یکی از ناظران عالی بافت جهانی یزد با بیان این که شناخت و آسیب‌شناسی این بافت از عهده انجمن صنفی مرمتگران و معماران خارج است، ایجاد انجمنی علمی از این اقشار را برای شناخت کافی این بافت و سپس آسیب شناسی آن پیشنهاد کرد.
«علی امیری اردکانی» در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا – منطقه یزد، با اشاره به فرصت ثبت جهانی بافت تاریخی یزد اظهار کرد: ثبت جهانی بافت تاریخی یزد مانند هر پدیده دیگری فرصت ها و چالش‌هایی را به همراه دارد که باید با انتخاب فرصت‌ها از آن بهره گیریم و از چالش‌های آن دوری گزینیم.
وی افزود: ثبت جهانی بافت تاریخی یزد در واقع فرصت باارزش و مغتنمی بود که به مردم یزد و کشورمان تعلق گرفت هرچند که این فرصت ارزنده از آن ما نبود و متعلق به گذشتگان ما بود ولی در حین حال باید سعی کنیم این میراث جهانی را حفظ کنیم چرا که چنین رویدادی بسیار نادر است و عدم پاسداری از این میراث در حقیقت خیانت به آیندگان است.
به گفته‌ی امیری اردکانی، در چنین شرایطی هر قدر زمان صرف این بافت ارزشمند شود قطعاً منجر به تولید فرهنگ خواهد شد که می‌توانیم این فرهنگ را به جهانیان نیز عرضه کنیم اما باید این نکته را نیز به خاطر داشته باشیم که با این امانت گرانبها به دقت برخورد کنیم چرا که این بافت تبلور باور گذشتگان است و از آنجایی که عرضه فرهنگ نیازمند صدور و استخراج کالایی نیست، هر چه بیشتر ارزش آن را دریابیم و از آن بهره‌برداری کنیم، تولید فرهنگ نیز افزایش خواهد یافت.
وی تاکید کرد: این که تولید فرهنگ منجر به باروری بیشتر بافت تاریخی می‌شود، مسئله مهمی است که تنها انسان‌هایی شایسته و درخور به آن واقف هستند؛ افرادی با فرهنگ و دارای جهان‌بینی قوی، مطالبه‌گر، آشنا به فرهنگ، هنر، علم و دانش و بینش.
وی نگاه کاسب‌کارانه و کالاگونه به بافت تاریخی را فاجعه بزرگی خواند که باید مدیریت شود چرا که این بافت تاریخی و جهانی از مولفه‌های فراوانی مانند مولفه‌های فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی، باستان‌شناختی، مردم‌شناختی، روان‌شناختی و بوم‌شناختی به عنوان تمام مولفه‌های یک بافت تاریخی برخوردار است.
این ناظر عالی بافت جهانی یزد با این باور که انسان‌هایی جامع باید با این بافت تاریخی سر و کار داشته باشند، اظهار کرد: این موضوع مهم از عهده دانشگاه‌ها برنمی‌آید چرا که کسب دانش، هنر، جامعه‌شناختی، فرهنگ و ادب، موضوعاتی پرورشی هستند.
وی گفت: راهکار اصلی برای حراست از این بافت تاریخی، رهبری و مدیریت قشر آگاه جامعه است که منجر به همسو شدن تمام اقشار شود و مسئولیتی نیست که بتوان آن را بر عهده یک نفر گذاشت.
وی حمایت انسان‌هایی با بینش قوی و همچنین برای طی این مسیر مهم ارزیابی کرد تا بتوان در وهله‌ی بعد بررسی این بافت را از طریق مطالعه و شناخت تمام جوانب آن انجام داد.
امیری اردکانی مسئولیت اصلی در مقوله‌ی رهبری و مدیریت بافت تاریخی را بر دوش مرمتگران و معماران دانست و با تاکید بر این که این فعالیت سنگین نیازمند دانش کافی است و صرفاً انجمن‌های صنفی این قشر نمی‌توانند در این امر مهم موفق باشند، تشکیل انجمنی علمی مرمتکاران و معماران را پیشنهاد کرد تا در ابتدا نسبت به این بافت به شناخت کافی برسند و سپس آسیب‌شناسی کالبدی، فضایی و عوامل پس پشت کالبد را انجام دهند.
انتهای پیام
