آموزش و پرورش در ایران، سالیان مدیدی است دستخوش آسیب های فراوانی است. سیستمی فشل که از پای بست ویران است و به رسم معمول، تنها نقش ایوانش مورد توجه قرار می گیرد. اخیرا سر و صدایی شد که نام این وزارت خانه تغییر خواهد کرد. به قول آقای رییس جمهور علی برکت الله! قطع به یقین، با این عمل تمامی مشکلات حل خواهد شد!! سال هاست معلمانی از این سیستم حقوق می گیرند که شرح وظایف مشخصی ندارند یا شاید اسما دارند اما رسما خروجی قابل قبولی ندارند؛ معلمان پرورشی. اینهمه بودجه صرف پرورش دانش آموزان می شود، حال آنکه تعداد کمی از مدیران، معاونین، و معلمان این مجموعه هستند که، خود از بدوی ترین و بکرترین تربیت ها بویی نبرده اند.
در خبرها آمد که در مدرسه ای در غرب تهران، یکی از معلمان پرورشی مدرسه به صورت کاملا سازمان یافته و دفعتا دانش آموزان را با نمایش تصاویر مستهجن، مورد آزار و اذیت جنسی قرار داده است. هر دم از این باغ بری میرسد. آقایان! این همه سال نمایش گلدان به جای ساز، جلوگیری از پخش مسابقات بانوان، نقد غیرمنصفانه سند 2030 یونسکو، ممنوعیت لاک و رنگ های شاد برای دختران و آستین کوتاه برای پسران در مدارس، چیزی به امنیت خاطر و روان دانش آموزان و اولیایشان نیفزوده است.
بی پرده تر شاید گفته شود بهتر باشد. دستگیری کسانی که در مورد ایدز آموزش می دهند و انکار وجود تراجنسیتی ها و هزار یک دسته گل دیگر شما در جهت به اصطلاح تربیت و اصلاح، “از قضا صفرا فزوده است”. شرنگ شدت و حدت بیهوده و بی ربط در روند استخدام معلمین و هزار و یک فاکتور بی جهت به جای سنجش سلامت روانی و میزان دانش، در کام شهروندان به تلخی میزند. بیایید توضیح بدهید چگونه به قول خودتان “گزینش” نمودید که اینگونه شد؟ خدا را شکر که این مسئول منحرف حداقل می دانست کفن مرده چند متر است!!!
آن روزها که مجریان خبری تربیت یافته صدا و سیما، با ذوق پنهان از کشتار با اسلحه در مدارس آمریکا خبر می دهند، به یاد بیاوریم کسانی در سیستم آموزشی این کشور هستند که روی هزاران اسلحه به دست را سفید کرده اند . شاید از بخت و اقبال باشد که در این کشور حمل اسلحه مجاز نیست! سلطه ترس و نفرت به جای صمیمیت و نزدیکی، نمیگذارد دانش آموزان پناهی برای طرح مشکلات داشته باشند که اگر در مدارس چنین پناهی بود، شاید شمار دانش آموزان مورد آزار قرار گرفته، در عدد کمتری متوقف می شد!
شما را اگر با ما سر روراستی نیست، با کدام وجدان آسوده سر بر بالین می نهید؟ با ما از استثنائات حرف نزنید. صد البته که در میان خیل معلمان این سازمان، مردمان اینچنینی انگشت شمار هستند اما باید روند ورود آنها بسیار بیشتر از اینها، بر مبنای سختگیری “صحیح و اصولی” باشد، چرا که حتی یک مورد این چنینی هم بسیار زیاد خواهد بود. لازم به گفتن نیست که اولین بار هم نبوده است. در همین بهار بود که به بهانه امکان تحریک معلم مرد، گیسوی دختربچه ای را در مدرسه قیچی کردند!
باور کنید این گلایه ها از سر دلسوزی برای آینده سازان همین مرز و بوم است. با خود بیاندیشید که برایند صرف اینهمه پول برای شاخه تربیتی و فرهنگی دانش آموزان چه بوده؟ چه کسی تشخیص می دهد که چه کسانی صلاحیت پرورش کودکان و نوجوانان بی گناهمان را دارند؟
بودجه های تربیتی این کشور صرف چه چیزهایی می شود که در این وزارت خانه پرورش هیولا راه انداخته اید؟؟
2007
انتهای پیام در خبرها آمد که در مدرسه ای در غرب تهران، یکی از معلمان پرورشی مدرسه به صورت کاملا سازمان یافته و دفعتا دانش آموزان را با نمایش تصاویر مستهجن، مورد آزار و اذیت جنسی قرار داده است. هر دم از این باغ بری میرسد. آقایان! این همه سال نمایش گلدان به جای ساز، جلوگیری از پخش مسابقات بانوان، نقد غیرمنصفانه سند 2030 یونسکو، ممنوعیت لاک و رنگ های شاد برای دختران و آستین کوتاه برای پسران در مدارس، چیزی به امنیت خاطر و روان دانش آموزان و اولیایشان نیفزوده است.
بی پرده تر شاید گفته شود بهتر باشد. دستگیری کسانی که در مورد ایدز آموزش می دهند و انکار وجود تراجنسیتی ها و هزار یک دسته گل دیگر شما در جهت به اصطلاح تربیت و اصلاح، “از قضا صفرا فزوده است”. شرنگ شدت و حدت بیهوده و بی ربط در روند استخدام معلمین و هزار و یک فاکتور بی جهت به جای سنجش سلامت روانی و میزان دانش، در کام شهروندان به تلخی میزند. بیایید توضیح بدهید چگونه به قول خودتان “گزینش” نمودید که اینگونه شد؟ خدا را شکر که این مسئول منحرف حداقل می دانست کفن مرده چند متر است!!!
آن روزها که مجریان خبری تربیت یافته صدا و سیما، با ذوق پنهان از کشتار با اسلحه در مدارس آمریکا خبر می دهند، به یاد بیاوریم کسانی در سیستم آموزشی این کشور هستند که روی هزاران اسلحه به دست را سفید کرده اند . شاید از بخت و اقبال باشد که در این کشور حمل اسلحه مجاز نیست! سلطه ترس و نفرت به جای صمیمیت و نزدیکی، نمیگذارد دانش آموزان پناهی برای طرح مشکلات داشته باشند که اگر در مدارس چنین پناهی بود، شاید شمار دانش آموزان مورد آزار قرار گرفته، در عدد کمتری متوقف می شد!
شما را اگر با ما سر روراستی نیست، با کدام وجدان آسوده سر بر بالین می نهید؟ با ما از استثنائات حرف نزنید. صد البته که در میان خیل معلمان این سازمان، مردمان اینچنینی انگشت شمار هستند اما باید روند ورود آنها بسیار بیشتر از اینها، بر مبنای سختگیری “صحیح و اصولی” باشد، چرا که حتی یک مورد این چنینی هم بسیار زیاد خواهد بود. لازم به گفتن نیست که اولین بار هم نبوده است. در همین بهار بود که به بهانه امکان تحریک معلم مرد، گیسوی دختربچه ای را در مدرسه قیچی کردند!
باور کنید این گلایه ها از سر دلسوزی برای آینده سازان همین مرز و بوم است. با خود بیاندیشید که برایند صرف اینهمه پول برای شاخه تربیتی و فرهنگی دانش آموزان چه بوده؟ چه کسی تشخیص می دهد که چه کسانی صلاحیت پرورش کودکان و نوجوانان بی گناهمان را دارند؟
بودجه های تربیتی این کشور صرف چه چیزهایی می شود که در این وزارت خانه پرورش هیولا راه انداخته اید؟؟
2007
کپی شد
