فضای مجازی و فعالیت در رسانه های اجتماعی در کنار ده ها مزیت مختلف برای انجام تعاملات فردی و گروهی، بی رحم ترین نوع سرخوردگی اجتماعی را هم در دل خود جای داده است بطوریکه ممکن است حتی یک کلیک اشتباه به تباه شدن زندگی یک فرد و از دست رفتن اعتبار اجتماعی او منجر شود.
موضوعی که این روزها با فراگیری بیش از پیش فضای مجازی شاهدش هستیم که نوک پیکان این مهم بیشتر متوجه اهالی تلویزیون بوده است و برای مثال نمونه های آن میتوان به مجری جنجالی تلویزیون و اخیرا هم بازیگر سرشناس سینما اشاره کرد که با یک اشتباه، مهر باطلی بر سال ها فعالیت حرفه ای و زحمات خود در این عرصه زدند و آبرو و حیثیت خویش در جامعه را به چالش کشاندند بطوریکه دیگر مردم آن ها را با صفاتی که موجب سرشناسیشان شده است، نمی شناسند و تا آخر از آنان با لکه ای که ناخواسته به خود چسبانده اند، یاد می کنند.
اما نکته قابل بحث درباره این مقوله، رفتار این افراد در مواجهه با گزند رسانه های اجتماعی است به نوعی که در جامعه ایرانی پس از وقوع رخدادهایی همچون انتشار تصاویر خصوصی و متحیر شدن فرد مشهور و عموم جامعه از این اتفاق، بلافاصله شاهد انکار اصل واقعه از سوی فرد مورد توجه هستیم و بجای آنکه با یک عذرخواهی ساده و قبول کردن اشتباهات گذشته به تلطیف افکار عمومی بپردازد، بیشتر با وارونه جلوه دادن واقعه و القای حقیقت های غیرقابل پذیرش، خود آتشی دیگر در شعله حواشی روشن می کند.
شاید خیلی بهتر می شد که فرد مورد توجه به بیان ریشه نقابی بپردازد که بر چهره می زده و سال ها بواسطه دارا بودن تریبون های مختلف در راستای اهدافی خاص تبلیغ می کرده است، اهدافی که شاید فقط در مقابل آنتن تلویزیون بدان پایبند بوده و در خلوت خود هیچ اعتقادی به ظاهر و اهدافی که افکارعمومی را به سوی آن هدایت می کرده، نداشته است.
آسیب این نوع بهره برداری ابزاری برای رسیدن به اهداف خاص این است که در صورت ارتکاب اشتباهی از سوی آن فرد و زیرسوال رفتن اعمال او در گذشته، افکار عمومی آن اعمال را نه فقط برتابنده دوگانگی یک شخص بلکه یک تفکر و هدف پشت پرده می بینند. اهدافی که گاها ریشه مقدسی دارند و دون شأن است که برخی کج سلیقه برای اثبات آن در جامعه دست به دامن چنین رویکردهایی می شوند که جز ضربه زدن به باورهای اعتقادی و قلبی مردم، ماحصل دیگری در پی نخواهد داشت.
2007
انتهای پیام موضوعی که این روزها با فراگیری بیش از پیش فضای مجازی شاهدش هستیم که نوک پیکان این مهم بیشتر متوجه اهالی تلویزیون بوده است و برای مثال نمونه های آن میتوان به مجری جنجالی تلویزیون و اخیرا هم بازیگر سرشناس سینما اشاره کرد که با یک اشتباه، مهر باطلی بر سال ها فعالیت حرفه ای و زحمات خود در این عرصه زدند و آبرو و حیثیت خویش در جامعه را به چالش کشاندند بطوریکه دیگر مردم آن ها را با صفاتی که موجب سرشناسیشان شده است، نمی شناسند و تا آخر از آنان با لکه ای که ناخواسته به خود چسبانده اند، یاد می کنند.
اما نکته قابل بحث درباره این مقوله، رفتار این افراد در مواجهه با گزند رسانه های اجتماعی است به نوعی که در جامعه ایرانی پس از وقوع رخدادهایی همچون انتشار تصاویر خصوصی و متحیر شدن فرد مشهور و عموم جامعه از این اتفاق، بلافاصله شاهد انکار اصل واقعه از سوی فرد مورد توجه هستیم و بجای آنکه با یک عذرخواهی ساده و قبول کردن اشتباهات گذشته به تلطیف افکار عمومی بپردازد، بیشتر با وارونه جلوه دادن واقعه و القای حقیقت های غیرقابل پذیرش، خود آتشی دیگر در شعله حواشی روشن می کند.
شاید خیلی بهتر می شد که فرد مورد توجه به بیان ریشه نقابی بپردازد که بر چهره می زده و سال ها بواسطه دارا بودن تریبون های مختلف در راستای اهدافی خاص تبلیغ می کرده است، اهدافی که شاید فقط در مقابل آنتن تلویزیون بدان پایبند بوده و در خلوت خود هیچ اعتقادی به ظاهر و اهدافی که افکارعمومی را به سوی آن هدایت می کرده، نداشته است.
آسیب این نوع بهره برداری ابزاری برای رسیدن به اهداف خاص این است که در صورت ارتکاب اشتباهی از سوی آن فرد و زیرسوال رفتن اعمال او در گذشته، افکار عمومی آن اعمال را نه فقط برتابنده دوگانگی یک شخص بلکه یک تفکر و هدف پشت پرده می بینند. اهدافی که گاها ریشه مقدسی دارند و دون شأن است که برخی کج سلیقه برای اثبات آن در جامعه دست به دامن چنین رویکردهایی می شوند که جز ضربه زدن به باورهای اعتقادی و قلبی مردم، ماحصل دیگری در پی نخواهد داشت.
2007
کپی شد
