نصرتی شهردار سابق رشت که بنا به تصمیم اعضای 11 نفری شورای شهر از قزوین بعنوان آخرین شهردار انتخاب شد، اکنون در تهران مسئولیت دیگری گرفته است. او سال گذشته وقتی آمد، گفت : شهرداری رشت 730 میلیارد تومان بدهی دارد و با این بدهی ها زیاد و درآمدهای کم نمی توان کار عمرانی چندانی کرد و باید همه تلاش ما پرداخت حقوق کارمندان و پاکبان ها و بازپرداخت بدهی ها مانده از دوره شهردار قبلی باشد.
حدود یک سال ماند و شهر به همین منوال گذشت و در این مدت مدیران عالی اجرایی، نمایندگان مردم در مجلس ، دستگاه های نظارت و ... چه کردند. نصرتی در قزوین مدیریت خوبی داشت و موفق عمل کرد، اما در رشت بنا به اظهار مردم هیچ کارنامه قابل دفاعی از وی مشاهده نشد ، اگر چه برخی از نمایندگان شورا و مجلس از وی به شدت حمایت کردند.
نصرتی در روزهای پایانی مسئولیتش گفت، در این مدت با برخی سرمایه گذاران نشست هایی داشت و دانشگاهیان را دعوت و جلساتی برگزار شد ، اما به نظر نمی رسد که این اقدام های به زعم وی خروجی داشت! او در خصوص دفع زباله که یکی از اساسی ترین مشکلات سراسر استان گیلان و شهر رشت است و آسفالت معابر عمومی به علت نداشتن اعتبار کاری نکرد و تنها گفت: ارتفاع زباله در منطقه سراوان در 15 هکتار سطح جنگلی به یکصد تا 140 متر می رسد...!!
اکنون با گذشت چند ماه شورای شهر در یک پروسه تکراری گیر کرده و کسی را برای شهردار شدن انتخاب نکرده است؛ البته شهرداری سرپرست دارد که یکی از معاونان شهردار سابق است و اکنون در زمان باقی مانده از حضور این شورا نه همین فرد را شهردار انتخاب می شود و نه کسی دیگری را بر می گزینند!
گفته می شود که در درون شورا اختلاف نظرها فاصله زیادی دارد ، برخی تمایل دارند که خودشان شهردار شوند، بعضی هم به افراد غیر بومی نظر دارند و معدودی هم به سرپرست فعلی و یا افراد بومی چشم دوخته اند.
در این میان چهار یا پنج نفر بیش از دیگران تصمیم گیرند، اما همین افراد هم یک تصمیم واحد اتخاذ نمی کنند – به راستی چرا ؟...
چرا باید این آش آنقدر شور شود که نماینده ولی فقیه هم در نماز جمعه از شهر بی شهردار انتقاد کند و پس از آن امیر حسین علوی رئیس شورا اعلام کند که پیامد این انتقاد وارد کار عملیاتی شده ایم؟
شورای شهر رشت و در مجموعه شهرداری چهره های با تجربه ، مدیر و مدبر وجود دارد که توان اداره یک استان را نیز دارند، حال آنکه در این مجموعه نمی توان برای یک نفر بعنوان شهردار شش رای از یازده رای را کسب کرد، تا حدی ابهام آمیز ، جای سئوال و گله مندی مردم و مسئولان به همراه دارد.
یکا یک شهروندان آگاهند که این شهر مشکلات بسیاری دارد و مردم هم اگر چه مردمی مطالبه گر نیستند و مدیران هم به این ویژگی اشراف کامل دارند، اما ادامه این روند و سیاسی کردن انتخاب شهردار و دخالت های بی مورد عده ای افراد صاحب نفوذ و برخی مسئولان همان شرایطی را بر سر مرکز استان گیلان می آورد که نقدینگی زیاد بر سر اقتصاد ایران آورده است.
انشاأ الله مدیران شهری ، اعضای شورای شهر ، سه نماینده مردم شهرستان در مجلس، فرماندار جدید شهر که خود فرد توانمندی است ، استاندار، دستگاه های نظارتی و مدعی العموم زمانی به خود نیایند که مشکلات این شهر به یک بحران تبدیل شود و دیگر نتوان به سادگی آن را حل کرد.
شهری پرجمعیت، عقب نگه داشته شده و توسعه نیافته، محدود و متراکم با بدهی زیاد و بودجه اندک به شهرداری بی نظیر نیاز دارد. فردی که بتواند با کمک مسئولان و مردم و با بدهی های موجود و نداشتن بودجه در این شهر زیبا ، کاری کارستان به ثبت برساند. شما چنین کسی را سراغ دارید به مسئولان استان و اعضای شورای شهر معرفی کنید.
نگارنده اعتقاد راسخ و براساس تجربه سه دهه قبل دارد که برخی اعضای شورای شهر کنونی درحال حاضر این توان را دارند، مشروط بر اینکه دخالت از سوی دیگر مسئولان قطع شود و اعضا بتوانند با هم و مستقلا به یک جمع بندی برسند.
مجید محمدپور - مدرس علوم ارتباطات در دانشگاه ها
2007
انتهای پیام حدود یک سال ماند و شهر به همین منوال گذشت و در این مدت مدیران عالی اجرایی، نمایندگان مردم در مجلس ، دستگاه های نظارت و ... چه کردند. نصرتی در قزوین مدیریت خوبی داشت و موفق عمل کرد، اما در رشت بنا به اظهار مردم هیچ کارنامه قابل دفاعی از وی مشاهده نشد ، اگر چه برخی از نمایندگان شورا و مجلس از وی به شدت حمایت کردند.
نصرتی در روزهای پایانی مسئولیتش گفت، در این مدت با برخی سرمایه گذاران نشست هایی داشت و دانشگاهیان را دعوت و جلساتی برگزار شد ، اما به نظر نمی رسد که این اقدام های به زعم وی خروجی داشت! او در خصوص دفع زباله که یکی از اساسی ترین مشکلات سراسر استان گیلان و شهر رشت است و آسفالت معابر عمومی به علت نداشتن اعتبار کاری نکرد و تنها گفت: ارتفاع زباله در منطقه سراوان در 15 هکتار سطح جنگلی به یکصد تا 140 متر می رسد...!!
اکنون با گذشت چند ماه شورای شهر در یک پروسه تکراری گیر کرده و کسی را برای شهردار شدن انتخاب نکرده است؛ البته شهرداری سرپرست دارد که یکی از معاونان شهردار سابق است و اکنون در زمان باقی مانده از حضور این شورا نه همین فرد را شهردار انتخاب می شود و نه کسی دیگری را بر می گزینند!
گفته می شود که در درون شورا اختلاف نظرها فاصله زیادی دارد ، برخی تمایل دارند که خودشان شهردار شوند، بعضی هم به افراد غیر بومی نظر دارند و معدودی هم به سرپرست فعلی و یا افراد بومی چشم دوخته اند.
در این میان چهار یا پنج نفر بیش از دیگران تصمیم گیرند، اما همین افراد هم یک تصمیم واحد اتخاذ نمی کنند – به راستی چرا ؟...
چرا باید این آش آنقدر شور شود که نماینده ولی فقیه هم در نماز جمعه از شهر بی شهردار انتقاد کند و پس از آن امیر حسین علوی رئیس شورا اعلام کند که پیامد این انتقاد وارد کار عملیاتی شده ایم؟
شورای شهر رشت و در مجموعه شهرداری چهره های با تجربه ، مدیر و مدبر وجود دارد که توان اداره یک استان را نیز دارند، حال آنکه در این مجموعه نمی توان برای یک نفر بعنوان شهردار شش رای از یازده رای را کسب کرد، تا حدی ابهام آمیز ، جای سئوال و گله مندی مردم و مسئولان به همراه دارد.
یکا یک شهروندان آگاهند که این شهر مشکلات بسیاری دارد و مردم هم اگر چه مردمی مطالبه گر نیستند و مدیران هم به این ویژگی اشراف کامل دارند، اما ادامه این روند و سیاسی کردن انتخاب شهردار و دخالت های بی مورد عده ای افراد صاحب نفوذ و برخی مسئولان همان شرایطی را بر سر مرکز استان گیلان می آورد که نقدینگی زیاد بر سر اقتصاد ایران آورده است.
انشاأ الله مدیران شهری ، اعضای شورای شهر ، سه نماینده مردم شهرستان در مجلس، فرماندار جدید شهر که خود فرد توانمندی است ، استاندار، دستگاه های نظارتی و مدعی العموم زمانی به خود نیایند که مشکلات این شهر به یک بحران تبدیل شود و دیگر نتوان به سادگی آن را حل کرد.
شهری پرجمعیت، عقب نگه داشته شده و توسعه نیافته، محدود و متراکم با بدهی زیاد و بودجه اندک به شهرداری بی نظیر نیاز دارد. فردی که بتواند با کمک مسئولان و مردم و با بدهی های موجود و نداشتن بودجه در این شهر زیبا ، کاری کارستان به ثبت برساند. شما چنین کسی را سراغ دارید به مسئولان استان و اعضای شورای شهر معرفی کنید.
نگارنده اعتقاد راسخ و براساس تجربه سه دهه قبل دارد که برخی اعضای شورای شهر کنونی درحال حاضر این توان را دارند، مشروط بر اینکه دخالت از سوی دیگر مسئولان قطع شود و اعضا بتوانند با هم و مستقلا به یک جمع بندی برسند.
مجید محمدپور - مدرس علوم ارتباطات در دانشگاه ها
2007
کپی شد
