به گزارش شنبه ایرنا، ماه مبارک رمضان در شهرستان بافق نیز مانند بسیاری از شهرها و آبادی ها به لحاظ دینی و شرعی دارای عناصر فرهنگی ویژه ای است و از منظر فرهنگ عامه نیز خرده فرهنگ های مخصوص به خود را نیز دارد که برخی از این سنت ها در ادامه ذکر می شود.
روزه چند کُتو
بیدار شدن در وقت سحر، سحری خوردن و آمادگی برای روزه گرفتن علاوه بر ثواب و اجر معنوی به لحاظ تفاوتی که با یازده ماه دیگر سال دارد، نوعی تنوع و تفریح برای بزرگترها محسوب می شود.
بچه ها و افراد نابالغ نیز بدلیل اینکه اول شب معمولا خانواده ها از سحر و سحری خوردن و بیدار شدن صحبت می کنند، شور و شوق فراوانی برای بیدار شدن نشان می دهند و از والدین می خواهند که آنها را نیز فراموش نکرده و سحر بیدار کنند.
کودکان نیز ضمن اینکه روزه های کوتاه تری می گرفتند، با بیدار شدن در سحر، با فرهنگ معنوی سحر و روزه و رمضان آشنا می شدند.
البته برای کاستن از فشار گرسنگی و تشنگی طول روز بر حسب توان فرزند نابالغ چند نوبت به آنها آب و غذا خورانده و دوباره روزه آنها را پیوند می زنند که به چنین روزه گرفتنی روزه پیوندی یا دوکُتُو گفته می شود.
بیدار شدن سحر
در قدیم به دلیل نبودن ساعت و سایر وسایل هشدار دهنده برای سنجش زمان که بتواند در وقت معین و مقرر بیدار و یا وقت را برای مردم تعیین کند، از روش ها و ابزار طبیعی بهره می گرفتند و در زمان مورد نظر یا در وقت سحر بیدار می شدند. مثلا یک یا چند نفر از اهالی محل سحرها بیدار می شدند و با صدا زدن و زدن در خانه ها، دیگران را بیدار می کردند.
در بعضی از روستاها نیز طبل و دهل می نواختند تا مردم بیدار شوند.
صدای خواندن خروس بهترین و رایج ترین وسیله برای بیداری مردم در سحر بود زیرا مردم به تجربه دریافته بودند که خروس ها در طول شبانه روز در سه نوبت معین بانگ سر می دهند.
زندگی سنتی و غلبه فرهنگ دامداری و کشاورزی در بیشتر مناطق موجب می شد که عامه مردم در منازل خود تعدادی مرغ و خروس نگهداری کنند و حتی کسانی که در طول سال (غیر از ماه رمضان) به هر دلیل مرغ و خروس نداشتند، مخصوص این ماه خروسی خریداری و برای بیدار شدن هنگام سحر در نزدیک ترین محل خواب خود از آنها نگهداری می کردند.
خروس خون اول نیمه شب یعنی ساعت 24 را خبر می داد، خروس خون دوم سحر و خروس خون سوم وقت نماز صبح و دمیدن صبح صادق را بانگ می زد.
برخی از مردان که دعا خوان سحر و اذان گوی صبح بودند، از روی ستاره ها و قرار گرفتن آنها در آسمان به اوقات مورد نظر پی می بردند و با صدای خود چند همسایه و همسایگان دیگر را بیدار می کردند و به این ترتیب همه شهر از آغاز سحر و پایان آن مطلع می شدند.
غذاهای سحری و افطاری در بافق قدیم
همیشه جامعه به طبقات و گروه هایی تقسیم شده که از نظر سطح زندگی و برخورداری از مزایا و امکانات یکسان نبوده و نیستند، غذای اغنیا، اربابان و ثروتمندان را در طول ماه رمضان گوشت، کشک و روغن گوسفند، برنج و دیگر غذاهای مقوی تشکیل می داد اما بیشتر مردم طبقات پایین اشکنه تخم مرغ را با مرزنجوش، فلفل، پیاز و در صورت امکان روغن گاو یا گوسفند و در غیر این صورت با یکی از روغن های ارزان تر می پختند به طوری که مقداری آب داشته باشد تا نان در آن خرد کنند.
شیر گاو یا گوسفند را بیشتر برای سحری استفاده می کردند و در صورتی که ماه مبارک در زمستان بود، آش تُکی یا شلغم پخته غذای افطاری مردم بافق بود.
به گزارش خبرنگار ایرنا هم اکنون شکاف طبقاتی کاهش یافته و هر فرد و خانواده به قدر وسع خود می تواند غذای مورد نظر افطار و سحری را فراهم کند.
میزان پخت و توزیع غذای نذری نیز نسبت به سالهای گذشته بیشتر شده و تقریبا هرشب ماه مبارک رمضان در چند گوشه شهر آش نذری و افطاری طبخ و توزیع می شود.
دید و بازدید و دادن افطاری گروهی و خانوادگی و به جای آوردن صله رحم در ماه خدا بیشتر به چشم می خورد و بافقی ها از ابتدا تا انتها ماه ضیافت الهی، اقوام و دوستان خود را به افطاری دعوت می کنند و این رسم دو طرفه است یعنی اگر فردی دعوت شد، شب بعد یا چند شب دیگر افطاری دادن را جبران می کند.
در ایام ضربت خوردن حضرت امیر و شهادت این امام همام و لیالی قدر، دادن افطار و اطعام نذری رونق زیادی دارد و افراد زیادی در این مهمانی که رنگ خدا دارد شرکت می کنند.
بافق با 50 هزار نفر جمعیت در فاصله 110 کیلومتری یزد قرار دارد.
7543 / 6014/ گزارشگر: اصغر عسکری** انتشار: کاظم شاملو
irnayazdd
انتهای پیام روزه چند کُتو
بیدار شدن در وقت سحر، سحری خوردن و آمادگی برای روزه گرفتن علاوه بر ثواب و اجر معنوی به لحاظ تفاوتی که با یازده ماه دیگر سال دارد، نوعی تنوع و تفریح برای بزرگترها محسوب می شود.
بچه ها و افراد نابالغ نیز بدلیل اینکه اول شب معمولا خانواده ها از سحر و سحری خوردن و بیدار شدن صحبت می کنند، شور و شوق فراوانی برای بیدار شدن نشان می دهند و از والدین می خواهند که آنها را نیز فراموش نکرده و سحر بیدار کنند.
کودکان نیز ضمن اینکه روزه های کوتاه تری می گرفتند، با بیدار شدن در سحر، با فرهنگ معنوی سحر و روزه و رمضان آشنا می شدند.
البته برای کاستن از فشار گرسنگی و تشنگی طول روز بر حسب توان فرزند نابالغ چند نوبت به آنها آب و غذا خورانده و دوباره روزه آنها را پیوند می زنند که به چنین روزه گرفتنی روزه پیوندی یا دوکُتُو گفته می شود.
بیدار شدن سحر
در قدیم به دلیل نبودن ساعت و سایر وسایل هشدار دهنده برای سنجش زمان که بتواند در وقت معین و مقرر بیدار و یا وقت را برای مردم تعیین کند، از روش ها و ابزار طبیعی بهره می گرفتند و در زمان مورد نظر یا در وقت سحر بیدار می شدند. مثلا یک یا چند نفر از اهالی محل سحرها بیدار می شدند و با صدا زدن و زدن در خانه ها، دیگران را بیدار می کردند.
در بعضی از روستاها نیز طبل و دهل می نواختند تا مردم بیدار شوند.
صدای خواندن خروس بهترین و رایج ترین وسیله برای بیداری مردم در سحر بود زیرا مردم به تجربه دریافته بودند که خروس ها در طول شبانه روز در سه نوبت معین بانگ سر می دهند.
زندگی سنتی و غلبه فرهنگ دامداری و کشاورزی در بیشتر مناطق موجب می شد که عامه مردم در منازل خود تعدادی مرغ و خروس نگهداری کنند و حتی کسانی که در طول سال (غیر از ماه رمضان) به هر دلیل مرغ و خروس نداشتند، مخصوص این ماه خروسی خریداری و برای بیدار شدن هنگام سحر در نزدیک ترین محل خواب خود از آنها نگهداری می کردند.
خروس خون اول نیمه شب یعنی ساعت 24 را خبر می داد، خروس خون دوم سحر و خروس خون سوم وقت نماز صبح و دمیدن صبح صادق را بانگ می زد.
برخی از مردان که دعا خوان سحر و اذان گوی صبح بودند، از روی ستاره ها و قرار گرفتن آنها در آسمان به اوقات مورد نظر پی می بردند و با صدای خود چند همسایه و همسایگان دیگر را بیدار می کردند و به این ترتیب همه شهر از آغاز سحر و پایان آن مطلع می شدند.
غذاهای سحری و افطاری در بافق قدیم
همیشه جامعه به طبقات و گروه هایی تقسیم شده که از نظر سطح زندگی و برخورداری از مزایا و امکانات یکسان نبوده و نیستند، غذای اغنیا، اربابان و ثروتمندان را در طول ماه رمضان گوشت، کشک و روغن گوسفند، برنج و دیگر غذاهای مقوی تشکیل می داد اما بیشتر مردم طبقات پایین اشکنه تخم مرغ را با مرزنجوش، فلفل، پیاز و در صورت امکان روغن گاو یا گوسفند و در غیر این صورت با یکی از روغن های ارزان تر می پختند به طوری که مقداری آب داشته باشد تا نان در آن خرد کنند.
شیر گاو یا گوسفند را بیشتر برای سحری استفاده می کردند و در صورتی که ماه مبارک در زمستان بود، آش تُکی یا شلغم پخته غذای افطاری مردم بافق بود.
به گزارش خبرنگار ایرنا هم اکنون شکاف طبقاتی کاهش یافته و هر فرد و خانواده به قدر وسع خود می تواند غذای مورد نظر افطار و سحری را فراهم کند.
میزان پخت و توزیع غذای نذری نیز نسبت به سالهای گذشته بیشتر شده و تقریبا هرشب ماه مبارک رمضان در چند گوشه شهر آش نذری و افطاری طبخ و توزیع می شود.
دید و بازدید و دادن افطاری گروهی و خانوادگی و به جای آوردن صله رحم در ماه خدا بیشتر به چشم می خورد و بافقی ها از ابتدا تا انتها ماه ضیافت الهی، اقوام و دوستان خود را به افطاری دعوت می کنند و این رسم دو طرفه است یعنی اگر فردی دعوت شد، شب بعد یا چند شب دیگر افطاری دادن را جبران می کند.
در ایام ضربت خوردن حضرت امیر و شهادت این امام همام و لیالی قدر، دادن افطار و اطعام نذری رونق زیادی دارد و افراد زیادی در این مهمانی که رنگ خدا دارد شرکت می کنند.
بافق با 50 هزار نفر جمعیت در فاصله 110 کیلومتری یزد قرار دارد.
7543 / 6014/ گزارشگر: اصغر عسکری** انتشار: کاظم شاملو
irnayazdd
کپی شد
