بی گمان نمی توان با همه اندیشه ها هم آوا شد؛ خبرنگاران این پرسشگران سخت سر، از سال هایی دور تا امروز گاه اندیشه ای را به چالش می کشند و گاه حتی در ورای موثر نبودن خبر، باز هم تولیدشان چون سنگ کوچک بریده شده ای برای ساختن به کار می آید.
چه بسیار پیش آمده که از راه در ، پذیرفته نشده اند و به ناچار حال نه از پنجره اما با اصرار، راهی دیگر را جستجو کرده و چه اضطرابی تا بتوان در لحظات حساس خبر را منعکس کنند؛ دیگر از معطل نشستن در اتاق مدیر تا جواب ندادن پی در پی بگذریم که اگر این سفره باز شود، چه مداوم صحبت بسیار می شود و جمع شدن آن مشکل ...
اما نمی شود فراموش کرد لبخندی که از پس گشایش مشکلی برای مردم، بر لبان خبرنگار نقش می بندد و باز هم در این گذر سخن زنده یاد استاد قیصر امین پور را به یاری کلام می خواهیم که می گفت: دردهای من گرچه مثل دردهای مردم زمانه نیست، درد مردم زمانه است ...
دامنه اطلاع رسانی گسترده تر شده و ذهن آدمیان بواسطه مجاز، از عالم واقع دورگشته و باران خبر گاه به سیل ناآگاهی و شایعه در هم پیچیده و کام مردم را تلخ تر و تلخ تر می کند آنچنان که گویی محکوم به تحمل شکنجه ای خاموش هستیم؛ اما به گفته فرهیختگان ، کارکرد فعالان رسانه بعنوان قشر پیشرو، در شرایط مختلف تغییر می کند.
آنان معتقدند: نمی توان بر واقعیت گرانی، بی برقی، بی تابی اقتصادی، تحریم و ... چشم بست اما کارکرد رسانه امروز می بایست بر هوشیاری و صداقت استوار گشته، اخبار درست را از شایعه و بزرگنمایی غربال کرده و اطلاعات صحیح را در اختیار مردم قرار دهند تا هم از بحران سازی جلوگیری شود و هم اندکی آرامش به جامعه تزریق شده و درد مردم به گوش مسئولان رسیده و به تدبیر، گره گشایی شود.
مجید محمدپور پیشکسوت رسانه و مدرس علوم ارتباطات می گوید : زمانه ورود فعالان رسانه ای است اما متاسفانه جامعه فاقد اتاق های فکر خبری و اطلاع رسانی است و به همین دلیل مشکلات کوچک، بزرگ شده و بحران سازی شکل می گیرد.
وی معتقد است: در این روزهایی که مشکلات اقتصادی برجسته تر شده، خبرنگاران می بایست شناخت درستی از مسائل روز پیدا کنند و در واقع تعریفی از واژه بحران داشته باشند تا از هر موضوعی، بحرانی ایجاد نشود.
وی ادامه داد: اگر خبرنگاران نسبت به مسایل روز شناخت و مطالعه کافی نداشته باشند متاسفانه طبق احساسات و کم آگاهی قلم زده و نه تنها به جامعه کمکی نمی کنند بلکه فضا را برای شایعه سازان باز تر کرده و مشکل افزایی می کنند.
محمدپور با اشاره به فضای حساس کنونی کشور گفت: هر خبرنگار می بایست با شناخت کافی در نقش یک مدیر بحران ظاهر شده و جامعه را نسبت به این موضوع هوشیار کند که زمانه تسویه حساب نیست بلکه الان زمانه انسجام و کمک است تا بتوان یک به یک بر مشکلات فائق شد.
این مدرس علوم ارتباطات بیان کرد: مردم نیازمند اخبار درست هستند و مسئولان و روابط عمومی ها با اطلاع رسانی درست به خبرنگاران، نباید اجازه دهند فضا برای شایعه سازان و کذب گویان، باز و اذهان عمومی ناامن شود.
وی ادامه داد: متاسفانه در روزهای اخیر فقدان اطلاع رسانی درست در چندین مورد از سوی مدیران به خبرنگاران، فضای بحران سازی را برای رسانه های خارجی باز کرد و از کاه، کوه ساخته شد.
وی با تاکید براینکه مشکل وجود دارد اما بحران نه، تاکید کرد: خبرنگاران می بایست در فضای کنونی با شناخت و ریشه یابی مشکلات، فضای همدلی ایجاد کرده و مردم را از دغدغه شایعات رهانیده و واقعیت را بگویند.
سروش اکبرزاده یکی دیگر از فعالان فرهنگی و رسانه ای گیلان نیز در گفت وگو با ایرنا، نقش خبرنگار را جان بخشی به جامعه توصیف می کند و می گوید: در نظام فکری مولانا خبردار شدن آدمی، جانش را افزونتر می کند و هرکه با خبرتر باشد، جان تر است؛ البته اخباری که مولانا از آن سخن می گوید بسی ارجمندتر از اخبار زندگی روزمره و خاکی آدمیان است زیرا به تعبیر او، ما خبر از هر چیز داریم ولی از خود خبردار نیستیم و یا قیمت هر کالایی را می دانیم اما از قیمت خود غافلیم .
وی ادامه می دهد: خبردهی و آن هم بذرافشانی 'خبر صدق' در جامعه، در هر سطحی که باشد کاری بس سترگ و ارزشمند است و در شرایط حساس کنونی کشور و در شرایطی که در بسیاری از حوزه ها و عرصه ها ، ناامیدی دیده می شود؛ اینکه عده ای رسالت خود بدانند که به دور از شایعات و جوسازی ها اخبار صحیح را به اطلاع مردم برسانند، وظیفه ای پیامبرانه انجام می دهند.
اکبرزاده می گوید: متاسفانه جامعه ما بیش از آنکه به استنادات توجه کند و به دنبال وثوق اخبار باشد، بیشتر با شایعات سر و کار دارد و این ناشی از فرهنگ شفاهی ما ایرانیان است که از دیرباز تاکنون، درگیر آن بوده ایم.
وی بیان می کند: در کتیبه بیستون آمده که داریوش می گوید چون تاریخ ، تاکنون شفاهی بوده و امور شفاهی دستخوش تغییر و تحول می شود، من این کتیبه را که به سه زبان نوشته شده، بجای می گذارم که مستندات باقی بمانند و دستور می دهد که آن را بر لبه کوه و دور از دسترس حکاکی کنند.
اکبرزاده ادامه می دهد: پس از گذشت حدود 2 هزار و 500 سال ما همچنان شفاهی فکر می کنیم و متاسفانه حب و بغضهایمان ناشی از همین امور شفاهی است؛ در چنین شرایطی خبرنگارانی که «کشف المحجوب» می کنند و با پرداخت هزینه های فراوان «اخبار صدق» انتشار می دهند، گوهرهای دیریاب و نایابی باید تلقی شوند.
فیروز فاضلی مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی گیلان نیز در گفت وگو با ایرنا، لغزش رسانه و خبرنگاران را سبب لغزش در انتقال مشکلات و همچنین اطلاع رسانی درباره اقدامات انجام شده عنوان کرد و گفت: این اتفاق سبب می شود که امید اجتماعی در جامعه از بین رود.
وی با بیان اینکه امید اجتماعی در هر جامعه ای سبب رشد و توسعه آن می شود، خاطرنشان کرد: با توجه به شرایط جامعه نیازمند ترویج امید جمعی هستیم و این امید نیز باید توسط فعالان رسانه در جامعه و میان مردم ایجاد شود.
فاضلی با تأکید براینکه رسانه و خبرنگار باید مطالبه گر و پرسش گر باشند، ادامه داد: باید تنگناهای مدیریتی نیز برای جامعه تبیین شود.
وی با اشاره به اینکه هر جامعه به مثابه یک کشتی بوده و باید برای رسیدن به مقصد همه درکنار یکدیگر تلاش کنیم، افزود: آگاهی فرهنگی، پویایی اجتماعی و سلامت فکری جامعه در گرو کوشش ها و مجاهدت های خبرنگاران و اصحاب قلم است و نقش موثر و مناسب اصحاب رسانه در هر زمانی غیر قابل انکار است.
بی گمان نمی توان با همه اندیشه ها هم آوا شد، اما خبرنگاران این پرسشگران سخت سر، گاه اندیشه ای را به چالش می کشند و گاه حتی در ورای موثر نبودن خبر، باز هم تولیدشان چون سنگ کوچک بریده شده ای است که برای ساختن به کار می آید؛ اما امروز زمانه ای دیگر است و گویا رسالت خبرنگار تغییر می خواهد تا با شناخت و صداقت، قلم را رسانای درد مردم کنند.
حکایت دوری است خبرنگاری، که پایانی بر آن شاید نیست ...
1881/2007
انتهای پیام چه بسیار پیش آمده که از راه در ، پذیرفته نشده اند و به ناچار حال نه از پنجره اما با اصرار، راهی دیگر را جستجو کرده و چه اضطرابی تا بتوان در لحظات حساس خبر را منعکس کنند؛ دیگر از معطل نشستن در اتاق مدیر تا جواب ندادن پی در پی بگذریم که اگر این سفره باز شود، چه مداوم صحبت بسیار می شود و جمع شدن آن مشکل ...
اما نمی شود فراموش کرد لبخندی که از پس گشایش مشکلی برای مردم، بر لبان خبرنگار نقش می بندد و باز هم در این گذر سخن زنده یاد استاد قیصر امین پور را به یاری کلام می خواهیم که می گفت: دردهای من گرچه مثل دردهای مردم زمانه نیست، درد مردم زمانه است ...
دامنه اطلاع رسانی گسترده تر شده و ذهن آدمیان بواسطه مجاز، از عالم واقع دورگشته و باران خبر گاه به سیل ناآگاهی و شایعه در هم پیچیده و کام مردم را تلخ تر و تلخ تر می کند آنچنان که گویی محکوم به تحمل شکنجه ای خاموش هستیم؛ اما به گفته فرهیختگان ، کارکرد فعالان رسانه بعنوان قشر پیشرو، در شرایط مختلف تغییر می کند.
آنان معتقدند: نمی توان بر واقعیت گرانی، بی برقی، بی تابی اقتصادی، تحریم و ... چشم بست اما کارکرد رسانه امروز می بایست بر هوشیاری و صداقت استوار گشته، اخبار درست را از شایعه و بزرگنمایی غربال کرده و اطلاعات صحیح را در اختیار مردم قرار دهند تا هم از بحران سازی جلوگیری شود و هم اندکی آرامش به جامعه تزریق شده و درد مردم به گوش مسئولان رسیده و به تدبیر، گره گشایی شود.
مجید محمدپور پیشکسوت رسانه و مدرس علوم ارتباطات می گوید : زمانه ورود فعالان رسانه ای است اما متاسفانه جامعه فاقد اتاق های فکر خبری و اطلاع رسانی است و به همین دلیل مشکلات کوچک، بزرگ شده و بحران سازی شکل می گیرد.
وی معتقد است: در این روزهایی که مشکلات اقتصادی برجسته تر شده، خبرنگاران می بایست شناخت درستی از مسائل روز پیدا کنند و در واقع تعریفی از واژه بحران داشته باشند تا از هر موضوعی، بحرانی ایجاد نشود.
وی ادامه داد: اگر خبرنگاران نسبت به مسایل روز شناخت و مطالعه کافی نداشته باشند متاسفانه طبق احساسات و کم آگاهی قلم زده و نه تنها به جامعه کمکی نمی کنند بلکه فضا را برای شایعه سازان باز تر کرده و مشکل افزایی می کنند.
محمدپور با اشاره به فضای حساس کنونی کشور گفت: هر خبرنگار می بایست با شناخت کافی در نقش یک مدیر بحران ظاهر شده و جامعه را نسبت به این موضوع هوشیار کند که زمانه تسویه حساب نیست بلکه الان زمانه انسجام و کمک است تا بتوان یک به یک بر مشکلات فائق شد.
این مدرس علوم ارتباطات بیان کرد: مردم نیازمند اخبار درست هستند و مسئولان و روابط عمومی ها با اطلاع رسانی درست به خبرنگاران، نباید اجازه دهند فضا برای شایعه سازان و کذب گویان، باز و اذهان عمومی ناامن شود.
وی ادامه داد: متاسفانه در روزهای اخیر فقدان اطلاع رسانی درست در چندین مورد از سوی مدیران به خبرنگاران، فضای بحران سازی را برای رسانه های خارجی باز کرد و از کاه، کوه ساخته شد.
وی با تاکید براینکه مشکل وجود دارد اما بحران نه، تاکید کرد: خبرنگاران می بایست در فضای کنونی با شناخت و ریشه یابی مشکلات، فضای همدلی ایجاد کرده و مردم را از دغدغه شایعات رهانیده و واقعیت را بگویند.
سروش اکبرزاده یکی دیگر از فعالان فرهنگی و رسانه ای گیلان نیز در گفت وگو با ایرنا، نقش خبرنگار را جان بخشی به جامعه توصیف می کند و می گوید: در نظام فکری مولانا خبردار شدن آدمی، جانش را افزونتر می کند و هرکه با خبرتر باشد، جان تر است؛ البته اخباری که مولانا از آن سخن می گوید بسی ارجمندتر از اخبار زندگی روزمره و خاکی آدمیان است زیرا به تعبیر او، ما خبر از هر چیز داریم ولی از خود خبردار نیستیم و یا قیمت هر کالایی را می دانیم اما از قیمت خود غافلیم .
وی ادامه می دهد: خبردهی و آن هم بذرافشانی 'خبر صدق' در جامعه، در هر سطحی که باشد کاری بس سترگ و ارزشمند است و در شرایط حساس کنونی کشور و در شرایطی که در بسیاری از حوزه ها و عرصه ها ، ناامیدی دیده می شود؛ اینکه عده ای رسالت خود بدانند که به دور از شایعات و جوسازی ها اخبار صحیح را به اطلاع مردم برسانند، وظیفه ای پیامبرانه انجام می دهند.
اکبرزاده می گوید: متاسفانه جامعه ما بیش از آنکه به استنادات توجه کند و به دنبال وثوق اخبار باشد، بیشتر با شایعات سر و کار دارد و این ناشی از فرهنگ شفاهی ما ایرانیان است که از دیرباز تاکنون، درگیر آن بوده ایم.
وی بیان می کند: در کتیبه بیستون آمده که داریوش می گوید چون تاریخ ، تاکنون شفاهی بوده و امور شفاهی دستخوش تغییر و تحول می شود، من این کتیبه را که به سه زبان نوشته شده، بجای می گذارم که مستندات باقی بمانند و دستور می دهد که آن را بر لبه کوه و دور از دسترس حکاکی کنند.
اکبرزاده ادامه می دهد: پس از گذشت حدود 2 هزار و 500 سال ما همچنان شفاهی فکر می کنیم و متاسفانه حب و بغضهایمان ناشی از همین امور شفاهی است؛ در چنین شرایطی خبرنگارانی که «کشف المحجوب» می کنند و با پرداخت هزینه های فراوان «اخبار صدق» انتشار می دهند، گوهرهای دیریاب و نایابی باید تلقی شوند.
فیروز فاضلی مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی گیلان نیز در گفت وگو با ایرنا، لغزش رسانه و خبرنگاران را سبب لغزش در انتقال مشکلات و همچنین اطلاع رسانی درباره اقدامات انجام شده عنوان کرد و گفت: این اتفاق سبب می شود که امید اجتماعی در جامعه از بین رود.
وی با بیان اینکه امید اجتماعی در هر جامعه ای سبب رشد و توسعه آن می شود، خاطرنشان کرد: با توجه به شرایط جامعه نیازمند ترویج امید جمعی هستیم و این امید نیز باید توسط فعالان رسانه در جامعه و میان مردم ایجاد شود.
فاضلی با تأکید براینکه رسانه و خبرنگار باید مطالبه گر و پرسش گر باشند، ادامه داد: باید تنگناهای مدیریتی نیز برای جامعه تبیین شود.
وی با اشاره به اینکه هر جامعه به مثابه یک کشتی بوده و باید برای رسیدن به مقصد همه درکنار یکدیگر تلاش کنیم، افزود: آگاهی فرهنگی، پویایی اجتماعی و سلامت فکری جامعه در گرو کوشش ها و مجاهدت های خبرنگاران و اصحاب قلم است و نقش موثر و مناسب اصحاب رسانه در هر زمانی غیر قابل انکار است.
بی گمان نمی توان با همه اندیشه ها هم آوا شد، اما خبرنگاران این پرسشگران سخت سر، گاه اندیشه ای را به چالش می کشند و گاه حتی در ورای موثر نبودن خبر، باز هم تولیدشان چون سنگ کوچک بریده شده ای است که برای ساختن به کار می آید؛ اما امروز زمانه ای دیگر است و گویا رسالت خبرنگار تغییر می خواهد تا با شناخت و صداقت، قلم را رسانای درد مردم کنند.
حکایت دوری است خبرنگاری، که پایانی بر آن شاید نیست ...
1881/2007
کپی شد
