روزهایی که درک کنیم تا چه اندازه به پشتیبانی مادر، به عشق پدر ، به دلسوزی خواهر ، به دوستی برادر ، به مهر همسر و به محبت فرزند نیازمندیم.
خوب است که روزهایی هست، روزهایی که یادمان بیاندازد شکرگزار وجود یکدیگر باشیم؛ قدردان وجود آدمهایی که به هر نسبت و سببی در اطرافمان هستند و به ما کمک می‌کنند.
آدمهایی که انقدر نزدیک و در دسترسند که یادمان میرود که هستند، یادمان میرود که ملاقاتشان کنیم، یادمان می رود که حرمت حضورشان را نگه داریم و یادمان میرود که زودتر و زمانی که لازم است بگوییم که دوستشان داریم.
یکی از این روزهای خدا روز مادر و روز زن است، روز یادآوری نگه داشتن حرمت تمام زنان سرزمینم و سرزمین های دیگر، مادرانمان و مادران دیگران، خواهرانمان و خواهران دیگران ، همسرانمان و همسران دیگران تا حرمتشان را نگه داریم.
بهترین راه نگه داشتن حرمت زنان جامعه‌ام این است که مجبورشان نکنیم شبیه دیگری شوند؛ بهترین هدیه روز زن آن است که زنان را زنانه بپذیریم و به زنانگی‌شان احترام بگذاریم.
زن نباید مرد باشد، زن باید زن باشد، باز هم وقتی یک مرد میخواهد از ما تعریف کند میگوید مرد باش؛ نه آقا، اگه من مرد باشم تو دیگر منو نمی‌خواهی همانطور که من مردی که زن باشد را نمی خواهم.
اگر می خواهی احترامم را نگه داری، تو مرد باش و اجازه بده من هم زن باشم؛ اما اگر تو دور از مردانگی عمل کنی من مجبورم برای حفاظت از خودم مرد باشم، آنوقت دیگر زنی نیست که تو بتوانی برایش مرد باشی.
خداوند، زن را همسر مرد آفرید نه یک موجود فداکار! این فکر باعث میشه دخترانمان تحمل زجر و بدبختی را فرا گیرند و به آن دلخوش باشند.
هم مرد پناه زن است هم زن پناه مرد و به قول قرآن، لباس یکدیگرند نه یکی لباس آن یکی.
دخترانمان را آگاهی ببخشیم ، قدرتمند کنیم و بگذاریم روح زنانگی شان آن طور که خدا آفریده رشد کند نه آن طور که جامعه می خواهد.
همانگونه که باید پسرانمان را آگاهی ببخشیم ، قدرتمند کنیم و بگذاریم روح مردانگی‌شان رشد کند ، نه آنگونه که جامعه میخواهد.
روز مادر و روز زن بر همه فرشتگان زمینی مبارک
دکتر "زهره آخوندی میبدی"
