فیلمی که در مدت یک ساعت احوالات روزنامه نگاری ایران ، تاثیر اوضاع سیاسی بر آن و اوج و فرودهای این حرفه و علل و عوامل اقبال مخاطبان و سپس بی رغبتی آنان به مطبوعات را در 20 سال اخیر در معرض دید و قضاوت بیننده می گذارد.
علی مسعودی نیا روزنامه‌نگار و منتقد ادبی و سینمایی در نشست پس از اکران با اشاره به سه سال کار پژوهشی برای ساخت این فیلم گفت : فیلمساز هوشمندی به خرج داد پکیج مستند را در قالب داستانی جمع کرد ؛ اطلاعات را یک به یک داخل فیلم می گذارد و پازلی را تکمیل می کند .
وی اظهار داشت: قلاب عاطفی فیلم نیز همه این تکه ها را به هم وصل کرده و وجهه دراماتیکی که به کار می دهد روح مخاطب را تسخیر می کند .
مسعودی نیا افزود: فیلمساز از گروه گسترده ای از نمونه نماها استفاده می کند که لایه های وسیع تری از داستان را پیش می برد و خود انتقادی موجود در فیلم و دوری از مظلوم نمایی شخصیت ها و حضور به اندازه و به جای راوی در فیلم را از دیگر نکات مثبت کار است.
*تاریخ را باید روایت کرد
مینا اکبری سازنده فیلم میدان جوانان سابق و روزنامه نگار برجسته و باسابقه حوزه فرهنگی گفت: مهم ترین اتفاق زمان ساخت فیلم این بود که روایت روزنامه مان ثبت شود. در شرایط فعلی ثبت روایت مهم است . اجازه ندهیم تاریخ توسط کسانی نوشته شود که نحوه زیست و نگارششان با کسانی که آن دوران کار می کردند متفاوت است.
وی افزود: فیلم را بعنوان یک روزنامه نگار فرهنگی روایت می کنم . وقتی روزنامه نگار سیاسی آن دوران را روایت کند و این دو روایت در کنار هم قرار گیرد تاریخ واقعی نشان داده می شود.
وی با اشاره به نمایش برخی رویدادهای سیاسی و اجتماعی در فیلم خاطرنشان کرد: هیچ یک از اتفاقات و شخصیتهای فیلم بی ارتباط با مطبوعات و کار مطبوعاتی نیست چرا که وجه صنفی اتفاقات برایم بیشتر اهمیت داشت.
اکبری، بی علاقگی مردم به مطبوعات را حاصل بی اعتمادی و عدم تاثیرگذاری نشریات بر جامعه دانست، آنچه موجب نومیدی و خداحافظی او و بسیاری از روزنامه نگاران زبده با کار روزنامه نگاری شد.
در خاتمه نمایش این مستند از احمد جکتاجی روزنامه نگار ، محقق، شاعر و داستان نویس مطرح گیلان و فاطمه صابری روزنامه نگار اجتماعی شناخته شده گیلان به پاس تلاشهای صادقانه و موثرشان در عرصه رسانه تجلیل بعمل آمد.
