همانطور که هر انسان نامی دارد، هر کشور نیز پرچمی دارد که در شناخت آن کشور نقش مهمی ایفا می کند و نشان دهنده انگیزه ها، آرمان ها، چگونگی نگرش سیاسی، مذهب و فلسفه یک ملت و بیان کننده شرایط جغرافیایی فرهنگی و حوادث سرنوشت ساز در تاریخ یک ملت است. از همین رو ارزش خاصی دارد و نزد مردم ملل مختلف مقدس شمرده می شود و بی حرمتی به آن تبعات گاه سنگینی دارد.
در میادین ورزشی هم به اهتزاز درآمدن پرچم ها، چه به عنوان اعلان قهرمانی باشد و چه به عنوان اعلام حضور در رقابت های بزرگی چون المپیک یا جام جهانی، افتخاری بس غرورآفرین برای مسبب آن به شمار می رود.
حتما حسی که هنگام تماشای فوتبال خارجی بهتان دست داد را تجربه کردید، درست زمانیکه از میان جمعیت چند ده هزار نفری استادیوم، یکی پرچم ایران را در گوشه ای بالا می برد، بر خود می بالید که در آن سوی کره خاکی هم کسی هست که - حتی به عنوان تماشاگر - پرچمتان را بالا برده است. پرچمی که حسین رضازاده و هادی ساعی و علیرضا دبیر و امثالهم با قهرمانی شان در المپیک و رقابت های جهانی بالا برده اند که جای خود دارد. از لذت دور افتخار با پرچم که دیگر نگو، ملتی را سرافراز می کند.
اما ...
اما در میان جشن قهرمانی پرسپولیس در لیگ برتر اتفاقی ناخوشایند رخ داد که بسیار دلگیرمان کرد؛ حوادث ریز و درشت در این مراسم کم نبود، فارغ از این بحث که هنوز یاد نگرفته ایم چگونه یک جشن قهرمانی را مدیریت کنیم، بی حرمتی به یک پرچم شکل گرفت که باعث مکدر شدن اوقات برخی ها شد. رادوشویچ گلر کروات سرخپوشان که در بحبوحه جشن و پایکوبی پرچم کشورش را به دوش می کشید ناگهان با برخورد زننده مدیران باشگاه روبه رو شد و مجبور شد برای ادامه شادی پرچم کشورش را به کناری بگذارد.
ظاهرا مسئولان صداوسیما که مستقیما مشغول پخش این دیدار و جشن قهرمانی اش بودند وقتی در برهوت پرچم ایران در مراسم، پرچم کشوری غریبه را می بینند، بر نمی تابند و فی الفور دستور بایکوت کردن پرچم کشور ثانی را می دهند. اتفاقی که جز بی حرمتی به پرچم کشوری دیگر نمی توان خواندش.
تصور کنید بایرن مونیخ فینال لیگ قهرمانان 1999 را از منچستر می برد و احتمالا علی دایی که در آن زمان بازیکن بایرن بود، باید طبق معمول همیشگی اش پرچم ایران را برداشته و دور افتخار می زد اگر نظیر چنین اتفاقی در آن روز رخ می داد، بدرستی چه بلواها که از سوی کشورمان برپا نمی شد.
چرا راه دور برویم اگر علیرضا جهانبخش و سردار آزمون که احتمال موفقیتشان در تیم های اروپایی زیاد هست در صورت کسب این موفقیت اجازه شادی با پرچم کشورمان را نداشته باشند، چه حسی به شما دست می دهد، تاریخ نشان داده گاها چنین بی حرمتی هایی جنگ های سختی براه انداخته است.
حال مسبب این حرکت هر کسی که بوده خواه صداو سیما باشد یا باشگاه پرسپولیس و یا حتی نیروی انتظامی، باید از رادوشویچ گلر کروات سرخپوشان عذرخواهی کند و به جای پاک کردن صورت مسئله و حذف پرچم کشور کرواسی، پرچم های بزرگ و خوش رنگ و پرافتخار ایران را به اهتزار درآوریم.
2007
انتهای پیام در میادین ورزشی هم به اهتزاز درآمدن پرچم ها، چه به عنوان اعلان قهرمانی باشد و چه به عنوان اعلام حضور در رقابت های بزرگی چون المپیک یا جام جهانی، افتخاری بس غرورآفرین برای مسبب آن به شمار می رود.
حتما حسی که هنگام تماشای فوتبال خارجی بهتان دست داد را تجربه کردید، درست زمانیکه از میان جمعیت چند ده هزار نفری استادیوم، یکی پرچم ایران را در گوشه ای بالا می برد، بر خود می بالید که در آن سوی کره خاکی هم کسی هست که - حتی به عنوان تماشاگر - پرچمتان را بالا برده است. پرچمی که حسین رضازاده و هادی ساعی و علیرضا دبیر و امثالهم با قهرمانی شان در المپیک و رقابت های جهانی بالا برده اند که جای خود دارد. از لذت دور افتخار با پرچم که دیگر نگو، ملتی را سرافراز می کند.
اما ...
اما در میان جشن قهرمانی پرسپولیس در لیگ برتر اتفاقی ناخوشایند رخ داد که بسیار دلگیرمان کرد؛ حوادث ریز و درشت در این مراسم کم نبود، فارغ از این بحث که هنوز یاد نگرفته ایم چگونه یک جشن قهرمانی را مدیریت کنیم، بی حرمتی به یک پرچم شکل گرفت که باعث مکدر شدن اوقات برخی ها شد. رادوشویچ گلر کروات سرخپوشان که در بحبوحه جشن و پایکوبی پرچم کشورش را به دوش می کشید ناگهان با برخورد زننده مدیران باشگاه روبه رو شد و مجبور شد برای ادامه شادی پرچم کشورش را به کناری بگذارد.
ظاهرا مسئولان صداوسیما که مستقیما مشغول پخش این دیدار و جشن قهرمانی اش بودند وقتی در برهوت پرچم ایران در مراسم، پرچم کشوری غریبه را می بینند، بر نمی تابند و فی الفور دستور بایکوت کردن پرچم کشور ثانی را می دهند. اتفاقی که جز بی حرمتی به پرچم کشوری دیگر نمی توان خواندش.
تصور کنید بایرن مونیخ فینال لیگ قهرمانان 1999 را از منچستر می برد و احتمالا علی دایی که در آن زمان بازیکن بایرن بود، باید طبق معمول همیشگی اش پرچم ایران را برداشته و دور افتخار می زد اگر نظیر چنین اتفاقی در آن روز رخ می داد، بدرستی چه بلواها که از سوی کشورمان برپا نمی شد.
چرا راه دور برویم اگر علیرضا جهانبخش و سردار آزمون که احتمال موفقیتشان در تیم های اروپایی زیاد هست در صورت کسب این موفقیت اجازه شادی با پرچم کشورمان را نداشته باشند، چه حسی به شما دست می دهد، تاریخ نشان داده گاها چنین بی حرمتی هایی جنگ های سختی براه انداخته است.
حال مسبب این حرکت هر کسی که بوده خواه صداو سیما باشد یا باشگاه پرسپولیس و یا حتی نیروی انتظامی، باید از رادوشویچ گلر کروات سرخپوشان عذرخواهی کند و به جای پاک کردن صورت مسئله و حذف پرچم کشور کرواسی، پرچم های بزرگ و خوش رنگ و پرافتخار ایران را به اهتزار درآوریم.
2007
کپی شد
