداشت بی رویه از آب‌های زیرزمینی و تغییر کاربری‌های مختلف در بخش کشاورزی را از جمله معضلات مدیریت منابع آبی بیان کرده و گفته: میزان برداشت بی رویه آب از منابع آب‌های زیرزمینی 6 تا 11 میلیارد مترمکعب در سال است یعنی بیش از آنکه آب داشته باشیم آب بر می داریم.
وی میزان آب های شیرین در کشور را 200 میلیارد مترمکعب ذکر کرد و افزود: در سال 92 افزون بر 100 میلیارد متر مکعب آب شیرین مصرف کردیم بنابراین تا 10 سال آینده دیگر آبی برای نسل آینده باقی نمی ماند.
این مسوول اضافه کرده: وضعیت تمام دشت‌های ایران، بحرانیست و تمام تالاب‌های کشور خشک شدند.
** طی چند سال گذشته، مسوولان و کارشناسان، بارها و بارها هشدار داده اند که دیگر حرف از کم آبی نیست و در حال نزدیک شدن به بی آبی هستیم، ضمن اینکه این موضوع، یک معضل جهانی است.
بارندگی ها در کشور و بویژه مناطق مرکزی، شرقی و جنوب کشور، کم شده، سفره های آب زیر زمینی به پایین ترین حد خود رسیده، بخش عمده ای از قناتها و تالابها خشک شده اند و دامنه بحران آب، هر روز گسترده تر می شود.
خوشبختانه مردم ما صرفه جویی را در دستور کار خود قرار داده اند و از شرایط بحرانی موجود کاملا آگاه هستند اما در این میان هستند از ما بهترانی که صرف فعل 'صرفه جویی' را از یاد برده اند یا نخواسته اند به یاد بیاورند!.
اگر هنوز بحران آب شدت نگرفته و اگر هنوز آبی برای خوردن پیدا می شود به خاطر این است که بحران آب تا پشت در خانه ها آمده اما هنوز به داخل خانه ها کشیده نشده است.
متاسفانه عده ای معدود و خاص از ریخت و پاشها نه فقط در مورد آب بلکه در مورد همه نعمت های خداوندی، ابایی ندارند و هر طور که دوست داشته باشند مصرف می کنند غافل از اینکه عده ای در گوشه و کنار کشور، آب حتی برای خوردن ندارند.
البته این فقط شامل افراد نمی شود، مصرف زیاد آب در بخش صنایع و حتی کشاورزی هم نگران کننده است زیرا بخش قابل توجهی از آب ها موجود را این بخشها مصرف می کنند.
روستاها از سکنه خالی شده و آبی برای زندگی کردن نیست، در بسیاری از روستاها هم که هنوز حیاتی باقیست، آب با تانکر به اهالی رسانده می شود.
برخی روستاها به دلیل کم آبی و حتی بی آبی، خالی از سکنه شده، وقتی آبی برای خوردن و مصرف ابتدایی ترین نیاز های اولیه انسان نباشد مصرف بی رویه آب در بخش های دیگر با کدام منطق و عقل سلیمی صورت می گیرد؟.
وقت آن است که با مشترکان پر مصرف و بی ملاحظه اعم از خانگی، صنعتی و... برخورد شود، آب این دسته از مشترکان که بی محابا ریخت و پاش می کنند در حالیکه در گوشه ای دیگر، آبی حتی برای خوردن پیدا نمی شود باید قطع شود.
چاههای غیر مجاز را پلمپ کنیم و مجوز حفر چاه را دیگر صادر نکنیم، برای محصولات کشاورزی پر آبخواه، چاره سازی کنیم و برای صنایع پر آبخواهی چون فولاد، طرحی نو در اندازیم.
آیا به این فکر کرده ایم که اگر تا چندین دهه دیگر هم آب برای مصرف داشته باشیم، اما نسل های بعدی و فرزندان ما چگونه باید ادامه حیات بدهند و در مورد پدرانشان چه اندیشه ای خواهند داشت؟.
لازم است مسوولان آب در استان کویری یزد که سالهاست با غول خشکسالی دست و پنجه نرم می کند با مشترکان پر مصرف در هر رده ای برخورد کنند و فقط در حد نوشتن شعار بر روی قبض های آب نباشد.
دست بجنبانیم که فردا دیر است.
6197 تهیه و انتشار: محمدحسین فلاح
کپی شد
