به گزارش ایرنا، صابر امامی شاعر و استاد ادبیات در این مراسم از حسین مهدوی (م.موید) به عنوان شاعری یاد کرد که پرچم شعر مدرن ایران را با سختی ها ، رشادت ها و خون دل خوردن ها بر دوش خود حمل می کند .
وی با اشاره به سرآغاز شعر مدرن و موج نو در شعر ایران گفت: شعر مدرن ،آرام و پیوسته و زلال و بارآفرین و بارور در وجود موید به رشد و بالندگی خود ادامه داده است.
این استاد ادبیات از موید به عنوان اندیشه مدرن جهان تشیع یاد و تصریح کرد: موید در جهان هنر اندیشه و کلام حجتی است که بار سنگین مدرن کردن هویت تشیع را به دوش می کشد.
وی یاداور شد:تمدن ها ساخته می شود تا روح فرهنگ را متجلی کند ، فرهنگ ها تمدن را دنبال خود می کشانند و هنرمندان هستند که این را به بلوغ می رسانند .
امامی با اشاره به استفاده موید از سمبلیسم در اشعارش گفت : هنرمند با چیدن تصویرها و کلمات بدون توضیح تلاش می کند افکار و عواطفی را در ذهن مخاطب بنشاند.
وی با اشاره به خودبسنده و خود ارجاع بودن بعنوان یکی از ویژگی ها ی شعر مدرن افزود:
در مورد شعر موید باید درنگ کرد ، او آبشخوری زلالتر و دورتر از شعر فرانسه دارد ، خود ارجاعی از ویژگی های قرآن است .
امامی تاکید بر مخاطب را از دیگر مولفه های شعر موید خواند که در آن مخاطب خود باید تلاش کند تا با توجه به شخصیت و فرهنگ خود به معنای درونی و درک شعر برسد .
این استاد دانشگاه همچنین با اشاره به غریب و جذاب بودن شعرهای موید خاطرنشان کرد:
اگر شعر سمبلیک با استفاده از اسطوره یونان و موسیقی واگنر شکل گرفت در شعر موید اسطوره ها به اسطوره های جهان اسلام بدل می شود.
وی اظهار داشت: در شعر موید فلسفه ملا صدرا و حکمت متعالی ، تخیل ،اسطوره و موسیقی دست به دست هم می دهد و جهان جدیدی را می آفریند.
وی با خوانش بخشی از شعر آفتابگردان موید گفت : شعر مدرن تلاش می کند موسیقی و نقاشی را در کلام باز بیافریند.
امامی با تاکید بر این که خطه شمال باید به وجود موید به عنوان یک شاعر به تمام معنا شعور مطلق ببالد ازاین که حتی نام وی برکوچه محل سکونتش در شهر لاهیجان گذاشته نشده و برای یافتنش باید در این شهر بگردیم و نشانی و مجسمه یادبودی از وی در این شهر نیست ابراز تاسف کرد.
*لذتی شبیه پرواز
ساعد باقری دیگر سخنران مراسم رونمایی از کتاب موید گفت : لذتی که از اثر هنری می بریم لذت طی کردن مسافت طولانی در مدت کوتاه تر است.
این شاعر و پژوهشگر فرهنگی اظهار داشت: در اشعار موید مخاطب مسافت طولانی از معنا را در مدتی کوتاه طی می کند.
وی نوجویی را از مشخصه های شعر موید عنوان و تصریح کرد: شعرها زاینده فرمولها هستند اما با فرمول نمی شود شعر گفت ، نظریه ها زاییده شعرند.
*موید انسانی اثرگذار
رییس حوزه هنری گیلان در سخنانش به جنبه های شخصیتی موید پرداخت و گفت : تنها معدود انسانهایی در طول زندگی هر فردی معنایی ژرف و جایگاهی بلند می یابند و اثری به جا می گذارند و تغییر و چرخشی ایجاد می کنند و محمد حسین مهدوی از جمله آنهایی است که ردپای وی باقی می ماند.
غلامرضا قاسمی ، رفتن از راههای تازه برای دیدارهای دگرگونه با واژه ها ، آهنگها، تصویرها را از ویژگی های شعر موید دانست.
وی اظهار داشت: تازگی در سخن ،رفتار، دیدار توصیف و روایت پدیده هایی که بارها دیده ایم برای ما سرور و ابتهاج درونی به همراه می آورد به نحوی که حتی معنای اندوه می تواند جور دیگری باشد .
قاسمی ، احترام و عزت بسیار و نوع ارتباط شاعرانه خاص وی با پدر و مادر را در شعر موید قابل توجه خواند.
وی یاداور شد: پدر ایشان روحانی بود که به فرهنگ و تاریخ و جغرافیای گیلان پرداختند و اولین کتاب جغرافیای گیلان را نوشتند.
رییس حوزه هنری گیلان در خاتمه سخنانش گفت : تاباندن روشنایی به رفتار دیگران کاری نیست که از افراد زیادی بربیاید .
جواد محقق نیز در سخنانی م. موید را افتخار فرهنگ و ادب کشور دانست که بی هیاهو و در تواضع زندگی می کند.
محمدحسین مهدوی(م.موید)، هفتم تیر سال 1322 از مادری رودسری و پدری لاهیجی متولد شد. وی از چهارده سالگی به سرودن شعر پرداخت. نخستین شعر خود را در مجله ادبی «خوشه» چاپ کرد و سپس آثار بیشتری از او در «جزوه شعر» و همچنین مجله «فردوسی» در طول سال‌های دهه 40 انتشار یافت.
کتاب «کارهای شعری م.موید» چهارشنبه (7 شهریورماه) در سالن پژوهشکده گیلانشناسی دانشگاه گیلان رونمایی شد.
تاکنون آثاری همچون «مگر با لبخنده ماه»، «گلی– اما آفتابگردان»، «تو کجاست»، «سیماب‌های سیمین»، «پروانه بی‌خویشی من»، «زیر درخت آفتاب»، «سه بار می‌گویم گل سرخ»، «دستاس هنوز می‌چرخد»، «پندار آبی»، «به سپیدی تاج محل»، «درخشش شبانه سیب سیاه»، «غزلواره‌های هزار»، «آوند»، «ساعت هنوز گل سرخ است» از وی منتشر شده که همگی در این کتاب گردآوری شده است.
از موید در شعری با عنوان ' جهان همیشه مسافتی نارسا است' از کتاب ( تو کجاست ) می خوانیم :آی/ ای عزیز من/ نگاه می کنی /چگونه انتظار/ زخم پشت پلک خواب گشت؟آی/ ای عزیز من/از گذار تو نبود/ این که خاک/توتیای چشم آفتاب گشت؟تو ـ کجاست؟بی تو/ پاک/ راه/ کیش/ واژه های ناب /گفت های بی نشانه ای است/روز را نگاه می کنی؟ادامه شبانه ای است/خانه هم/ سیاه پوش خانه ای است /تو ـ کجاست؟هیچ کس/ دوای زخم کهنه را/مگر/ به نیشتر نکرد
6030
انتهای پیام وی با اشاره به سرآغاز شعر مدرن و موج نو در شعر ایران گفت: شعر مدرن ،آرام و پیوسته و زلال و بارآفرین و بارور در وجود موید به رشد و بالندگی خود ادامه داده است.
این استاد ادبیات از موید به عنوان اندیشه مدرن جهان تشیع یاد و تصریح کرد: موید در جهان هنر اندیشه و کلام حجتی است که بار سنگین مدرن کردن هویت تشیع را به دوش می کشد.
وی یاداور شد:تمدن ها ساخته می شود تا روح فرهنگ را متجلی کند ، فرهنگ ها تمدن را دنبال خود می کشانند و هنرمندان هستند که این را به بلوغ می رسانند .
امامی با اشاره به استفاده موید از سمبلیسم در اشعارش گفت : هنرمند با چیدن تصویرها و کلمات بدون توضیح تلاش می کند افکار و عواطفی را در ذهن مخاطب بنشاند.
وی با اشاره به خودبسنده و خود ارجاع بودن بعنوان یکی از ویژگی ها ی شعر مدرن افزود:
در مورد شعر موید باید درنگ کرد ، او آبشخوری زلالتر و دورتر از شعر فرانسه دارد ، خود ارجاعی از ویژگی های قرآن است .
امامی تاکید بر مخاطب را از دیگر مولفه های شعر موید خواند که در آن مخاطب خود باید تلاش کند تا با توجه به شخصیت و فرهنگ خود به معنای درونی و درک شعر برسد .
این استاد دانشگاه همچنین با اشاره به غریب و جذاب بودن شعرهای موید خاطرنشان کرد:
اگر شعر سمبلیک با استفاده از اسطوره یونان و موسیقی واگنر شکل گرفت در شعر موید اسطوره ها به اسطوره های جهان اسلام بدل می شود.
وی اظهار داشت: در شعر موید فلسفه ملا صدرا و حکمت متعالی ، تخیل ،اسطوره و موسیقی دست به دست هم می دهد و جهان جدیدی را می آفریند.
وی با خوانش بخشی از شعر آفتابگردان موید گفت : شعر مدرن تلاش می کند موسیقی و نقاشی را در کلام باز بیافریند.
امامی با تاکید بر این که خطه شمال باید به وجود موید به عنوان یک شاعر به تمام معنا شعور مطلق ببالد ازاین که حتی نام وی برکوچه محل سکونتش در شهر لاهیجان گذاشته نشده و برای یافتنش باید در این شهر بگردیم و نشانی و مجسمه یادبودی از وی در این شهر نیست ابراز تاسف کرد.
*لذتی شبیه پرواز
ساعد باقری دیگر سخنران مراسم رونمایی از کتاب موید گفت : لذتی که از اثر هنری می بریم لذت طی کردن مسافت طولانی در مدت کوتاه تر است.
این شاعر و پژوهشگر فرهنگی اظهار داشت: در اشعار موید مخاطب مسافت طولانی از معنا را در مدتی کوتاه طی می کند.
وی نوجویی را از مشخصه های شعر موید عنوان و تصریح کرد: شعرها زاینده فرمولها هستند اما با فرمول نمی شود شعر گفت ، نظریه ها زاییده شعرند.
*موید انسانی اثرگذار
رییس حوزه هنری گیلان در سخنانش به جنبه های شخصیتی موید پرداخت و گفت : تنها معدود انسانهایی در طول زندگی هر فردی معنایی ژرف و جایگاهی بلند می یابند و اثری به جا می گذارند و تغییر و چرخشی ایجاد می کنند و محمد حسین مهدوی از جمله آنهایی است که ردپای وی باقی می ماند.
غلامرضا قاسمی ، رفتن از راههای تازه برای دیدارهای دگرگونه با واژه ها ، آهنگها، تصویرها را از ویژگی های شعر موید دانست.
وی اظهار داشت: تازگی در سخن ،رفتار، دیدار توصیف و روایت پدیده هایی که بارها دیده ایم برای ما سرور و ابتهاج درونی به همراه می آورد به نحوی که حتی معنای اندوه می تواند جور دیگری باشد .
قاسمی ، احترام و عزت بسیار و نوع ارتباط شاعرانه خاص وی با پدر و مادر را در شعر موید قابل توجه خواند.
وی یاداور شد: پدر ایشان روحانی بود که به فرهنگ و تاریخ و جغرافیای گیلان پرداختند و اولین کتاب جغرافیای گیلان را نوشتند.
رییس حوزه هنری گیلان در خاتمه سخنانش گفت : تاباندن روشنایی به رفتار دیگران کاری نیست که از افراد زیادی بربیاید .
جواد محقق نیز در سخنانی م. موید را افتخار فرهنگ و ادب کشور دانست که بی هیاهو و در تواضع زندگی می کند.
محمدحسین مهدوی(م.موید)، هفتم تیر سال 1322 از مادری رودسری و پدری لاهیجی متولد شد. وی از چهارده سالگی به سرودن شعر پرداخت. نخستین شعر خود را در مجله ادبی «خوشه» چاپ کرد و سپس آثار بیشتری از او در «جزوه شعر» و همچنین مجله «فردوسی» در طول سال‌های دهه 40 انتشار یافت.
کتاب «کارهای شعری م.موید» چهارشنبه (7 شهریورماه) در سالن پژوهشکده گیلانشناسی دانشگاه گیلان رونمایی شد.
تاکنون آثاری همچون «مگر با لبخنده ماه»، «گلی– اما آفتابگردان»، «تو کجاست»، «سیماب‌های سیمین»، «پروانه بی‌خویشی من»، «زیر درخت آفتاب»، «سه بار می‌گویم گل سرخ»، «دستاس هنوز می‌چرخد»، «پندار آبی»، «به سپیدی تاج محل»، «درخشش شبانه سیب سیاه»، «غزلواره‌های هزار»، «آوند»، «ساعت هنوز گل سرخ است» از وی منتشر شده که همگی در این کتاب گردآوری شده است.
از موید در شعری با عنوان ' جهان همیشه مسافتی نارسا است' از کتاب ( تو کجاست ) می خوانیم :آی/ ای عزیز من/ نگاه می کنی /چگونه انتظار/ زخم پشت پلک خواب گشت؟آی/ ای عزیز من/از گذار تو نبود/ این که خاک/توتیای چشم آفتاب گشت؟تو ـ کجاست؟بی تو/ پاک/ راه/ کیش/ واژه های ناب /گفت های بی نشانه ای است/روز را نگاه می کنی؟ادامه شبانه ای است/خانه هم/ سیاه پوش خانه ای است /تو ـ کجاست؟هیچ کس/ دوای زخم کهنه را/مگر/ به نیشتر نکرد
6030
کپی شد
