یا ناقلن زاکانَ عروسکی شخصیتان و کارتونی میان، چون آموزش به حیساب ایه، 'حرف روراست'ویشتر شا گوش کودن.
ایمسال 'برنامه کلاه قرمزی' که سالَ سینزه نزدیکی پخشابوسته، آقای مجری، هتو جه اولی شخصیت، که کلاه قرمزی، گودَگلان مرا خاستید بیشید سال سینزه‌یا بدرا کونید واپرسه:
- کویا خایید بیشید؟ چی کار خایید بوکونید؟
'پسر عمه زا' یا خودمان گیلکی زبان میان،'عمجان پسرزا'، نه اوساد و نه بنا، بوگفته:
- خاییم بیشیم طبیعتا داغانا کونیم! طبیعتا خرابا کونیم و واگردیم!
حرف به هه روراستی تا هسا بشتاوستیدی؟ 'عمجان پسرزا' امی دیل حرفا بزه کی خودمان جرئت ناریم اونا بیگیم! در حرف و شعار و 'شبکه های اجتماعی'، دم 'از حفظ محیط زیست' زنیم، هزارتا عکس و مطلب نیهیم، ولی وقتی، جنگل و دشت و سرسبز جاجیگایا، هسا فرقی نوکونه کی سال سینزه ببه یا دیگر روزان، خداحافظی کونیم و واگردیم بخانه، کلی آشغال و زباله بجا نیهیم کی واقعن خودمانم بازون جه طبیعت شوئون میان لذت نبریم هیچی، امره جغرز خجالت و آه ناجه چیزی بجا نمانه.
یعنی هم خودمان و هم گردشگران، کاری کونیم کی منطقه طبیعت و اقتصادا داغانا کونیم.
امی ایمان و اعتقاد و شعار، نظافت و تمیزگی جا، کرا دونیایا اوچینه، ولی دریغ جه عمل! البت هه 'حدیث روایی' یم بیاد بداریم کی ' الناس علی دین ملوکهم'. هنه مفهوم یعنی انکی، مردم خوشان حاکمان مانسان رفتار کونیدی. آموزش وا جه دولت و حکومت، شروع ببه. قول و حرف و عملشان ایتا ببه.
می نظر هنه کی شهروندان ره یم وا مرتب جه صدا و سیما، خیلی ویشتر جه هن تبلیغ کودن و برنامه چاکودن. طبیعت دوست داشتنا جه کودکستان وا شروع کودن. شاید اشان کی گمه کلیشه بوبوسته بی ولی وا ویشتر جه هن اونقدر تکرار کودن تا جه حرف زئن و شعار دهن، به عمل فارسیم.
من پیشنهاد کونم چند سال جه علمی آموزش دوره، بوگوذشته پسی، طبیعت و محیط زیست خرابا کودن واسی، وا جریمه تعیین کودن. همه تا پیشرفته کشوران مانستان.
تا او زمات تعطیلی روزانه ره، جه هرتا ماشین کی اموندره شمال،'عوارض ورود' وا فاگیفتن. چون هه جور گردشگر ورود، خیری به طبیعت و اقتصاد نرسانه هیچی، کلی هم خرج و مخارج امی دس رو نیهه، محیط زیستا پاکسازی کودن واسی. البت، چنتا بسته 'کیسه زباله' هم مسافرانا وا فادان، ایتا 'کتابچه راهنما' همره. اویم تاکید کودن کی خوشانه خانه مانستان، طبیعت و جنگل و دهاتان و شهران هوایا،بدارید. جه من گفتن! نیویره پلاستیک و آشغالان میان خدانوکود، غرقابیم.
***واژه شناسی
ای پرکاله: کمی، مقداری
داب: رسم
سالَ سینزه: روز سیزده سال
گودَگلان: فک و فامیل. گروه
بازون: بعد از آن
جغرز: به غیر از
آه ناجه: حسرت
اوچینه: بر می‌دارد
نیویره: وگرنه
انتهای پیام ایمسال 'برنامه کلاه قرمزی' که سالَ سینزه نزدیکی پخشابوسته، آقای مجری، هتو جه اولی شخصیت، که کلاه قرمزی، گودَگلان مرا خاستید بیشید سال سینزه‌یا بدرا کونید واپرسه:
- کویا خایید بیشید؟ چی کار خایید بوکونید؟
'پسر عمه زا' یا خودمان گیلکی زبان میان،'عمجان پسرزا'، نه اوساد و نه بنا، بوگفته:
- خاییم بیشیم طبیعتا داغانا کونیم! طبیعتا خرابا کونیم و واگردیم!
حرف به هه روراستی تا هسا بشتاوستیدی؟ 'عمجان پسرزا' امی دیل حرفا بزه کی خودمان جرئت ناریم اونا بیگیم! در حرف و شعار و 'شبکه های اجتماعی'، دم 'از حفظ محیط زیست' زنیم، هزارتا عکس و مطلب نیهیم، ولی وقتی، جنگل و دشت و سرسبز جاجیگایا، هسا فرقی نوکونه کی سال سینزه ببه یا دیگر روزان، خداحافظی کونیم و واگردیم بخانه، کلی آشغال و زباله بجا نیهیم کی واقعن خودمانم بازون جه طبیعت شوئون میان لذت نبریم هیچی، امره جغرز خجالت و آه ناجه چیزی بجا نمانه.
یعنی هم خودمان و هم گردشگران، کاری کونیم کی منطقه طبیعت و اقتصادا داغانا کونیم.
امی ایمان و اعتقاد و شعار، نظافت و تمیزگی جا، کرا دونیایا اوچینه، ولی دریغ جه عمل! البت هه 'حدیث روایی' یم بیاد بداریم کی ' الناس علی دین ملوکهم'. هنه مفهوم یعنی انکی، مردم خوشان حاکمان مانسان رفتار کونیدی. آموزش وا جه دولت و حکومت، شروع ببه. قول و حرف و عملشان ایتا ببه.
می نظر هنه کی شهروندان ره یم وا مرتب جه صدا و سیما، خیلی ویشتر جه هن تبلیغ کودن و برنامه چاکودن. طبیعت دوست داشتنا جه کودکستان وا شروع کودن. شاید اشان کی گمه کلیشه بوبوسته بی ولی وا ویشتر جه هن اونقدر تکرار کودن تا جه حرف زئن و شعار دهن، به عمل فارسیم.
من پیشنهاد کونم چند سال جه علمی آموزش دوره، بوگوذشته پسی، طبیعت و محیط زیست خرابا کودن واسی، وا جریمه تعیین کودن. همه تا پیشرفته کشوران مانستان.
تا او زمات تعطیلی روزانه ره، جه هرتا ماشین کی اموندره شمال،'عوارض ورود' وا فاگیفتن. چون هه جور گردشگر ورود، خیری به طبیعت و اقتصاد نرسانه هیچی، کلی هم خرج و مخارج امی دس رو نیهه، محیط زیستا پاکسازی کودن واسی. البت، چنتا بسته 'کیسه زباله' هم مسافرانا وا فادان، ایتا 'کتابچه راهنما' همره. اویم تاکید کودن کی خوشانه خانه مانستان، طبیعت و جنگل و دهاتان و شهران هوایا،بدارید. جه من گفتن! نیویره پلاستیک و آشغالان میان خدانوکود، غرقابیم.
***واژه شناسی
ای پرکاله: کمی، مقداری
داب: رسم
سالَ سینزه: روز سیزده سال
گودَگلان: فک و فامیل. گروه
بازون: بعد از آن
جغرز: به غیر از
آه ناجه: حسرت
اوچینه: بر می‌دارد
نیویره: وگرنه
کپی شد
