فساد اقتصادی پدیده ای چند بعدی است. در جهان امروز گستردگی فعالیت های اقتصادی موجب شده تا اعمال غیر قانونی در حوزه اقتصاد در پوشش های جدیدی ظاهر شود که در سال های گذشته سابقه روشنی از آن وجود ندارد.
هرچند پدیده بازار سیاه و قاچاق کالا همواره از مصادیق فساد اقتصادی قلمداد شده و ارتشا و رباخواری از گذشته های دور مورد نکوهش بوده است اما دامنه این گونه کارها با افزایش حوزه قدرت وسیع تر شده است تا جایی که در کشورهایی که قدرت پاسخگویی به افکار عمومی نیست، نفوذ طیف های خاص در برخورداری از امکانات، شرایط فعالیت های شفاف را از بین می برد.
شناخت موقعیت ایران به عنوان یک کشور در حال توسعه در شاخص های شفافیت اقتصادی امری ضروری است، زیرا تاکید همه مقام های عالی رتبه کشور برای سلامت اقتصادی نشان می دهد با وجود همه تلاش های انجام شده، هنوز سلامت اقتصادی در ایران به دست نیامده است.
مهمترین دلیل بروز فساد اقتصادی ساختار رانتی اقتصاد است. در حال حاضر، بروز رانت خواری، انحصارطلبی و به دنبال آن مفاسد مالی و اقتصادی، به ویژه در سطوح مدیریتی نوعی تبعیض در توزیع منابع و امکانات به وجود آورده است.
مبارزه با فساد اقتصادی نیازمند تشکیل یک مدیریت هوشمند در راستای شفافیت عملکرد مراجع تصمیم گیری و حذف نهادهای موازی، برداشتن حاشیه امنیت از گروه های خاص برای رسیدگی به تخلفات احتمالی، افزایش قدرت مراجع قضایی و دادگاه های رسیدگی به جرایم اقتصادی، حمایت از رسانه های متعهد برای پیگیری جرایم اقتصادی و تلاش برای جذب رانت با اطلاع رسانی دقیق و به موقع است، به طوری که با تمرکز همه دستگاه های اجرایی، قضایی و قانونگذاری سه بخش بازرسی، حسابرسی و اعلام جرم همگام قدم بردارد.
در این میان، یکی از راه های مهم جلوگیری از فساد «شفاف سازی» است، زیرا شفافیت باعث می‌شود که فساد کم شود؛ بدین گونه که زمینه فساد برای مفسدان پر دست انداز شود و هیچ کسی نتواند به این سمت برود.
شفافیت به این معناست که حکومت قابل ارزیابی باشد و بدون داشتن اطلاعات، حکومت غیر قابل ارزیابی است لذا در زمینه شفاف سازی رسانه‌ها باید در چارچوب قانون، آزادی داشته و مردم بجز اطلاعات نظامی و محرمانه، باید از سایر تصمیم‌گیری‌ها مطلع باشند.
رسانه ها در هر جامعه‌ای به خصوص در جامعه اسلامی کشورمان، به منزله چشمان تیزبینی هستند که نقش مهمی در سالم سازی فضای کشور و مبارزه با فساد اداری دارند.
مبارزه واقعی با فساد اقتصادی، رانت خواری و دیگر اشکال فساد از رهگذر انعکاس اخبار و اطلاعات به شیوه حرفه‌ای، صحیح و غیرمغرضانه محقق می‌شود. واقعیت این است که رسانه‌ها با خبررسانی و افشاگری، از چنان پتانسیلی برخوردارند که می‌توانند فضا را برای سو‌ء استفاده کنندگان از بیت‌المال ناامن کرده و بساط بسیاری از بسترهای ناپاک را از بین ببرند اما شرط این تاثیرگذاری، دوری از موج‌سواری و تبدیل نشدن به ابزار جریان‌های سیاسی است.
قطعا رسانه‌ها می‌توانند نقش مثبت و تاریخی خود را در امر مبارزه با فساد ایفا کنند.
2007
انتهای پیام هرچند پدیده بازار سیاه و قاچاق کالا همواره از مصادیق فساد اقتصادی قلمداد شده و ارتشا و رباخواری از گذشته های دور مورد نکوهش بوده است اما دامنه این گونه کارها با افزایش حوزه قدرت وسیع تر شده است تا جایی که در کشورهایی که قدرت پاسخگویی به افکار عمومی نیست، نفوذ طیف های خاص در برخورداری از امکانات، شرایط فعالیت های شفاف را از بین می برد.
شناخت موقعیت ایران به عنوان یک کشور در حال توسعه در شاخص های شفافیت اقتصادی امری ضروری است، زیرا تاکید همه مقام های عالی رتبه کشور برای سلامت اقتصادی نشان می دهد با وجود همه تلاش های انجام شده، هنوز سلامت اقتصادی در ایران به دست نیامده است.
مهمترین دلیل بروز فساد اقتصادی ساختار رانتی اقتصاد است. در حال حاضر، بروز رانت خواری، انحصارطلبی و به دنبال آن مفاسد مالی و اقتصادی، به ویژه در سطوح مدیریتی نوعی تبعیض در توزیع منابع و امکانات به وجود آورده است.
مبارزه با فساد اقتصادی نیازمند تشکیل یک مدیریت هوشمند در راستای شفافیت عملکرد مراجع تصمیم گیری و حذف نهادهای موازی، برداشتن حاشیه امنیت از گروه های خاص برای رسیدگی به تخلفات احتمالی، افزایش قدرت مراجع قضایی و دادگاه های رسیدگی به جرایم اقتصادی، حمایت از رسانه های متعهد برای پیگیری جرایم اقتصادی و تلاش برای جذب رانت با اطلاع رسانی دقیق و به موقع است، به طوری که با تمرکز همه دستگاه های اجرایی، قضایی و قانونگذاری سه بخش بازرسی، حسابرسی و اعلام جرم همگام قدم بردارد.
در این میان، یکی از راه های مهم جلوگیری از فساد «شفاف سازی» است، زیرا شفافیت باعث می‌شود که فساد کم شود؛ بدین گونه که زمینه فساد برای مفسدان پر دست انداز شود و هیچ کسی نتواند به این سمت برود.
شفافیت به این معناست که حکومت قابل ارزیابی باشد و بدون داشتن اطلاعات، حکومت غیر قابل ارزیابی است لذا در زمینه شفاف سازی رسانه‌ها باید در چارچوب قانون، آزادی داشته و مردم بجز اطلاعات نظامی و محرمانه، باید از سایر تصمیم‌گیری‌ها مطلع باشند.
رسانه ها در هر جامعه‌ای به خصوص در جامعه اسلامی کشورمان، به منزله چشمان تیزبینی هستند که نقش مهمی در سالم سازی فضای کشور و مبارزه با فساد اداری دارند.
مبارزه واقعی با فساد اقتصادی، رانت خواری و دیگر اشکال فساد از رهگذر انعکاس اخبار و اطلاعات به شیوه حرفه‌ای، صحیح و غیرمغرضانه محقق می‌شود. واقعیت این است که رسانه‌ها با خبررسانی و افشاگری، از چنان پتانسیلی برخوردارند که می‌توانند فضا را برای سو‌ء استفاده کنندگان از بیت‌المال ناامن کرده و بساط بسیاری از بسترهای ناپاک را از بین ببرند اما شرط این تاثیرگذاری، دوری از موج‌سواری و تبدیل نشدن به ابزار جریان‌های سیاسی است.
قطعا رسانه‌ها می‌توانند نقش مثبت و تاریخی خود را در امر مبارزه با فساد ایفا کنند.
2007
کپی شد
