قرآن مجید از ویژگی های ممتاز بندگان خالص خداوند بزرگ چنین می فرماید؛ آنان کسانی هستند که هر گاه انفاق کنند نه اسراف کنند و نه سخت گیری، بلکه در میان این دو، اعتدال می ورزند (فرقان: 67) اعتدال، یعنی میانه روی و حد فاصل میان افراط و تفریط که چنین کاری، در همه چیز مطلوب است و بیانگر یکی از مهم ترین مسائل زندگی است که رعایت آن، سبب آسایش و آرامش فرد و جامعه می گردد. همچنین، بسیاری از گره ها و مشکلات اجتماعی و اقتصادی را برطرف می کند. راه نجات و رستگاری راه اعتدال و تدبیر است. حال بیایند همه و همه با هم پیمان ببندند و اجماع کنند و بیانیه بنویسید و میثاق نامه تنظیم کنید و چند نفری امضا و بعضی امضا نکنند و به یکباره مستقل شود، آن دیگری نیابتی حضور یابد و این یکی مستشاری اعلام حمایت کند. آرزوهای دور و بعیدشان را تحت عنوان شعارهای انتخاباتی گول زنکی بیان کنند که مردم را از انتخاب سال 1392 شان پشیمان و مایوس، یا حداقل از پای صندوق ها دور کنید، که شاید با ترفند کاهش مشارکت آنچه حاصل شود وفق مرادشان باشد، بی شک برایشان مهم هم نیست که چرا همواره تاکید مقام معظم رهبری برای مشارکت حداکثری ، جدا از هر سلیقه و انتخاب یا گزینه ای، به چه دلیل است.
مشارکتی مردمی که هر چه با درصد حضور بیشتری همراه باشد، برای نظام جمهوری اسلامی مشروعیت، مقبولیت، اقتدار، اعتماد و عزت بیشتری به همراه دارد. متاسفانه تندروها و جناح نگر، مشارکت بالا را برای امیالشان خطر شکست می پندارند باید به اینان گفت؛ تو مو میبینی و او پیچش مو.
انتخابات ریاست جمهوری پیش رو از لحاظ دیگر هم نکته جالب و قابل تاملی دارد و آن اینکه دشمن شماره یک ملت ایران یعنی صهیونیسم و استکبار جهانی نیز طی هفته های اخیر با تهیه و پخش برنامه های مختلف خبری و تحلیلی ، سعی دارد مردم را نسبت به دولت روحانی و جمهوری اسلامی مایوس و به صورت ویژه طرح تحریم انتخاباتی را در دستور کار قرار داده است. آنان خوب می دانند کاهش مشارکت مساوی است با برگشت افراطیون به قدرت و حضور تندروها به نفع ایجاد اجماع جهانی ضد ایرانی شان؛ حتی می توان پیش بینی کرد حملات موشکی اخیرشان به سوریه نیز در راستای متشنج کردن منطقه و ایجاد موج احساسات افراط گرایانه در کشورمان به عنوان حامی اصلی محور مقاومت در منطقه صورت گرفته است.
حال سوال اینجاست! مگر اعتدال و تدبیر چه مسلکی است و چه کرده که دشمنان قدیمی انقلاب و در رأسشان استکبار جهانی و هم دلواپسان و تندروهای داخلی همچون دو لبه قیچی برای قطع کردن ادامه استقرارش، یکی شده اند؟ مگر این دو تفکر و ایدولوژی به ظاهر میلیاردها کیلومتر با هم فاصله ندارند؟ پس به چه دلیل در دشمنی با تدبیر و تعقل و اعتدال ، به یکباره هم هدف و هم قسم شده اند! و گازانبرشان بر اعتدال متمرکز شده است؟ علت ناراحتی های دشمنان بیگانه مشخص است، می دانیم که استقرار دولت تدبیر باعث ایجاد فضای جدید برای کشورمان در عرصه دیپلماسی خارجی، منجر به شکست طرح ایران ستیزی آنها که بیش از دو دهه بر آن متمرکز شده بودند و برنامه ریزی داشتند، گردید.
شکست طرح دومینوی تحریم های ظالمانه شان با تدبیر و تعقل دیپلماسی خارجی دولت تدبیر و امید از دیگر دلایل عصبانیت آنان است، باز پس گیری جایگاه نفت و گاز در اقتصاد جهانی و نفوذ منطقه ای و نقش در معادلات سیاسی بین المللی با استقرار دولت یازدهم حتماً از دیگر دلایل آشفتگی آنان بود، که همگی منجر به واکنش اینچنین دشمنان وا مانده خارجی شده است.
ولی در تعجب آنیم که چرا باید طیف های سیاسی داخلی منتقد و مخالف دولت، از این همه موفقیت کشورمان که کشورشان هم هست، ناراحت باشند و همه چیز را وارونه جلوه دهند! چرا سعی دارند با زیر ذره بین بردن نواقص و چشم پوشیدن بر واقعیت ها و موفقیت ها و با سوء استفاده از فضاهای رسانه ای منحصر و در اختیار خود مردم را به ظاهر از دولت و بواقع از نظام و انقلاب مایوس کنند. اینان با تکیه بر فضای باز و مصونیت خود ، برای تخریب دولت مستقر و منتخب مردم هیچ ابایی ندارند ، هرچند خوب می دانیم که تنها تاکتیکشان تخریب است و خود برنامه ای سازنده تر و کارآمدتر از مدیریت تدبیر و امید که بی شک یکی از موفق ترین دولت های پس از پیروزی انقلاب در بحث انضباط کاری، خرد جمعی و تعقل، ندارند که اگر برنامه ای داشتند ، کشور را با 8 سال ادعای مدیریت جهانی با آن چنین وضعیتی اسفناکی به مانند سال 92 تحویل نمی دادند.
کلام پایانی؛ مردمان ایران زمین آنقدر آگاه و پر تجربه شده اند که خود بتوانند بهترین انتخاب را داشته باشند، هیچ توصیه ای از باب به چه کسی رای دهید هم ندارم، تنها خواسته ام از هموطنانم این است که بدانند ، تنها راه سرافرازی کشورمان و جلوگیری از تکرار گذشته های تلخ و انزوای ایران در جهان ، حضور و مشارکت حداکثریشان و رای و انتخابشان از روی تعقل و دلسوزی برای فردای بهتر کشورمان خواهد بود.
مشارکت بالای ما در هر انتخاباتی ، بدون شک راه را بر افراط گری و مستقر شدن غوغاسالاران خواهد بست و بالعکس مایوس بودن ما و مشارکت پایین در انتخابات و رای دادن از روی احساسات کشورمان را به پرتگاه خطر نزدیک می نماید.
به امید اعتلای هرچه بیشتر برای ایران و ایرانی.
2007
انتهای پیام مشارکتی مردمی که هر چه با درصد حضور بیشتری همراه باشد، برای نظام جمهوری اسلامی مشروعیت، مقبولیت، اقتدار، اعتماد و عزت بیشتری به همراه دارد. متاسفانه تندروها و جناح نگر، مشارکت بالا را برای امیالشان خطر شکست می پندارند باید به اینان گفت؛ تو مو میبینی و او پیچش مو.
انتخابات ریاست جمهوری پیش رو از لحاظ دیگر هم نکته جالب و قابل تاملی دارد و آن اینکه دشمن شماره یک ملت ایران یعنی صهیونیسم و استکبار جهانی نیز طی هفته های اخیر با تهیه و پخش برنامه های مختلف خبری و تحلیلی ، سعی دارد مردم را نسبت به دولت روحانی و جمهوری اسلامی مایوس و به صورت ویژه طرح تحریم انتخاباتی را در دستور کار قرار داده است. آنان خوب می دانند کاهش مشارکت مساوی است با برگشت افراطیون به قدرت و حضور تندروها به نفع ایجاد اجماع جهانی ضد ایرانی شان؛ حتی می توان پیش بینی کرد حملات موشکی اخیرشان به سوریه نیز در راستای متشنج کردن منطقه و ایجاد موج احساسات افراط گرایانه در کشورمان به عنوان حامی اصلی محور مقاومت در منطقه صورت گرفته است.
حال سوال اینجاست! مگر اعتدال و تدبیر چه مسلکی است و چه کرده که دشمنان قدیمی انقلاب و در رأسشان استکبار جهانی و هم دلواپسان و تندروهای داخلی همچون دو لبه قیچی برای قطع کردن ادامه استقرارش، یکی شده اند؟ مگر این دو تفکر و ایدولوژی به ظاهر میلیاردها کیلومتر با هم فاصله ندارند؟ پس به چه دلیل در دشمنی با تدبیر و تعقل و اعتدال ، به یکباره هم هدف و هم قسم شده اند! و گازانبرشان بر اعتدال متمرکز شده است؟ علت ناراحتی های دشمنان بیگانه مشخص است، می دانیم که استقرار دولت تدبیر باعث ایجاد فضای جدید برای کشورمان در عرصه دیپلماسی خارجی، منجر به شکست طرح ایران ستیزی آنها که بیش از دو دهه بر آن متمرکز شده بودند و برنامه ریزی داشتند، گردید.
شکست طرح دومینوی تحریم های ظالمانه شان با تدبیر و تعقل دیپلماسی خارجی دولت تدبیر و امید از دیگر دلایل عصبانیت آنان است، باز پس گیری جایگاه نفت و گاز در اقتصاد جهانی و نفوذ منطقه ای و نقش در معادلات سیاسی بین المللی با استقرار دولت یازدهم حتماً از دیگر دلایل آشفتگی آنان بود، که همگی منجر به واکنش اینچنین دشمنان وا مانده خارجی شده است.
ولی در تعجب آنیم که چرا باید طیف های سیاسی داخلی منتقد و مخالف دولت، از این همه موفقیت کشورمان که کشورشان هم هست، ناراحت باشند و همه چیز را وارونه جلوه دهند! چرا سعی دارند با زیر ذره بین بردن نواقص و چشم پوشیدن بر واقعیت ها و موفقیت ها و با سوء استفاده از فضاهای رسانه ای منحصر و در اختیار خود مردم را به ظاهر از دولت و بواقع از نظام و انقلاب مایوس کنند. اینان با تکیه بر فضای باز و مصونیت خود ، برای تخریب دولت مستقر و منتخب مردم هیچ ابایی ندارند ، هرچند خوب می دانیم که تنها تاکتیکشان تخریب است و خود برنامه ای سازنده تر و کارآمدتر از مدیریت تدبیر و امید که بی شک یکی از موفق ترین دولت های پس از پیروزی انقلاب در بحث انضباط کاری، خرد جمعی و تعقل، ندارند که اگر برنامه ای داشتند ، کشور را با 8 سال ادعای مدیریت جهانی با آن چنین وضعیتی اسفناکی به مانند سال 92 تحویل نمی دادند.
کلام پایانی؛ مردمان ایران زمین آنقدر آگاه و پر تجربه شده اند که خود بتوانند بهترین انتخاب را داشته باشند، هیچ توصیه ای از باب به چه کسی رای دهید هم ندارم، تنها خواسته ام از هموطنانم این است که بدانند ، تنها راه سرافرازی کشورمان و جلوگیری از تکرار گذشته های تلخ و انزوای ایران در جهان ، حضور و مشارکت حداکثریشان و رای و انتخابشان از روی تعقل و دلسوزی برای فردای بهتر کشورمان خواهد بود.
مشارکت بالای ما در هر انتخاباتی ، بدون شک راه را بر افراط گری و مستقر شدن غوغاسالاران خواهد بست و بالعکس مایوس بودن ما و مشارکت پایین در انتخابات و رای دادن از روی احساسات کشورمان را به پرتگاه خطر نزدیک می نماید.
به امید اعتلای هرچه بیشتر برای ایران و ایرانی.
2007
کپی شد
