اما اوضاع برای بسیاری از هم میهنانمان در استانهای گلستان ، مازندران، لرستان ، خوزستان و برخی نقاط دیگر کشور به گونه دیگری رقم خورد .سیلاب های خروشان و سهمگین بسیاری از این هموطنانمان را خانه خراب کرد و آنها را به نقطه صفر زندگی بازگرداند.
اکنون آنها مانده اند و انبوهی از ویرانه ها . حاصل یک عمر تلاش ، خانه ، اسباب و اثاثیه زندگی ، مزارع ، باغ ها و محلهای کسب و کار، درمانگاه ، مدرسه ، و دار و ندارشان یا زیر تلی از گل و لای مدفون شده یا آب برده.
هموطنان سیل زده مان در شمال و غرب و جنوب غربی کشور حالا سرمازده ، گل آلوده ، ناخوش احوال و بی توش و توان و نومید یا از ترس جان به نقاط امن تر پناه برده اند یا با چشمان اشکبار و تنی خسته با دستان خالی در حال خالی کردن رسوبات نشسته در دل خانه هایشان و یافتن باقی مانده لوازم زندگی شان یا ساختن دیواره هایی برای مقابله با سیل و آسیبهای بیشتر هستند.
این مصیبت دیدگان پای در گل و سیلاب، چشم امید به یاری هموطنان غمخوارشان دارند. در این بین وضعیت بیماران، خردسالان ، سالخوردگان و زنان وخیم تر است . در سیلاب اخیر؛ 24 استان، 231 شهرستان، 269 شهر و 5 هزار روستا درگیر حادثه بود که شدت و خسارات سیل در برخی استانها بسیار شدید است .
بسیاری از ساکنان نقاط سیل زده دارایی های نقدی شان را نیز از دست داده اند . فقدان سرپناه ، وسایل گرم کننده ، مواد غذایی و آب آشامیدنی ، شیر خشک ، پتو ، لباس تمیز ، سرویس بهداشتی ، حمام ، داروهای مورد نیاز بیماران ، وسایل اولیه زندگی مانند تجهیزات گرمایشی ، خوراک پزی ، چادرهای اقامتی و زیرانداز ، وسایل بهداشتی و شوینده ها هموطنان آسیب دیده از سیلاب را رنج می دهد.
آنها وسایل مورد نیاز برای تخلیه گل و لای از خانه ها و محل کسب و کار و مراکز درمانی و اموزشی و در کل روستا و شهرشان را ندارند.
گرچه از ساعات اولیه وقوع سیل در کشور مردم با همدلی آغاز به اهدای کمکهای نقدی و غیرنقدی به جمعیت هلال احمر ، کمیته امداد، سازمان مردم نهاد امام علی و سایر سازمانهای خیریه کردند که میزان کمکهای نقدی تاکنون به حدود 73 میلیارد تومان رسیده اما وخامت اوضاع و میزان خرابی ها به حدی است که این پول حتی جوابگوی نیازهای اولیه خسارت دیدگان نیست . گزارش های اولیه حاکی از تخریب 153 هزار خانه در نقاط سیل زده کشور است . این در حالی است که خوزستان همچنان درگیر سیلاب است و خسارات سیل در بسیاری نقاط دیگر نیز در روزهای آتی خود را نشان می دهد .
دولت وظیفه اصلی امدادرسانی و جبران خسارات را به عهده دارد ، وظیفه ای که باید در قبالش پاسخگو باشد، اما آسیب دیدگان چشم امید به یاری مردم شان دارند . اگرچه بسیاری از خانواده ها امکان مبالغ بالای کمک را ندارند اما می توان از محل صرفه جویی در برخی هزینه ها ، اختصاص یک روز حقوق یا درآمد خود ، تخصیص مبلغ نذورات هر چند اندک حتی به اندازه یک جعبه خرما در این کار انساندوستانه مشارکت داشت.
ایران سرزمین مخاطرات است . زمین لرزه ، سیل ، رانش زمین ، توفان ، آتش سوزی جنگل ها از جمله حوادثی است که امکان وقوع آنها زیاد است . به یاد داشته باشیم حوادث طبیعی ممکن است در هر منطقه از کشور و برای هر کدام از ما در هنگامی که شاید فکرش را هم نکنیم رخ دهد . بی شک آن زمان ما نیز قبل از رسیدن کمکهای دولت انتظار دست یاریگر هموطنانمان مهربانمان را داریم .
اکنون زمان نشستن و غم خوردن نیست . فراموش نکنیم هر کدام از ما می توانیم با کمکهایمان در کاهش آلام هموطنان زندگی از کف داده مفید و موثر باشیم . در این اوضاع بحرانی به نقش و سهم خود جدی بیاندیشیم تا با دلی آرام تر و وجدانی آسوده تر زندگی کنیم .
6030
انتهای پیام اکنون آنها مانده اند و انبوهی از ویرانه ها . حاصل یک عمر تلاش ، خانه ، اسباب و اثاثیه زندگی ، مزارع ، باغ ها و محلهای کسب و کار، درمانگاه ، مدرسه ، و دار و ندارشان یا زیر تلی از گل و لای مدفون شده یا آب برده.
هموطنان سیل زده مان در شمال و غرب و جنوب غربی کشور حالا سرمازده ، گل آلوده ، ناخوش احوال و بی توش و توان و نومید یا از ترس جان به نقاط امن تر پناه برده اند یا با چشمان اشکبار و تنی خسته با دستان خالی در حال خالی کردن رسوبات نشسته در دل خانه هایشان و یافتن باقی مانده لوازم زندگی شان یا ساختن دیواره هایی برای مقابله با سیل و آسیبهای بیشتر هستند.
این مصیبت دیدگان پای در گل و سیلاب، چشم امید به یاری هموطنان غمخوارشان دارند. در این بین وضعیت بیماران، خردسالان ، سالخوردگان و زنان وخیم تر است . در سیلاب اخیر؛ 24 استان، 231 شهرستان، 269 شهر و 5 هزار روستا درگیر حادثه بود که شدت و خسارات سیل در برخی استانها بسیار شدید است .
بسیاری از ساکنان نقاط سیل زده دارایی های نقدی شان را نیز از دست داده اند . فقدان سرپناه ، وسایل گرم کننده ، مواد غذایی و آب آشامیدنی ، شیر خشک ، پتو ، لباس تمیز ، سرویس بهداشتی ، حمام ، داروهای مورد نیاز بیماران ، وسایل اولیه زندگی مانند تجهیزات گرمایشی ، خوراک پزی ، چادرهای اقامتی و زیرانداز ، وسایل بهداشتی و شوینده ها هموطنان آسیب دیده از سیلاب را رنج می دهد.
آنها وسایل مورد نیاز برای تخلیه گل و لای از خانه ها و محل کسب و کار و مراکز درمانی و اموزشی و در کل روستا و شهرشان را ندارند.
گرچه از ساعات اولیه وقوع سیل در کشور مردم با همدلی آغاز به اهدای کمکهای نقدی و غیرنقدی به جمعیت هلال احمر ، کمیته امداد، سازمان مردم نهاد امام علی و سایر سازمانهای خیریه کردند که میزان کمکهای نقدی تاکنون به حدود 73 میلیارد تومان رسیده اما وخامت اوضاع و میزان خرابی ها به حدی است که این پول حتی جوابگوی نیازهای اولیه خسارت دیدگان نیست . گزارش های اولیه حاکی از تخریب 153 هزار خانه در نقاط سیل زده کشور است . این در حالی است که خوزستان همچنان درگیر سیلاب است و خسارات سیل در بسیاری نقاط دیگر نیز در روزهای آتی خود را نشان می دهد .
دولت وظیفه اصلی امدادرسانی و جبران خسارات را به عهده دارد ، وظیفه ای که باید در قبالش پاسخگو باشد، اما آسیب دیدگان چشم امید به یاری مردم شان دارند . اگرچه بسیاری از خانواده ها امکان مبالغ بالای کمک را ندارند اما می توان از محل صرفه جویی در برخی هزینه ها ، اختصاص یک روز حقوق یا درآمد خود ، تخصیص مبلغ نذورات هر چند اندک حتی به اندازه یک جعبه خرما در این کار انساندوستانه مشارکت داشت.
ایران سرزمین مخاطرات است . زمین لرزه ، سیل ، رانش زمین ، توفان ، آتش سوزی جنگل ها از جمله حوادثی است که امکان وقوع آنها زیاد است . به یاد داشته باشیم حوادث طبیعی ممکن است در هر منطقه از کشور و برای هر کدام از ما در هنگامی که شاید فکرش را هم نکنیم رخ دهد . بی شک آن زمان ما نیز قبل از رسیدن کمکهای دولت انتظار دست یاریگر هموطنانمان مهربانمان را داریم .
اکنون زمان نشستن و غم خوردن نیست . فراموش نکنیم هر کدام از ما می توانیم با کمکهایمان در کاهش آلام هموطنان زندگی از کف داده مفید و موثر باشیم . در این اوضاع بحرانی به نقش و سهم خود جدی بیاندیشیم تا با دلی آرام تر و وجدانی آسوده تر زندگی کنیم .
6030
کپی شد
