به گزاش خبرنگار ایرنا از میبد، کارشناسان یاد شده که هر سه زن و از کشور های هند،کویت و ایران هستند بازدید خود را از شرکت زیلوبافان میبد آغاز و در ادامه از تعاونی نارین قلعه، مجموعه شاه عباسی و چهار کارگاه زیلوبافی بازدید و سپس به محله بشنیان در گذر زیلوبافان رفته و در ادامه هم از دو کارگاه زیلوی بهزیستی، موزه زیلو، نمایشگاه عکس و مستندات این محصول دیدن می کنند.
رییس میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری میبد گفت:
تلاش زیادی برای ثبت جهانی زیلوی میبد انجام دادیم، این شهر ظرفیت بالایی دارد و ما طی دو ماه گذشته این ظرفیت را زنده کردیم و صد درصد امید داریم که به نتیجه برسیم.
'علی رضا ابوالحسنی' روز شنبه در گفت و گو با ایرنا از ساخت کاشی طرح زیلو به وسعت 400 متر مربع به همین منظور خبر داد و یادآور شد: زیلوی میبد 2 سال قبل، ثبت ملی شد و از همان سال، درخواست برای ثبت این اثر را ارائه کردیم و مستندات خود را به یونسکو برای راستی آزمایی ارسال نمودیم.
وی تصریح کرد: در صورت ثبت جهانی زیلوی میبد، این شهر در ردیف کشورهای جهانی قرار می گیرد، صادرات آن رونق می یابد و درآمد خوبی عاید زیلوبافان می شود.
زیلوبافی در شهر میبد سابقه‌ای دیرینه دارد، برخی سابقه آن را به قرن هشتم هـ . ق و دوره مظفریان نسبت می‌دهند. قدیمی‌ترین و در عین حال نفیس‌ترین زیلوهای میبد، به قرن 12 هـ .ق تعلق دارد و بر روی آن بیست و چهار سجاده طراحی شده است.
زیلو یا پلاس، دست بافته ای زیبا و خاص مناطق حاشیه کویری است، این فرش با نوع زندگی مردم منطقه تطابق دارد و بخشی از اعتقادات مذهبی، تاریخ، معماری، طبیعت و گویش مردم این نواحی نیز، بر تار و پود آن نقش بسته است.
زیلو نوعی زیرانداز و کف‌پوش دست‌بافت است که با نخ بافته می‌شود و شباهت زیادی به حصیر دارد و در برخی مناطق ایران استفاده می‌شود.
زیلو هنر مردم شهرستان های کاشان و میبد یزد است.
میبد یکی ازمراکز عمدهٔ زیلوبافی بوده و سال ها قبل، صدها خانوار از محل درآمد آن امرار معاش میکردند.
زیلو هرچند به ظاهر یک دستبافته نخی ساده است اما بررسی فنون و تکنیک بافت آن نشان می‌دهد که غنای فرهنگی و فکر و اندیشه بارور شده‌ای در پس هر تار و پود آن خفته است.
زیلو در نقش و بافت، شباهت زیادی به حصیر، اولین دستبافته بشر دارد و مثل حصیر یکی از موارد استفاده آن در مساجد و مصلی و اماکن متبرکه است بنابر این می‌توان احتمال داد که زیلوبافی یا مرحلهٔ تکامل یافتهٔ حصیربافی است یا بافندگان آن از این صنعت الهام گرفته‌اند.
مصالح گلیم، بیشتر از پشم است و مناسب برای مناطق سردسیر، اما مصالح زیلو از نخ پنبه هم مناسب برای مناطق گرمسیر به ویژه حاشیهٔ کویر است.
سال ها قبل، صدها خانوار میبدی از بافتن این هنر و صنعت امرار معاش میکردند اما در سالهای اخیر تقریبا کنار گذاشته شده بود تا اینکه از سال 88 با تلاش میراث فرهنگی، احیا شد .
تجهیز کارگاه ها ،آموزش، پرداخت تسهیلات به زیلوبافان و در اختیار گذاشتن رایگان دار زیلوبافی به بافندگان از جمله اقدامات میراث فرهنگی برای احیای این صنعت تاریخی بوده است.
قدیمی ترین زیلو مربوط به 850 سال پیش است که در موزه میبد نگهداری می شود، نفیس‌ترین زیلوی میبد نیز متعلق به قرن 12 هجری قمری است که بر روی آن 24 سجاده طراحی شده و در حاشیه آن نام واقف و تاریخ هزار و 118 هجری قمری نقش بسته است.
مرکز شهرستان 100 هزار نفری میبد در 50 کیلومتری شمال غرب شهر یزد قرار دارد.
6197
انتهای پیام رییس میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری میبد گفت:
تلاش زیادی برای ثبت جهانی زیلوی میبد انجام دادیم، این شهر ظرفیت بالایی دارد و ما طی دو ماه گذشته این ظرفیت را زنده کردیم و صد درصد امید داریم که به نتیجه برسیم.
'علی رضا ابوالحسنی' روز شنبه در گفت و گو با ایرنا از ساخت کاشی طرح زیلو به وسعت 400 متر مربع به همین منظور خبر داد و یادآور شد: زیلوی میبد 2 سال قبل، ثبت ملی شد و از همان سال، درخواست برای ثبت این اثر را ارائه کردیم و مستندات خود را به یونسکو برای راستی آزمایی ارسال نمودیم.
وی تصریح کرد: در صورت ثبت جهانی زیلوی میبد، این شهر در ردیف کشورهای جهانی قرار می گیرد، صادرات آن رونق می یابد و درآمد خوبی عاید زیلوبافان می شود.
زیلوبافی در شهر میبد سابقه‌ای دیرینه دارد، برخی سابقه آن را به قرن هشتم هـ . ق و دوره مظفریان نسبت می‌دهند. قدیمی‌ترین و در عین حال نفیس‌ترین زیلوهای میبد، به قرن 12 هـ .ق تعلق دارد و بر روی آن بیست و چهار سجاده طراحی شده است.
زیلو یا پلاس، دست بافته ای زیبا و خاص مناطق حاشیه کویری است، این فرش با نوع زندگی مردم منطقه تطابق دارد و بخشی از اعتقادات مذهبی، تاریخ، معماری، طبیعت و گویش مردم این نواحی نیز، بر تار و پود آن نقش بسته است.
زیلو نوعی زیرانداز و کف‌پوش دست‌بافت است که با نخ بافته می‌شود و شباهت زیادی به حصیر دارد و در برخی مناطق ایران استفاده می‌شود.
زیلو هنر مردم شهرستان های کاشان و میبد یزد است.
میبد یکی ازمراکز عمدهٔ زیلوبافی بوده و سال ها قبل، صدها خانوار از محل درآمد آن امرار معاش میکردند.
زیلو هرچند به ظاهر یک دستبافته نخی ساده است اما بررسی فنون و تکنیک بافت آن نشان می‌دهد که غنای فرهنگی و فکر و اندیشه بارور شده‌ای در پس هر تار و پود آن خفته است.
زیلو در نقش و بافت، شباهت زیادی به حصیر، اولین دستبافته بشر دارد و مثل حصیر یکی از موارد استفاده آن در مساجد و مصلی و اماکن متبرکه است بنابر این می‌توان احتمال داد که زیلوبافی یا مرحلهٔ تکامل یافتهٔ حصیربافی است یا بافندگان آن از این صنعت الهام گرفته‌اند.
مصالح گلیم، بیشتر از پشم است و مناسب برای مناطق سردسیر، اما مصالح زیلو از نخ پنبه هم مناسب برای مناطق گرمسیر به ویژه حاشیهٔ کویر است.
سال ها قبل، صدها خانوار میبدی از بافتن این هنر و صنعت امرار معاش میکردند اما در سالهای اخیر تقریبا کنار گذاشته شده بود تا اینکه از سال 88 با تلاش میراث فرهنگی، احیا شد .
تجهیز کارگاه ها ،آموزش، پرداخت تسهیلات به زیلوبافان و در اختیار گذاشتن رایگان دار زیلوبافی به بافندگان از جمله اقدامات میراث فرهنگی برای احیای این صنعت تاریخی بوده است.
قدیمی ترین زیلو مربوط به 850 سال پیش است که در موزه میبد نگهداری می شود، نفیس‌ترین زیلوی میبد نیز متعلق به قرن 12 هجری قمری است که بر روی آن 24 سجاده طراحی شده و در حاشیه آن نام واقف و تاریخ هزار و 118 هجری قمری نقش بسته است.
مرکز شهرستان 100 هزار نفری میبد در 50 کیلومتری شمال غرب شهر یزد قرار دارد.
6197
کپی شد
