نیک مردی که اگر در چنین برهه ای از زمان زندگی می کرد نیز قطعا برای درمان بیماران کرونایی از جان خود می گذشت. گرچه او سالهاست که از بین مردمان رفته اما نه تنها یاد و خاطره اش، که رهروانش هستند و طریق او را ادامه می دهند .
فداکاران عرصه درمان که در هر شرایطی برای کمک به بیماران تلاش می کنند و در روزهای شیوع بیماری کرونا بی واهمه از جان خود همچنان در بیمارستان ها و مراکز درمانی به معالجه بیماران مشغولند.
آرسن میناسیان رفت اما تاریخ این دیار برای ما از مردی حکایت می کند که داروخانه کارون او در شهر رشت پناه دردمندان بود .نیک مردی که به روایت مردم و مورخان در روزهای جنگ دوم جهانی و شیوع تیفوس در رشت یاور دردمندان شد .
آرسن میناسیان سال ۱۲۸۵ از خانواده ای ارمنی در شهر رشت چشم به جهان گشود. در مدرسه انوشیروان دانش آموخت و پس از اخذ دیپلم برای فراگیری داروسازی به قزوین رفت و در داروخانه ای به یادگیری داروسازی مشغول شد اما پس از چند سال به زادگاهش رشت بازگشت و به عنوان داروساز تجربی شروع به فعالیت کرد.
گشایش نخستین داروخانه شبانه روزی ایران
آرسن ابتدا اقدام به تولید و فروش دارو به داروخانه داران نمود اما پس از چندی داروخانه خود را بنا نهاد تا دارو با بهای کمتری به دست مردم برسد .
سالخوردگان گیلان هنوز خاطره امدادهای وی به تنگدستان و مراجعه بیماران نیازمند برای گرفتن دارو از این انسان نیک نهاد را به خاطر دارند . کمکهای او تنها به دارو محدود نمی شد بلکه در حد توان از کمک مالی نیز مضایقه نمی کرد.
آرسن همچنین یار و امدادگر مردم هنگام بروز بیماری ها، سیل و آتش سوزی و یکی از نخستین امدادگران داوطلب در گیلان بود .
تاسیس نخستین خانه سالمندان و معلولان کشور
نزدیکی آرسن به مردم و آشنایی اش با نیازها و مسائل و مشکلاتشان، او را بر آن داشت که به کمک خیراندیشان شهر، مرکزی برای نگهداری از معلولان و سالمندان تاسیس کند.
با اعتباری که بدست آورده بود و با کمک جمعی از نیکوکاران رشت از جمله محمدرضا حکیم‌زاده لاهیجی، «آیت الله ضیابری»، «حاج رضا عظیم زاده»، «دکتر محمدعلی چینی‌چیان» و «حاج آقا استقامت» در سلیمانداراب بالا رشت و نزدیک مزار میرزا کوچک خان زمینی در اختیار او گذاشتند و نخستین خانه سالمندان و معلولین ایران در رشت ساخته شد. او داروخانه را واگذار کرد و بیشتر وقتش را در این مرکز صرف خدمت به سالخوردگان و معلولان می کرد . از ۵ هزارتومانی که بابت داروخانه می‌گرفت ۲ هزارتومان را به «مارو» همسرش می‌داد و بقیه را صرف خانه سالمندان می‌کرد. در همین اثنا آرسن دچار تنگی نفس شد و نارسائی اکسیژن بدنش را ضعیف کرد و سرانجام غروب ۱۴ فروردین سال ۱۳۵۶ در حین کار در آسایشگاه دچار حمله تنگی نفس شد و شب هنگام چشم از جهان فروبست . امام جمعه رشت عزای عمومی اعلام کرد و شهر تعطیل شد. عده زیادی برای مشایعت آرسن به آسایشگاه واقع در «سلیمانداراب» رفته و پیکر بی‌جان او را تا آرامگاه ابدیش همراهی کردند در نیمه‌های راه مردم تابوت را از ماشین بیرون آوردند، و با سلام و صلوات تا مدرسه آهوردانیان رشت همراهی و به خاک سپردند .
زندگی نامه آرسن خاچاطور میناسیان به قلم ایساک یونانسیان در کتاب «سایه مسیح» نوشته شده است.
گیلان از نخستین استان هایی بود که درگیر بیماری کرونا شد . بیش از ۲۰ تن از درمانگران مهربان و نوعدوست جان خود را در راه پیکار با بیماری کرونا از دست دادند.
نیکوکاران بسیاری نیز در روزهای سخت شیوع کرونا به کمک برای درمان همنوعان خود شتافتند . تنها در یک نمونه از این کمک ها مجمع خیرین سلامت گیلان بالغ بر دو میلیارد و ۱۴۵ تومان در جهت تأمین و تجهیز مراکز درمانی استان کمک کردند.
مسیح گیلان سالها است که از بین ما رفته اما خوبانی از تبار آرسن از پزشکان ، پرستاران ، پیرا پزشکان ، کمک درمانگران و نیکوکاران همچنان به مرهم نهادن بر آلام مردمان مشغولند.
