سفر آن زمان آغاز می شود که اندیشه اش در ذهن نمایان شود و آنان که از ذوق سفر سرشارند نیک می دانند که گیلان ، سفرنامه ایست بی منتهی ...
گیلان سراسر همایشی است از تاریخ و طبیعت و این بار لاهیجان که خود تاریخی است به بلندای هزاران سال، به عطر بوته هایی شهره است که طعم و گرمای فنجانی از آن سبب می شود تا زنان شالیکار که اینک دیگر جوان نیستند، لذت سایه‌سار را بنوشند و خستگی بزدایند و ای کاش که بگذارند که بماند، هم چای و هم شالیزار نه چنان شد که ابریشم ...
آرامگاه کاشف السلطنه، موزه ای بر فراز بوته های چای همیشه توأم با شایعه ای بود؛ کاشف؛ دانه گیاه چای را در عصایش پنهان کرد و از هندوستان به ایران آورد.
اما به تحقیق دانستیم محمد میرزا قاجار قوانلو لقب یافته به کاشف السلطنه - پدر چای ایران - نه تنها دانه های چای را در عصایش پنهان نکرد بلکه خود با افتخار زمینی در هند خریداری کرد و فرایند کشت را کامل آموخت و سه هزار اصله نهال چای را قانونی وارد کشور کرد و در نقطه نقطه سرزمینش کشت تا در لاهیجان، دانه های آرامش بخش چای جان گرفت.
خانه هایی چند در میان با سقف‌هایی سفالی و وسیع و با آجرهایی به بوی قدمت نظرت را به میهمانی می برد و به خیابانی رسیدیم که به کوچه باغ می مانست و خیابان سر بالایی است تا اینکه معماری ایستایی قرمز رنگ هویدا می شود و آب نماهایی که از سنگ‌های پر قدرت تیشه ای فرو می ریخت و البته آجرهای قرمزرنگ در تضادی آشکار با محیط ؛ اینجا آرامگاه کاشف السلطنه موزه چای لاهیجان است.
نقاشی عظیمی جلب توجه می کرد، آرامگاه کاشف السلطنه غرق در میان بوته های چای و زنان چایکار با لباس‌های محلی و سبدهای حصیری پر از برگ سبز چای بر سر، در حال گذر ...
موزه چای شامل سه بخش است؛ طبقه پایین ابزار و وسایل آداب چای از ابتدا بود تاکنون به قدمت بیش از یکصد سال، طبقه دوم مردم‌شناسی و طبقه سوم آرامگاه پدر چای ایران.
اسناد و مدارک کاشف السلطنه و وسایل مربوط به مصرف چای چون سماورهای زغالی ، قوری های چینی ، مسی و سنگی ، تا قهوه خوری های عهد نامه ناصرالدین شاه و پایه فنجان های ملیله کاری و البته بخشی از اشیای موزه تخصصی است .
در ویترین های طبقه دوم لباس های محلی، چادرشب، چاروق (پاپوش) انواع زیورآلات ، انواع چپق و قلیان ، ظروف ظریف کاری شده از چوب شمشاد و گلابی مربوط به زمان قاجار و در ضلع غربی موزه برجی طراحی شده که مقبره کاشف در آن قرار دارد.
همینک که این آرامگاه دو قدم مانده به مسیر گردشگری - بام سبز لاهیجان - در هر زمان از فصل گردش، گردشگران بسیاری را بیش از همیشه به‌سوی خود می خواند.
نام لاهیجان ریشه در ویژگی اقتصادی دارد بطوریکه از دو بخش ' لاه' به معنای ابریشم و پسوند مکان ' جان ' تشکیل شده که در معنا 'شهر ابریشم ' است. تله کابین، تالاب بین المللی امیر کلایه ، آبشار شاه نشین، بقعه چهارپادشاه ، مقبره شیخ زاهد گیلانی ، بافت تاریخی و ... از دیگر گیرایی های لاهیجان است.
بنا به تعاریف استادان گردشگری؛ اکوتوریسم (طبیعت گردی) سفری است مسئولانه به مناطق طبیعی که منجر به حفظ محیط زیست شده و موجب بهبود کیفیت زندگی مردم محلی می شود؛ شاید بهتر باشد بیش از همیشه طبیعت را بیاندیشیم.
گزارش از: مرضیه ضامن ** انتشاردهنده: کبیری
1881/2007
انتهای پیام گیلان سراسر همایشی است از تاریخ و طبیعت و این بار لاهیجان که خود تاریخی است به بلندای هزاران سال، به عطر بوته هایی شهره است که طعم و گرمای فنجانی از آن سبب می شود تا زنان شالیکار که اینک دیگر جوان نیستند، لذت سایه‌سار را بنوشند و خستگی بزدایند و ای کاش که بگذارند که بماند، هم چای و هم شالیزار نه چنان شد که ابریشم ...
آرامگاه کاشف السلطنه، موزه ای بر فراز بوته های چای همیشه توأم با شایعه ای بود؛ کاشف؛ دانه گیاه چای را در عصایش پنهان کرد و از هندوستان به ایران آورد.
اما به تحقیق دانستیم محمد میرزا قاجار قوانلو لقب یافته به کاشف السلطنه - پدر چای ایران - نه تنها دانه های چای را در عصایش پنهان نکرد بلکه خود با افتخار زمینی در هند خریداری کرد و فرایند کشت را کامل آموخت و سه هزار اصله نهال چای را قانونی وارد کشور کرد و در نقطه نقطه سرزمینش کشت تا در لاهیجان، دانه های آرامش بخش چای جان گرفت.
خانه هایی چند در میان با سقف‌هایی سفالی و وسیع و با آجرهایی به بوی قدمت نظرت را به میهمانی می برد و به خیابانی رسیدیم که به کوچه باغ می مانست و خیابان سر بالایی است تا اینکه معماری ایستایی قرمز رنگ هویدا می شود و آب نماهایی که از سنگ‌های پر قدرت تیشه ای فرو می ریخت و البته آجرهای قرمزرنگ در تضادی آشکار با محیط ؛ اینجا آرامگاه کاشف السلطنه موزه چای لاهیجان است.
نقاشی عظیمی جلب توجه می کرد، آرامگاه کاشف السلطنه غرق در میان بوته های چای و زنان چایکار با لباس‌های محلی و سبدهای حصیری پر از برگ سبز چای بر سر، در حال گذر ...
موزه چای شامل سه بخش است؛ طبقه پایین ابزار و وسایل آداب چای از ابتدا بود تاکنون به قدمت بیش از یکصد سال، طبقه دوم مردم‌شناسی و طبقه سوم آرامگاه پدر چای ایران.
اسناد و مدارک کاشف السلطنه و وسایل مربوط به مصرف چای چون سماورهای زغالی ، قوری های چینی ، مسی و سنگی ، تا قهوه خوری های عهد نامه ناصرالدین شاه و پایه فنجان های ملیله کاری و البته بخشی از اشیای موزه تخصصی است .
در ویترین های طبقه دوم لباس های محلی، چادرشب، چاروق (پاپوش) انواع زیورآلات ، انواع چپق و قلیان ، ظروف ظریف کاری شده از چوب شمشاد و گلابی مربوط به زمان قاجار و در ضلع غربی موزه برجی طراحی شده که مقبره کاشف در آن قرار دارد.
همینک که این آرامگاه دو قدم مانده به مسیر گردشگری - بام سبز لاهیجان - در هر زمان از فصل گردش، گردشگران بسیاری را بیش از همیشه به‌سوی خود می خواند.
نام لاهیجان ریشه در ویژگی اقتصادی دارد بطوریکه از دو بخش ' لاه' به معنای ابریشم و پسوند مکان ' جان ' تشکیل شده که در معنا 'شهر ابریشم ' است. تله کابین، تالاب بین المللی امیر کلایه ، آبشار شاه نشین، بقعه چهارپادشاه ، مقبره شیخ زاهد گیلانی ، بافت تاریخی و ... از دیگر گیرایی های لاهیجان است.
بنا به تعاریف استادان گردشگری؛ اکوتوریسم (طبیعت گردی) سفری است مسئولانه به مناطق طبیعی که منجر به حفظ محیط زیست شده و موجب بهبود کیفیت زندگی مردم محلی می شود؛ شاید بهتر باشد بیش از همیشه طبیعت را بیاندیشیم.
گزارش از: مرضیه ضامن ** انتشاردهنده: کبیری
1881/2007
کپی شد
