در این مطلب می خوانیم: بعد از خواندن های دوران نوجوانی برای کنکور و رفتن به دانشگاه و باز در دانشگاه درس خواندن، دوباره برای رسیدن به مرحله بعدی برنامه نوشته طولانی از بهمن تا اردیبهشت و خرداد و در همه ساعت هایی که برای فلان درس خواندن تعیین کرده، هیچ زمانی را برای خندیدن و قدم زدن و ورزش کردن و تفریح و مسافرت و سینما تعیین نکرده.
اما نتیجه خانه تا کتابخانه، و اینهمه خواندن های تکراری چه خواهد شد؟! جایی که بسیاری از فارغ التحصیلان دانشگاه مدرک فوق لیسانس و دکترا در دست بیکارند.
پسران و به خصوص دختران نوجوان و جوان، سالهای نوجوانی و جوانی را پشت درهای بسته اتاق به درس خواندن مشغول هستند و گاه هیچ نمی فهمند نوجوانی چگونه آمد و رفت و جوانی چگونه تلف شد!.
دختران زیادی هستند که تا پس از سی سالگی مدام درس خوانده اند و ازدواج نکرده و تشکیل خانواده نداده اند و حال به جای شوهر و فرزند و کانون خانواده و کار و درآمد، فقط مدرک دکترا و فوق لیسانس دارند که آن هم جایی بدردشان نمی خورد!.
اگر دولت دانشگاه ها را از لحاظ کمی گسترش نداده و این همه کارخانه تولید مدرک درست نکرده بود و آموزش و پرورش هم شیوه درستی برای پرورش و آموزش داشت، اینگونه این نسل، نوجوانی و جوانی و گاه کودکی خود را از دست نمی دادند.
کاش کودکان و نوجوانان و جوانان مان یاد بگیرند و بتوانند کودکی و جوانی کنند و کاش به فرزندانمان اجازه و فرصت کودکی و جوانی کردن بدهیم، و ای کاش جوانانی که برنامه درس خواندن می نویسند، ساعاتی را هم در این برنامه به ورزش و تفریح و پیاده روی اختصاص دهند.
6197
انتهای پیام اما نتیجه خانه تا کتابخانه، و اینهمه خواندن های تکراری چه خواهد شد؟! جایی که بسیاری از فارغ التحصیلان دانشگاه مدرک فوق لیسانس و دکترا در دست بیکارند.
پسران و به خصوص دختران نوجوان و جوان، سالهای نوجوانی و جوانی را پشت درهای بسته اتاق به درس خواندن مشغول هستند و گاه هیچ نمی فهمند نوجوانی چگونه آمد و رفت و جوانی چگونه تلف شد!.
دختران زیادی هستند که تا پس از سی سالگی مدام درس خوانده اند و ازدواج نکرده و تشکیل خانواده نداده اند و حال به جای شوهر و فرزند و کانون خانواده و کار و درآمد، فقط مدرک دکترا و فوق لیسانس دارند که آن هم جایی بدردشان نمی خورد!.
اگر دولت دانشگاه ها را از لحاظ کمی گسترش نداده و این همه کارخانه تولید مدرک درست نکرده بود و آموزش و پرورش هم شیوه درستی برای پرورش و آموزش داشت، اینگونه این نسل، نوجوانی و جوانی و گاه کودکی خود را از دست نمی دادند.
کاش کودکان و نوجوانان و جوانان مان یاد بگیرند و بتوانند کودکی و جوانی کنند و کاش به فرزندانمان اجازه و فرصت کودکی و جوانی کردن بدهیم، و ای کاش جوانانی که برنامه درس خواندن می نویسند، ساعاتی را هم در این برنامه به ورزش و تفریح و پیاده روی اختصاص دهند.
6197
کپی شد
