محمد بت دوار مدیر اجرایی این مراسم روز جمعه در گفت و گو با ایرنا اظهار داشت :دومین شب موسیقی گیلکی به یاد احمد عاشورپور ساعت پنج عصر 25 بهمن ماه در سالن مجتمع فرهنگی اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی بندر انزلی برگزار می شود.
وی افزود: این برنامه که از سال پیش شروع شده امسال هم به شکل متفاوت اجرا می شود.برنامه شامل سخنرانی و اجرای قطعات بزرگان موسیقی گیلان و صحبتهای پژوهشی در مورد موسیقی محلی و همچنین مقامی گیلان باب حضور افراد شاخص در زمینه موسیقی فولکلور است.
به گفته وی مجوز این برنامه از طرف آموزشگاه موسیقی حنانه دریافت شده و اسپانسر برنامه رستوران و کافی شاپ بارکاز،به مدیریت اقای سینا نجفی است.
مرتضی سعیدی راد کارشناس ارشد موسیقی در مقاله ای در خصوص احمد عاشورپور چنین نوشته است:
' علاقه و عرق عاشورپور به زبان مادریش گیلکی و شرایط اجتماعی گیلان که تحت تاثیر فرهنگ های دیگر دچار تزلزل شده بود و استفاده از گویش گیلکی در گفت و شنودهای اجتماعی روز به روز محدود و محدودتر می شد و همین طور تشویق و حمایت اطرافیانش که بقول خودش غیر گیلک بودند باعث پافشاری او بر ارائه ی آثارش با گویش گیلکی شد.
به نظر می رسد هدف اصلی عاشورپور ارائه ی آثاری مردم پسند برای جامعه ی به خصوص گیلان و تشویق آنها به استفاده ی هرچه بیشتر از زبان مادری شان بوده است. موضوعی که با توجه به مورد اقبال قرارگرفتن ترانه هایش از جانب مردم قابل لمس است. او از هرآنچه در توانش بود برای این موضوع استفاده کرد. استفاده از ریتم های نشاط آور و اشعار امیدبخش و همین طور به وجود آمدن فرم جدیدی از ترانه های دوزبانه گیلکی و فارسی در دوره ی دوم فعالیت رادیویی اش در این مورد قابل توجه است. او در این دوره ی دو ساله با همکاری محمد میرنقیبی ٢٥ ترانه اجرا می کند که به جز ٤ یا ٥ ترانه که برگرفته از ملودی و ترانه های بومی بوده اند مابقی از ساخته های میرنقیبی بر اساس موسیقی کلاسیک ایرانی (موسیقی شهری یا اصیل) و فقط کلام به گویش گیلکی است. در میان ترانه هایی که عاشورپور خوانده است به چند ترانه با ملودی های فرنگی تغییر یافته هم برمی خوریم که کلام گیلکی رویشان گذاشته شده است.
عاشورپور توانست در زمینه ی اشاعه ی زبان مادریش و تشویق مخاطبانش به استفاده از آن، تا حدود زیادی موفق عمل کند. پس از او نیز افرادی به اشکال دیگر اهدافش را دنبال کردند. در بخش موسیقایی، نگاه خاص او، شیوه ی خوانش او، شکل گیری شیوه ی متفاوت اجرا و تولید آثار باکلام چه در محدوده ی موسیقی گیلان و چه در موسیقی کل ایران حائز اهمیت و بررسی است.'
*زندگینامه هنرمند
احمد عاشورپور، 18 بهمن 1296 در غازیان بندر انزلی زاده شد. تحصیلات مقدماتی خود را در زادگاهش گذراند و چنان که خودش در مصاحبه‌ای گفته است، وزن و قافیه و ریتم در شعر را در همین دوران و با مطالعه اشعار کلاسیک ایرانی، و از جمله دیوان شمس تبریزی، آموخته است.تحصیلات وی در زمینه مهندسی کشاورزی از دانشکده کشاورزی دانشگاه تهران است. در سال 1322 به ابوالحسن صبا معرفی شد و در رادیو تهران به خوانندگی پرداخت. در این دوره از همکاری مرتضی محجوبی و حسین تهرانی برخوردار بود. سپس وی به دعوت روح‌الله خالقی با انجمن ملی موسیقی همکاری می‌کرد. او با رادیو دو دوره بین سالهای 1325 تا 1327 و 1336 تا سال 1338 به همکاری پرداخت. شعر چند ترانه او را جهانگیر سرتیپ پور سروده است. زندگی استاد احمد عاشورپور جلوه‌های گوناگونی دارد و نشانگر مجموعه‌ای از ویژگی‌های بارز و برجسته در شخصیت وی می‌باشد. در عرصهٔ هنر عاشورپور، آهنگ ساز، ترانه پرداز و خواننده‌ای با صدای گرم و رسا بود. ترانه‌های او را نه تنها مردم گیلان که بسیاری از مردم در سایر نقاط ایران ورد زبان داشتند.
موسیقی عاشورپور نه تقلید مبتذل از موسیقی غرب بود و نه بیان ساده و بلا واسطهٔ ملودی‌های تکراری مردم کوچه و بازار. موسیقی عاشورپور بازآفرینی خلاق و هنرمندانهٔ موسیقی فولکلور و مردمی بود.امید، عنصر شاخص محتوای ترانه‌های عاشورپور بود. مردمی که در پهنهٔ شالیزارها به جنگ زالوها می‌روند تا زندگی را پیدا کنند، این مردم نمی‌توانند با یاس فلسفی، عرفان زدگی و گرایش‌های ویژهٔ روشنفکری زندگی کنند، آنها موسیقی امید بخش و نشاط آور می‌خواهند، موسیقی که توفان دریا را بسراید و در غوغای جمعه بازار، گرمی خون سرخی را که در گونه‌های دختر عاشق جریان دارد به عرصهٔ کلام بکشاند. ترانه‌های عاشورپور آکنده از امید بود.وی در 22 دیماه 1386 به علت عفونت ریه و کهولت سن در بیمارستان جم تهران درگذشت و در گورستان بی بی حوریه در غازیان بندر انزلی به خاک سپرده شد.
6030
انتهای پیام وی افزود: این برنامه که از سال پیش شروع شده امسال هم به شکل متفاوت اجرا می شود.برنامه شامل سخنرانی و اجرای قطعات بزرگان موسیقی گیلان و صحبتهای پژوهشی در مورد موسیقی محلی و همچنین مقامی گیلان باب حضور افراد شاخص در زمینه موسیقی فولکلور است.
به گفته وی مجوز این برنامه از طرف آموزشگاه موسیقی حنانه دریافت شده و اسپانسر برنامه رستوران و کافی شاپ بارکاز،به مدیریت اقای سینا نجفی است.
مرتضی سعیدی راد کارشناس ارشد موسیقی در مقاله ای در خصوص احمد عاشورپور چنین نوشته است:
' علاقه و عرق عاشورپور به زبان مادریش گیلکی و شرایط اجتماعی گیلان که تحت تاثیر فرهنگ های دیگر دچار تزلزل شده بود و استفاده از گویش گیلکی در گفت و شنودهای اجتماعی روز به روز محدود و محدودتر می شد و همین طور تشویق و حمایت اطرافیانش که بقول خودش غیر گیلک بودند باعث پافشاری او بر ارائه ی آثارش با گویش گیلکی شد.
به نظر می رسد هدف اصلی عاشورپور ارائه ی آثاری مردم پسند برای جامعه ی به خصوص گیلان و تشویق آنها به استفاده ی هرچه بیشتر از زبان مادری شان بوده است. موضوعی که با توجه به مورد اقبال قرارگرفتن ترانه هایش از جانب مردم قابل لمس است. او از هرآنچه در توانش بود برای این موضوع استفاده کرد. استفاده از ریتم های نشاط آور و اشعار امیدبخش و همین طور به وجود آمدن فرم جدیدی از ترانه های دوزبانه گیلکی و فارسی در دوره ی دوم فعالیت رادیویی اش در این مورد قابل توجه است. او در این دوره ی دو ساله با همکاری محمد میرنقیبی ٢٥ ترانه اجرا می کند که به جز ٤ یا ٥ ترانه که برگرفته از ملودی و ترانه های بومی بوده اند مابقی از ساخته های میرنقیبی بر اساس موسیقی کلاسیک ایرانی (موسیقی شهری یا اصیل) و فقط کلام به گویش گیلکی است. در میان ترانه هایی که عاشورپور خوانده است به چند ترانه با ملودی های فرنگی تغییر یافته هم برمی خوریم که کلام گیلکی رویشان گذاشته شده است.
عاشورپور توانست در زمینه ی اشاعه ی زبان مادریش و تشویق مخاطبانش به استفاده از آن، تا حدود زیادی موفق عمل کند. پس از او نیز افرادی به اشکال دیگر اهدافش را دنبال کردند. در بخش موسیقایی، نگاه خاص او، شیوه ی خوانش او، شکل گیری شیوه ی متفاوت اجرا و تولید آثار باکلام چه در محدوده ی موسیقی گیلان و چه در موسیقی کل ایران حائز اهمیت و بررسی است.'
*زندگینامه هنرمند
احمد عاشورپور، 18 بهمن 1296 در غازیان بندر انزلی زاده شد. تحصیلات مقدماتی خود را در زادگاهش گذراند و چنان که خودش در مصاحبه‌ای گفته است، وزن و قافیه و ریتم در شعر را در همین دوران و با مطالعه اشعار کلاسیک ایرانی، و از جمله دیوان شمس تبریزی، آموخته است.تحصیلات وی در زمینه مهندسی کشاورزی از دانشکده کشاورزی دانشگاه تهران است. در سال 1322 به ابوالحسن صبا معرفی شد و در رادیو تهران به خوانندگی پرداخت. در این دوره از همکاری مرتضی محجوبی و حسین تهرانی برخوردار بود. سپس وی به دعوت روح‌الله خالقی با انجمن ملی موسیقی همکاری می‌کرد. او با رادیو دو دوره بین سالهای 1325 تا 1327 و 1336 تا سال 1338 به همکاری پرداخت. شعر چند ترانه او را جهانگیر سرتیپ پور سروده است. زندگی استاد احمد عاشورپور جلوه‌های گوناگونی دارد و نشانگر مجموعه‌ای از ویژگی‌های بارز و برجسته در شخصیت وی می‌باشد. در عرصهٔ هنر عاشورپور، آهنگ ساز، ترانه پرداز و خواننده‌ای با صدای گرم و رسا بود. ترانه‌های او را نه تنها مردم گیلان که بسیاری از مردم در سایر نقاط ایران ورد زبان داشتند.
موسیقی عاشورپور نه تقلید مبتذل از موسیقی غرب بود و نه بیان ساده و بلا واسطهٔ ملودی‌های تکراری مردم کوچه و بازار. موسیقی عاشورپور بازآفرینی خلاق و هنرمندانهٔ موسیقی فولکلور و مردمی بود.امید، عنصر شاخص محتوای ترانه‌های عاشورپور بود. مردمی که در پهنهٔ شالیزارها به جنگ زالوها می‌روند تا زندگی را پیدا کنند، این مردم نمی‌توانند با یاس فلسفی، عرفان زدگی و گرایش‌های ویژهٔ روشنفکری زندگی کنند، آنها موسیقی امید بخش و نشاط آور می‌خواهند، موسیقی که توفان دریا را بسراید و در غوغای جمعه بازار، گرمی خون سرخی را که در گونه‌های دختر عاشق جریان دارد به عرصهٔ کلام بکشاند. ترانه‌های عاشورپور آکنده از امید بود.وی در 22 دیماه 1386 به علت عفونت ریه و کهولت سن در بیمارستان جم تهران درگذشت و در گورستان بی بی حوریه در غازیان بندر انزلی به خاک سپرده شد.
6030
کپی شد
