سفر آن زمان آغاز می شود که اندیشه اش در ذهن نمایان شود و آنان که از ذوق سفر سرشارند، نیک می دانند که گیلان ، سفرنامه ایست بی منتهی ... این بار جاده ای مملو از عطر نان محلی بر سایه سار باغ های پرتقال در ملاط لنگرود، گردشگران را میزبان می شود.
زمستانی سخت تر باز هم تمام شد و برف ها نیز با تمام وسعت آب شدند و بار دیگر نوروز ... پیشترها و شاید همیشه پل خشتی لنگرود به نام حاجی آقا پرد (پل) نمادی بارز از جاذبه های گردشگری شهرستان لنگرود در شرق گیلان بوده و هست اما اینک پس از گذشت چندین ماه و سال جاده ملاط از توابع منطقه ییلاقی لیلاکوه حس دیگری بود.
زنان در دو سوی جاده در آلاچیق های چوبی نشسته بودند و بساط آتش و هیزم به راه بود و بر پس ظرف های سفالین خاص گیلان به نام محلی گمج نان های محلی استان همچون نان کشتا، برنجی، خرفه و ... می پختند و چشم ها در کمی آن سوتر نارنج و پرتقال می چینند.
باغ های پرتقال از هر دو سوی جاده تا دوردست ها وسعت داشت و وارد هر کدام از آنها که می شدی، آسمان از انبوهش به سختی دیده می شد و بجایش نارنجی های پرتقال بر درختان سبز و وسیع بیداد می کرد.
گفت و گزار با چند نفر از بانوان تایید می کند که گردشگران بسیاری از آن مسیر می گذرند و عطر نان و هیزم و باغ های پرتقال موجب درنگ می شود و به تقریب همه از کارشان راضی به نظر می رسیدند. تنها پخت نان نبود؛ همه مهربان بودند و بانوی کهنسالی با مهربانی، همچنان که یک به یک نان های محلی و موادشان را توضیح می داد، گردشگرانی که نان های محلی را به سوغات می بردند را به نوشیدن چای گیاهی در هوای سرد دعوت می کرد.
بر سقف خانه ها شاخه های پر از پرتقال و نارنج نشسته بود و گاه بر سایه سارشان کندوهای عسل به تعداد رنگ به رنگ گیرایی سفر را شیرین تر می کرد.
جاده ملاط به پرشکوه از توابع لیلاکوه در شهرستان لنگرود با عطر نان و پرتقال و بقعه ای نقره فام با نام 12تن این قابلیت را دارد تا بتواند بعنوان مقصد گردشگری نوینی برای نوروز تعریف شود. برخی مورخان مانند عبدالحسین سعیدیان در کتاب سرزمین و مردم ایران درباره لنگرود می نویسد: لنگرود از شهرهای استان گیلان و یکی از شهرهای زیبای ایران با پلی آجری با شیب دوچشمه ای و خانه های سفالی است، رودخانه لنگرود 27 متر پهنا دارد، پلی آجری و شگفت انگیز با دو طاق برآمده بر روی آن دیده می شود که به نام حاجی آقا پرد(پل) معروف است.
بنا به تعاریف استادان گردشگری، اکوتوریسم (طبیعت گردی) سفری است مسئولانه به مناطق طبیعی که منجر به حفظ محیط زیست شده و موجب بهبود کیفیت زندگی مردم محلی می شود، طبیعت را درک کنیم.
گزارش از: مرضیه ضامن ** انتشاردهنده: کبیری
1881/2007
انتهای پیام زمستانی سخت تر باز هم تمام شد و برف ها نیز با تمام وسعت آب شدند و بار دیگر نوروز ... پیشترها و شاید همیشه پل خشتی لنگرود به نام حاجی آقا پرد (پل) نمادی بارز از جاذبه های گردشگری شهرستان لنگرود در شرق گیلان بوده و هست اما اینک پس از گذشت چندین ماه و سال جاده ملاط از توابع منطقه ییلاقی لیلاکوه حس دیگری بود.
زنان در دو سوی جاده در آلاچیق های چوبی نشسته بودند و بساط آتش و هیزم به راه بود و بر پس ظرف های سفالین خاص گیلان به نام محلی گمج نان های محلی استان همچون نان کشتا، برنجی، خرفه و ... می پختند و چشم ها در کمی آن سوتر نارنج و پرتقال می چینند.
باغ های پرتقال از هر دو سوی جاده تا دوردست ها وسعت داشت و وارد هر کدام از آنها که می شدی، آسمان از انبوهش به سختی دیده می شد و بجایش نارنجی های پرتقال بر درختان سبز و وسیع بیداد می کرد.
گفت و گزار با چند نفر از بانوان تایید می کند که گردشگران بسیاری از آن مسیر می گذرند و عطر نان و هیزم و باغ های پرتقال موجب درنگ می شود و به تقریب همه از کارشان راضی به نظر می رسیدند. تنها پخت نان نبود؛ همه مهربان بودند و بانوی کهنسالی با مهربانی، همچنان که یک به یک نان های محلی و موادشان را توضیح می داد، گردشگرانی که نان های محلی را به سوغات می بردند را به نوشیدن چای گیاهی در هوای سرد دعوت می کرد.
بر سقف خانه ها شاخه های پر از پرتقال و نارنج نشسته بود و گاه بر سایه سارشان کندوهای عسل به تعداد رنگ به رنگ گیرایی سفر را شیرین تر می کرد.
جاده ملاط به پرشکوه از توابع لیلاکوه در شهرستان لنگرود با عطر نان و پرتقال و بقعه ای نقره فام با نام 12تن این قابلیت را دارد تا بتواند بعنوان مقصد گردشگری نوینی برای نوروز تعریف شود. برخی مورخان مانند عبدالحسین سعیدیان در کتاب سرزمین و مردم ایران درباره لنگرود می نویسد: لنگرود از شهرهای استان گیلان و یکی از شهرهای زیبای ایران با پلی آجری با شیب دوچشمه ای و خانه های سفالی است، رودخانه لنگرود 27 متر پهنا دارد، پلی آجری و شگفت انگیز با دو طاق برآمده بر روی آن دیده می شود که به نام حاجی آقا پرد(پل) معروف است.
بنا به تعاریف استادان گردشگری، اکوتوریسم (طبیعت گردی) سفری است مسئولانه به مناطق طبیعی که منجر به حفظ محیط زیست شده و موجب بهبود کیفیت زندگی مردم محلی می شود، طبیعت را درک کنیم.
گزارش از: مرضیه ضامن ** انتشاردهنده: کبیری
1881/2007
کپی شد
