مردم سالاری دینی، اصطلاح تازه ای در گفتمان سیاسی دنیا است که در بستر مبانی سیاسی اسلام و متاثر از آموزه های نبوی و علوی روییده و بر آن است تا ضمن پاسداشت حقوق مردم در حوزه سیاست و اداره امور جامعه و پرهیز از الگوهای حکومتی استبدادی، رعایت اصول و مبانی ارزشی را بنماید و بدین ترتیب نظام اسلامی را از الگوهای سکولار غربی تمیز دهد.
با استقرار نظام جمهوری اسلامی در ایران و تحقق اولین مردم سالاری دینی در منطقه خاورمیانه و بلکه جهان، مردم به عنوان صاحبان نظام بر اساس آموزه های اسلامی، کلیدی ترین نقش را در نحوه اداره امور کشور و تعیین حاکمان و نمایندگان خویش دارا شدند. برگزاری انتخابات های متعدد سراسری در کشور از ابتدای انقلاب تاکنون، در راستای تحقق بخشیدن به این نقش تعیین کننده مردمی ارزیابی می شود.
طرح مفهوم مردم سالاری دینی به این معناست که جامعه اسلامی، نه الگوی استبدادی و نه الگوی دمکراتیک غربی را گردن نهاده و به الگوی ارزشی دیگری رسیده است که از سنخیت و تناسب بیشتری با جامعه اسلامی برخوردار است.
در الگوی رفتاری مردم سالاری دینی، مردم مبنا و محور هستند و حکومت، نخبگان و مسئولان موظفند نسبت به ولی نعمت خود، سپاسگزار و خدمتگزار باشند، در عین حال مردم نیز با پایبندی به اصول و مبانی ارزشی، سعی در تحقق آرمان های اسلامی و حاکمیت اندیشه اسلامی را دارند.
غالبا در تحلیل های مربوط به مردم سالاری به تعداد و دفعات برگزاری انتخابات در یک واحد سیاسی اشاره می شود و از میزان رجوع نظام سیاسی به آرای عمومی، قوت و یا ضعف مردم سالاری را در آن نظام، نتیجه می گیرند. حال اینکه مردم سالاری دینی آن گونه که در کلام رهبری مورد توجه قرار گرفته، چیزی فراتر از برگزاری انتخابات است و تحقق خواست واقعی مردم را نیز شامل می شود.
مراجعه حکومت اسلامی به مردم از سر اضطراب نبوده و مردم سالاری دینی، نه یک روش موقتی بلکه اصلی در حکومتداری است که ریشه در حکومت اوصیای الهی دارد و بدین خاطر است که مقام معظم رهبری از آن به عنوان بهترین روش حکومتی در اسلام یاد کردند.
همه چیز انقلاب مدیون شعار نه شرقی، نه غربی، جهوری اسلامی است. شعاری که ضمن نفی صریح حاکمیت طاغوت و ابر قدرت های استکباری، بر مبنای مدل مردم سالاری دینی شکل گرفته و از آزادی همراه با استقلال از دون الله سخن می گوید.
تاکیدات مکرر بنیانگذار نهضت حضرت امام خمینی (ره) در زمان حیات خویش و نیز مقام معظم رهبری نسبت به لزوم حضور مردم در انتخابات و اثرات آن در پیشبرد نهضت، در پیش، هنگام و پس از برگزاری هر انتخابات، بیانگر اهتمام جدی رهبران نظام به این نقش و تکیه نظام اسلامی به مردم در همیشه دوران بوده است.
حکومت اسلامی در بیان و عمل، چنان است که رضایت شهروندان را جلب می نماید و همین رضایتمندی پشتیبان حکومت در مقابله با مشکلات می باشد. مردم در حکومت اسلامی، مملکت و حکومت را متعلق به خود می دانند لذا تلاش نظام در جهت تحقق آرمان ها و شعارهای بیان شده را مطابق با خواست های خود یافته، از آن کمال رضایت را دارند. در واقع نظام سیاسی نیز موظف است به نیازهای مشروع مردم پاسخ گوید و کار در راه خدا و برای خدمت به مردم را سرلوحه اعمال خود قرار دهد.
در نظام اسلامی، کارگزاران، نه تنها مکلف به رفع نیازمندی های مردم هستند، بلکه افزون بر آن موظفند این کار را بدون هیچگونه منتی به انجام رسانند به عبارت دیگر، نظامی مبتنی بر مردم سالاری دینی است که در آن، رسیدگی به حوائج مردم بدون منت صورت پذیرد.
مردم سالاری نه تنها در حضور توده ای میلیونی بر سر صندوق های رای تجلی می یابد بلکه افزون بر آن، در تلاش پیگیر نظام در خدمتگزاری به مردم نیز قابل مشاهده است لذا حکومت اسلامی که نتیجه قیام آگاهانه مردمی شجاع و غیرتمند است، نمی تواند مردم سالار از نوع دینی نباشد.
تاکید مقام معظم رهبری بر عنصر آگاهی و ضرورت توجه و پیروی از آرمان های عالی مردم از سوی مسئولان و حتی روشنفکران، دقیقا به همین خاطر است.
7294/2007
انتهای پیام
این مطلب برایم مفید است
0 نفر این پست را پسندیده اند
نظرات و دیدگاه ها

مسئولیت نوشته ها بر عهده نویسندگان آنهاست و انتشار آن به معنی تایید این نظرات نیست.