به گزارش ایرنا ، میراحمد سید فخری نژاد با نام شاعری شیون فومنی از معدود شاعران گیلان زمین است که به گواه آثارش به عنوان شاعر موفق دوزبانه ی مردمی در ادبیات معاصر مطرح است.
شیون در شعرهایش برایمان از نماد آزادگی مردم گیلان میرزای بزرگ سرود ، از رنج شالیکاران ، زندگی سخت روستاییان و عامه مردم سخن می گوید.
شعرهای شیون به فرهنگ مردم راه یافت و به مناسبت های مختلف بر زبان مردم جاری شده و حتی به صورت ضرب المثل در آمده است.
صاحب نظران از شیون فومنی به عنوان پرچمدار ادبیات شفاهی گیلان یاد می کنند و شعرهای او را در هم زیستی و ارتباط با مردم در تداوم، گسترش و اعتلای زبان، فرهنگ و ادب گیلان در جایگاه شعر مخاطب دار شمال بی نظیر می دانند.
*شاعری با نگاهی نافذ به پیرامون
حامد فومنی فرزند ارشد شیون می گوید : شیون در شعر هیچگاه دغدغه کهنه و نو، پرگویی و کم گویی، کوتاهی و بلندی و جریان تراشی نداشته، بلکه سراسر به مکاشفه و جوشش شعری، خلاقیت ادبی و به تولد طبیعی قالب های زیبای شعری در کلام شاعر می اندیشیده است.
وی می افزاید: شیون با آمیختگی هنرمندانه عناصر بومی، باورها، سنت ها، افسانه ها، ضرب المثل ها و کاربرد و گزینش مناسب واژگان و اصطلاحات در تارو پود زبان شعری برخاسته از جوهره و اصول ادبی و هنری زیبایی شناسانه و نیز بهره از ظرفیت های گویش گیلکی با شگرد هنر طنز، اندیشمندانه به درک هستی و به انسان و جهان پرداخت.
به گفته وی تلفیق زبان جدید با دغدغه ها و تجربه های نو، نوآوری در بیان مضامین، مفاهیم و تعابیر، تصویرسازی و ترکیب سازی تازه، آفرینش جلوه های مکاشفه برانگیز صورخیال به همراه رنگ و صبغه ی اقلیمی و بومی شمال در قالب بازتاب عناصر جغرافیایی(طبیعت ) کاربرد نماد ها و واژگان محلی وبا نگاهی تازه به جهان و انسان در بافت و بیان و ذهن و زبانی شاعرانه، به شعر شیون تشخص و هویت ویژه ای می بخشد.
*شاعری با کارنامه ای پربار
ضیاء الدین شفیعی شاعر و پژوهشگر فرهنگی نیز بر این باور است که کارنامه ی شعری شیون در مقایسه با دیگر شاعران گیلانی پر و پیمان و دو لایه است و هر یک از این لایه ها به تنهایی می تواند نام شاعری مثل او را در این سال ها برجسته و ممتاز کرده و افتخارات بسیاری را همراهش کند.
وی می افزاید : شیون فومنی و در همه قالب های کلاسیک و نیمایی و پسانیمایی شعرهای درخشانی دارد.
شیون فومنی از یک سو شعر محلی و بومی گیلکی را که رو به محاق و فراموشی بود با پرداختی نو احیا کرد و تا آن سوی مرزهای کشور اشاعه داد و از سوی دیگر با انتشار مجموعه های شعر فارسی نامش را در زمره ی شاعران تاثیرگذار ثبت کرد.
شفیعی ، تحقیق و پژوهش در زمینه ی فرهنگ و ادب گیلان ، ارائه مجموعه اشعار گیلکی در قالب غزلیات منظومه ها و دو بیتی های محلی و ترانه سرایی را از دیگر وجوه شخصیت ادبی شیون دانست .
وی یاداور شد : شیون با مهارت ، چیرگی و تسلط بر موسیقی ، آواها و ملودی های محلی و فارسی ترانه سرایی موفق بود و در شعر و ادبیات کودکان ، قصه و داستان کوتاه و فیلمنامه نیز آثار درخوری از خود به جا گذاشت .
شیون فومنی سوم دی ماه 1325 در شهرستان فومن متولد شد . او به عنوان یکی از شاعران موفق دو زبانه در حوزه شعر محلی و بومی ، زبان گیلکی را که در محاق فراموشی قرار داشت با اشعارش دوباره احیاء کرد و از سوی دیگر در حوزه شعر فارسی با انتشار مجموعه‌های شعر فارسی و ارائه قالبهای معمول و مرسوم شعر فارسی از شاعران تأثیر گذار و توانای شعر معاصر بشمار می‌رود.
شیون سال 1372 مبتلا به بیماری نارسایی کلیه شد و در شهریور 1377 پس از یک دوره بیماری مزمن کلیوی و انجام پیوند کلیه در یکی از بیمارستانهای تهران از دنیا رفت. آرامگاهش در بقعه سلیمان داراب رشت بنا به وصیتش در کنار مقبره میرزا کوچک جنگلی قرار دارد.
در یکی از دو بیتی های فارسی اش چنین می گوید : ترا ساحل اگر /مرا چون قطره ، دریا در دلستی/به دریا نسبت دل باطلستی/ترا ساحل اگر کام نهنگ است/مرا کام نهنگان ساحلستی.
6030
انتهای پیام شیون در شعرهایش برایمان از نماد آزادگی مردم گیلان میرزای بزرگ سرود ، از رنج شالیکاران ، زندگی سخت روستاییان و عامه مردم سخن می گوید.
شعرهای شیون به فرهنگ مردم راه یافت و به مناسبت های مختلف بر زبان مردم جاری شده و حتی به صورت ضرب المثل در آمده است.
صاحب نظران از شیون فومنی به عنوان پرچمدار ادبیات شفاهی گیلان یاد می کنند و شعرهای او را در هم زیستی و ارتباط با مردم در تداوم، گسترش و اعتلای زبان، فرهنگ و ادب گیلان در جایگاه شعر مخاطب دار شمال بی نظیر می دانند.
*شاعری با نگاهی نافذ به پیرامون
حامد فومنی فرزند ارشد شیون می گوید : شیون در شعر هیچگاه دغدغه کهنه و نو، پرگویی و کم گویی، کوتاهی و بلندی و جریان تراشی نداشته، بلکه سراسر به مکاشفه و جوشش شعری، خلاقیت ادبی و به تولد طبیعی قالب های زیبای شعری در کلام شاعر می اندیشیده است.
وی می افزاید: شیون با آمیختگی هنرمندانه عناصر بومی، باورها، سنت ها، افسانه ها، ضرب المثل ها و کاربرد و گزینش مناسب واژگان و اصطلاحات در تارو پود زبان شعری برخاسته از جوهره و اصول ادبی و هنری زیبایی شناسانه و نیز بهره از ظرفیت های گویش گیلکی با شگرد هنر طنز، اندیشمندانه به درک هستی و به انسان و جهان پرداخت.
به گفته وی تلفیق زبان جدید با دغدغه ها و تجربه های نو، نوآوری در بیان مضامین، مفاهیم و تعابیر، تصویرسازی و ترکیب سازی تازه، آفرینش جلوه های مکاشفه برانگیز صورخیال به همراه رنگ و صبغه ی اقلیمی و بومی شمال در قالب بازتاب عناصر جغرافیایی(طبیعت ) کاربرد نماد ها و واژگان محلی وبا نگاهی تازه به جهان و انسان در بافت و بیان و ذهن و زبانی شاعرانه، به شعر شیون تشخص و هویت ویژه ای می بخشد.
*شاعری با کارنامه ای پربار
ضیاء الدین شفیعی شاعر و پژوهشگر فرهنگی نیز بر این باور است که کارنامه ی شعری شیون در مقایسه با دیگر شاعران گیلانی پر و پیمان و دو لایه است و هر یک از این لایه ها به تنهایی می تواند نام شاعری مثل او را در این سال ها برجسته و ممتاز کرده و افتخارات بسیاری را همراهش کند.
وی می افزاید : شیون فومنی و در همه قالب های کلاسیک و نیمایی و پسانیمایی شعرهای درخشانی دارد.
شیون فومنی از یک سو شعر محلی و بومی گیلکی را که رو به محاق و فراموشی بود با پرداختی نو احیا کرد و تا آن سوی مرزهای کشور اشاعه داد و از سوی دیگر با انتشار مجموعه های شعر فارسی نامش را در زمره ی شاعران تاثیرگذار ثبت کرد.
شفیعی ، تحقیق و پژوهش در زمینه ی فرهنگ و ادب گیلان ، ارائه مجموعه اشعار گیلکی در قالب غزلیات منظومه ها و دو بیتی های محلی و ترانه سرایی را از دیگر وجوه شخصیت ادبی شیون دانست .
وی یاداور شد : شیون با مهارت ، چیرگی و تسلط بر موسیقی ، آواها و ملودی های محلی و فارسی ترانه سرایی موفق بود و در شعر و ادبیات کودکان ، قصه و داستان کوتاه و فیلمنامه نیز آثار درخوری از خود به جا گذاشت .
شیون فومنی سوم دی ماه 1325 در شهرستان فومن متولد شد . او به عنوان یکی از شاعران موفق دو زبانه در حوزه شعر محلی و بومی ، زبان گیلکی را که در محاق فراموشی قرار داشت با اشعارش دوباره احیاء کرد و از سوی دیگر در حوزه شعر فارسی با انتشار مجموعه‌های شعر فارسی و ارائه قالبهای معمول و مرسوم شعر فارسی از شاعران تأثیر گذار و توانای شعر معاصر بشمار می‌رود.
شیون سال 1372 مبتلا به بیماری نارسایی کلیه شد و در شهریور 1377 پس از یک دوره بیماری مزمن کلیوی و انجام پیوند کلیه در یکی از بیمارستانهای تهران از دنیا رفت. آرامگاهش در بقعه سلیمان داراب رشت بنا به وصیتش در کنار مقبره میرزا کوچک جنگلی قرار دارد.
در یکی از دو بیتی های فارسی اش چنین می گوید : ترا ساحل اگر /مرا چون قطره ، دریا در دلستی/به دریا نسبت دل باطلستی/ترا ساحل اگر کام نهنگ است/مرا کام نهنگان ساحلستی.
6030
کپی شد
