اینجا کل آباد یکی از محله های محروم آق قلا در استان گلستان است، جایی که گلناز مادر الینا از سیل آن روز می گوید؛ سیل که آمد عید رفت، حال و هوای عیدانه رفت و سفری هم که برنامه ریزی کرده بودیم، رفت.
بخش های بزرگی از مناطق مرکزی و شمال آق قلا در 15 کیلومتری شمال گرگان مرکز استان گلستان روز اول فروردین به دنبال بارش های سنگین سه روزه از 27 اسفند پارسال زیر آب رفت؛ بخش هایی از شهر 2 و نیم تا 3 متر زیر آب بود و محله کل آباد، عیدگاه و حکیم آباد وضعیتی به مراتب بدتر از بقیه مناطق شهر داشتند.
حالا همه اهالی مانند گلناز و خانواده اش خدا را شکر می کنند همانقدر که طبیعت منطقه شان سیل خیز است و همواره احتمال وقوع آن وجود دارد، اما به دلیل شیب ملایم زمین از جنوب و شرق به سمت غرب و شمال - مسیر آب به دریا - و حرکت کند آب و سرازیر شدن به دشت ها و اراضی کشاورزی، سیل امسال تلفات جانی نداشت و جمعی هم که جان خود را در طول روزهای گذشته از دست دادند، نه به دلیل سیل که به دلیل حوادث منبعث از آن بوده است، مانند حادثه واژگونی قایقی که در هفته اول 6 نفر در آن جان خود را از دست دادند یا واژگونی همین هفته یک دستگاه وانت بار که چند نفری در آن حادثه زخمی شدند.
گلناز از آن روزها به تلخی یاد می کند و می گوید: 'بچه ها که شاهد ورود آب به محله و خانه ها بودند، ترسیدند، گریه می کردند؛ بچه ها را با قایق از آق قلا خارج کردیم و مجبور شدیم آنها را ببریم روستا و من هم که چند روزی پیش آنها بودم، به درخواستشان که می گفتند برویم پارک، می گفتم کدام پارک؟؛ همه دور و برمان آب بود، دیگر افسرده شده بودیم'.
آن روز که سیل وارد خانه الینا شد، تازه بوی بهار نارنج در فضا پیچیده بود، همه جا بوی بهار بود، اما آب چهره در هم کشیده، حتی به اسباب بازی های دخترک هم رحم نکرد.
گلناز بعد از آنکه آب در همین 4- 5 روز پیش فروکش کرد به خانه بازگشت، اما شوکه شد، همه وسایل خانه از یخچال تا تلویزیون، آبگرمکن، کولر و بقیه لوازم برقی و هرچه زیرانداز مانند فرش داشتند، از بین رفته بود.
برای اهالی منطقه سیل امسال مانند مهمان ناخوانده ای بود که عید آمد اما دستکم 25 روز در خانه های مردم اتراق کرد. باران های شدیدی که از 27 اسفند شروع به باریدن کرد، ابتدا گل لبخند را بر لبان کودکان منطقه نشاند و برق شوق به چشمان بزرگترها ؛ سلام به 98 . اما شاید کمتر کسی تصور می کرد که روز پنجشنبه اول سال 98 آب وارد خانه هایشان شود.
حالا حدود یک ماه است که از آن باران های سیل آسا که گفته می شود در 30 ساعت به میزان 6 ماه باریده، می گذرد و تازه 5 روزی است که آب در آق قلا فروکش کرده و خیابان ها را ترک کرده است، اما گل و لای و لجنی را که با خود همراه داشت، جا گذاشته است.
خیلی از آنها که از روز اول خانه های خود را ترک کرده بودند و در کمپ های تدارک دیده شده - ورزشگاه شهدای محمد آباد در کیلومتر 3 و نمایشگاه بین المللی در 5 کیلومتری حومه گرگان بیتوته کرده بودند، محل را ترک کرده و به خانه هایشان بازگشته اند تا این بار یک خانه تکانی جانانه داشته باشند.
* تلخ و شیرین یک ماجرا
در کل آباد ؛ مقابل یکی از خانه ها ایستادیم تا با اهالی محله گپی بزنیم. حاجی 'مرد دردی کم ' بزرگترشان است، دیگری عبدالله ، آن یکی آنا مجید ، یکی هم صفر محمد و گل محمد که از 4- 5 روز پیش به محله بازگشته اند. می خواهند شروع کنند به سروسامان دادن به خانه و کاشانه ، اما نمی دانند از کجا ؟
همه جا پر از گل و لای است ؛ حاجی مرد دردی خواست از خانه اش بازدید کنیم، موسی و منصور و گل محمد هم اصرار کردند و ما هرچه گفتیم کاره ای نیستیم، بازهم اصرار داشتند و می گفتند 'مهم نیست کاره ای نیستی ، فقط ببین'!
حبیب الله از اهالی محل درباره رسیدگی به وضعیت این محله که کوچه هایش به ترتیب عددی 'موحدین' نامگذاری شده، به طنز گفت: انصافا کمک زیاد آمده و توزیع شده ، اما مشکل این محله این است که در نقطه کور واقع شده است.
او در توضیح بیشتر در خصوص عقب ماندگی این محله گفت: نه ایرانسل داریم، نه همراه اول و هر کس هم که وارد منطقه می شود، وقتی به ما می رسد، به دلیل بالا بودن آب می گویند نمی توانیم جلوتر بیاییم.
حالا اما آب فرو نشسته و عقب نشینی کرده و اهالی محل انتظار دارند که کمک بیشتری دریافت کنند، بعضی ها می گفتند که اولویتشان چادر است چرا که نمی توانند وارد اتاق ها شوند؛ بخصوص بانوان. با این همه اهالی محل امیدوارند و دست از تلاش برنداشته اند. حبیب گفت: یواش یواش همه چیز راه می افتد و دیگری هم اضافه کرد: امیدواریم کمک ها و تسهیلات دولت هرچه زودتر برسد.
مردم این منطقه لوازم خانگی شان از بین رفته و اثاث زندگی شان هم زیر گل مانده و قابل استفاده نیست. از خیسی دیوار، ارتفاع آب را می شود حدس زد ، حداقل 2 و نیم متر !
کارشناسان کمیته ای که برای ارزیابی خسارات تشکیل شده و قرار است با تایید آنان، مردم به خانه هایشان برگردند – یعنی خانه هایی که خطر ریزش ندارند- اخیرا از این محله بازدید کرده اند و این مایه دلگرمی اهالی محل است.
حاجی مرددردی هم درباره روزهایی که محله زیر آب بود ، گفت از ترس سرقت اموال ، روی بام ها ماندیم ، وحشتناک بود. اولش زنگ زدم به پلیس 110 ، گفتند چشم می آییم!، اما وقتی با خود فکر کردم ، دیدم چطور می خواهند بیایند؟ از کجا ؟!
حلیمه خانم پور امان، از بانوانی که بعد از فروکش کردن آب همراه عروس هایش به خانه بازگشته ، گفت وقتی آمدم و دیدم همه زندگی ام ، وسایل و اسباب و اثاثیه کپک زده و داغان شده، دچار چه کنم، چه کنم؟ شده ام.
صفورا خانم که خانه اش نزدیک کانال 3 متری این محله واقع است، از دیگر زنانی است که چکمه پا کرده و سرگرم تخلیه گل و لای می باشد و کمی هم شوخ طبع. وقتی داشتم سوال می کردم، گفت : 'والله دیگر حال نداریم حرف بزنیم. هی می آیند از ما عکس و فیلم می گیرند، آخر صدایم در آمد ، گفتم بابا به جای اینکه از ما عکس بگیرید، بروید داخل خانه ها از آنجا عکس بگیرید'.
گلناز مادر الینا هم بین همین زنان و مردان است که همه فامیل و اعضای یک خانواده بزرگ هستند. او در نهایت از مسئولان در خواست می کند، کمک ها را خانه به خانه بدهند تا ثبت شود و اینطور نباشد که یک نفر چند بار کمک دریافت کند و کسی هم به زور یک بار.
*سیلی که می رود و خاطراتی که می ماند
در همان محلات معروف به کل آباد وارد یک خانه شدیم که دیوارهای حیاطش ریخته و آسیب زیادی دیده و گل و لای و لجن هم به حدی در حیاط منزل تلنبار شده که دیگر با پمپ های معمولی قابل تخلیه نیست.
این خانه در محدوده بین کل آباد و عیدگاه واقع است. تنها مرد خانواده که آن روز در خانه بود، طاهر یارعلی نام داشت؛ سرباز است و مرخصی ویژه سیل از فرماندهانش گرفته است.
در روزهای اول شایعه شده بود در سیل جان باخته اما درباره ماجرا خودش گفت روزهای اول سیل با یک قایق وارد کوچه شده بود و قصد داشت از دیوار بالا برود و به بام خانه برسد که دیوار فرو ریخت و عده ای که شاهد ماجرا بودند، تصور کردند مرده است.
خانواده طاهر یک شب عزا گرفتند و گریه کردند تا متوجه شدند که او زنده است. حالا طاهر با مساعدت فرماندهانش دوباره به مرخصی آمده تا به خانواده کمک کند.
خواهرش زهرا هم در باره چگونگی خروج از شهر و انتقال به منطقه امن گفت: به واسطه بالا آمدن آب در حیاط بسته شده بود و ما شب اول گیر افتاده بودیم . قایق ها نیز نمی توانستند وارد حیاط شوند تا اینکه فردای آن روز با تخریب دیوار پشتی قایق های امدادی آمدند و ما هم از پنجره اتاق ها سوار قایق شدیم. وقتی پرسیدیم آن عملیات نجات چطور بود، خنده ای سر داد و گفت: وحشتناک بود.
مادر طاهر و زهرا هم ضمن تعریف چگونگی نجات از سیل در روز اول فروردین گفت کمک ها تا امروز خوب بوده و امیدواریم از حالا به بعد هم ادامه پیدا کند تا از این وضعیت خارج شویم.
*اوضاع رو به وضعیت عادی است
در آخرین روزهای فروردین آسمان باز هم ابری است و برخی نگران بارش های دوباره و بازگشت آب به محلاتشان هستند و هواشناسی هم اعلام کرده است: 'دوباره باران با 100 میلی متر'.
مقام های آب استان می گویند دبی و سرریز آب سدها کاهش یافته است و جای نگرانی نیست. از کیلومتر 10 جاده گرگان به آق قلا هم این فروکش کردن آب که عمده آن به سمت دریا تخلیه شده، مشهود است. در این نقطه که روزهای اول فروردین آب روی جاده بود ، تا ارتفاع زیادی از تابلوها بالا آمده بود و بعضی هاشان را خم کرده بود، حالا آب در دو سوی جاده آرام گرفته است.
نیروهای لشکر 30 پیاده گرگان هنوز قرارگاهشان در ورودی شهر را ترک نکرده اند، نفربرهای بی تی آر آبی – خاکی شان هم کنار خیابان به ترتیب پشت سرهم توقف کرده و آماده عملیات در یک سیل احتمالی دیگر هستند.
سرهنگ دوم حجت جلال جمعی قرارگاه عملیاتی لشکر 30 پیاده گرگان به خبرنگار ما گفت که این نیروها تا زمانی که نیاز باشد در منطقه خواهند ماند.
بیمارستان صحرایی ارتش هم هنوز بساطش در یکی از مدارس آق قلا پهن است و روزانه به 2 هزار و 700 نفر خدمات می دهد.
وضعیت در میدان مختومقلی که بچه های بسیج گرگان در ضلع جنوب غرب آن یک چادر صلواتی دایر کرده اند و با چای از عابران پذیرایی می کنند، عادی به نظر می رسد و مغازه ها بعد از بیش از 3 هفته باز شده اند.
روی پل خیابان مختومقلی توقف کردیم. همانجایی که در روز 4 فروردین امسال آب از دو سمت آن وارد خیابان می شد و دیگر راه به بخش شمالی شهر از این محل وجود نداشت. حالا آب پایین کشیده، اما نه آنقدر که بگوییم خطر رفع شده است. هنوز آب چند سانتی از دروازه خانه های دو سوی ساحل رودخانه بالاتر است و نمی توان پیاده یا با خودرو به کوچه های ساحلی رفت.
پمپ بنزینی هم که آن روزها زیر آب بود حالا کار خود را از سر گرفته است، با اهالی که صحبت کردیم ، گفتند از حدود 5 روز پیش به این سو آب از این مناطق عقب نشینی کرده است. با اینحال هنوز آثار ورود سیل را می توان بر در و دیوار شهر دید و هنوز خیسی دیوارها که ارتفاع آب را نشان می دهد ، خشک نشده است. البته هنوز در بخش های شمالی خیابان مختومقلی آب هست، اما نه آنقدر که نتوان تردد کرد.
موتور پمپ ها در حال کار هستند تا خیابان ها و کوچه ها را از آب تخلیه کنند. با اینکه مناطق جنوبی و مرکزی شهر رفته رفته به وضعیت عادی سیر می کنند، اما اوضاع در محلات شمالی مانند عیدگاه و کل آباد و حکیم آباد چندان خوب نیست.
به نظر می رسد کار تخلیه گل و لای و لجن از محلات و خانه های آق قلا که حدود 20 روز زیر آب بود و ارتفاع آب در محلات شمالی شهر بین 2 تا 3 متر هم رسید ، مرحله دشوار عملیات عادی سازی وضعیت شهر آق قلا باشد. خیلی ها خودشان شروع کرده اند، با هر وسیله که دارند؛ حتی روز یکشنبه برخی ها را دیدیم که در حال سامان دادن به شبکه سیم های برق خانه هایشان بودند.
با اینکه میهمان ناخوانده سیل امسال بیش از حد در خانه های مردم آق قلا ماند اما روند عادی سازی اوضاع شهر بسیار سریع به نظر می رسد و مسئولان و اهالی محلی امیدوارند با ادامه کمک ها و ارائه تسهیلات مصوب دولتی ، شهر هر چه سریعتر کمر راست کند.
1770//2729
انتهای پیام بخش های بزرگی از مناطق مرکزی و شمال آق قلا در 15 کیلومتری شمال گرگان مرکز استان گلستان روز اول فروردین به دنبال بارش های سنگین سه روزه از 27 اسفند پارسال زیر آب رفت؛ بخش هایی از شهر 2 و نیم تا 3 متر زیر آب بود و محله کل آباد، عیدگاه و حکیم آباد وضعیتی به مراتب بدتر از بقیه مناطق شهر داشتند.
حالا همه اهالی مانند گلناز و خانواده اش خدا را شکر می کنند همانقدر که طبیعت منطقه شان سیل خیز است و همواره احتمال وقوع آن وجود دارد، اما به دلیل شیب ملایم زمین از جنوب و شرق به سمت غرب و شمال - مسیر آب به دریا - و حرکت کند آب و سرازیر شدن به دشت ها و اراضی کشاورزی، سیل امسال تلفات جانی نداشت و جمعی هم که جان خود را در طول روزهای گذشته از دست دادند، نه به دلیل سیل که به دلیل حوادث منبعث از آن بوده است، مانند حادثه واژگونی قایقی که در هفته اول 6 نفر در آن جان خود را از دست دادند یا واژگونی همین هفته یک دستگاه وانت بار که چند نفری در آن حادثه زخمی شدند.
گلناز از آن روزها به تلخی یاد می کند و می گوید: 'بچه ها که شاهد ورود آب به محله و خانه ها بودند، ترسیدند، گریه می کردند؛ بچه ها را با قایق از آق قلا خارج کردیم و مجبور شدیم آنها را ببریم روستا و من هم که چند روزی پیش آنها بودم، به درخواستشان که می گفتند برویم پارک، می گفتم کدام پارک؟؛ همه دور و برمان آب بود، دیگر افسرده شده بودیم'.
آن روز که سیل وارد خانه الینا شد، تازه بوی بهار نارنج در فضا پیچیده بود، همه جا بوی بهار بود، اما آب چهره در هم کشیده، حتی به اسباب بازی های دخترک هم رحم نکرد.
گلناز بعد از آنکه آب در همین 4- 5 روز پیش فروکش کرد به خانه بازگشت، اما شوکه شد، همه وسایل خانه از یخچال تا تلویزیون، آبگرمکن، کولر و بقیه لوازم برقی و هرچه زیرانداز مانند فرش داشتند، از بین رفته بود.
برای اهالی منطقه سیل امسال مانند مهمان ناخوانده ای بود که عید آمد اما دستکم 25 روز در خانه های مردم اتراق کرد. باران های شدیدی که از 27 اسفند شروع به باریدن کرد، ابتدا گل لبخند را بر لبان کودکان منطقه نشاند و برق شوق به چشمان بزرگترها ؛ سلام به 98 . اما شاید کمتر کسی تصور می کرد که روز پنجشنبه اول سال 98 آب وارد خانه هایشان شود.
حالا حدود یک ماه است که از آن باران های سیل آسا که گفته می شود در 30 ساعت به میزان 6 ماه باریده، می گذرد و تازه 5 روزی است که آب در آق قلا فروکش کرده و خیابان ها را ترک کرده است، اما گل و لای و لجنی را که با خود همراه داشت، جا گذاشته است.
خیلی از آنها که از روز اول خانه های خود را ترک کرده بودند و در کمپ های تدارک دیده شده - ورزشگاه شهدای محمد آباد در کیلومتر 3 و نمایشگاه بین المللی در 5 کیلومتری حومه گرگان بیتوته کرده بودند، محل را ترک کرده و به خانه هایشان بازگشته اند تا این بار یک خانه تکانی جانانه داشته باشند.
* تلخ و شیرین یک ماجرا
در کل آباد ؛ مقابل یکی از خانه ها ایستادیم تا با اهالی محله گپی بزنیم. حاجی 'مرد دردی کم ' بزرگترشان است، دیگری عبدالله ، آن یکی آنا مجید ، یکی هم صفر محمد و گل محمد که از 4- 5 روز پیش به محله بازگشته اند. می خواهند شروع کنند به سروسامان دادن به خانه و کاشانه ، اما نمی دانند از کجا ؟
همه جا پر از گل و لای است ؛ حاجی مرد دردی خواست از خانه اش بازدید کنیم، موسی و منصور و گل محمد هم اصرار کردند و ما هرچه گفتیم کاره ای نیستیم، بازهم اصرار داشتند و می گفتند 'مهم نیست کاره ای نیستی ، فقط ببین'!
حبیب الله از اهالی محل درباره رسیدگی به وضعیت این محله که کوچه هایش به ترتیب عددی 'موحدین' نامگذاری شده، به طنز گفت: انصافا کمک زیاد آمده و توزیع شده ، اما مشکل این محله این است که در نقطه کور واقع شده است.
او در توضیح بیشتر در خصوص عقب ماندگی این محله گفت: نه ایرانسل داریم، نه همراه اول و هر کس هم که وارد منطقه می شود، وقتی به ما می رسد، به دلیل بالا بودن آب می گویند نمی توانیم جلوتر بیاییم.
حالا اما آب فرو نشسته و عقب نشینی کرده و اهالی محل انتظار دارند که کمک بیشتری دریافت کنند، بعضی ها می گفتند که اولویتشان چادر است چرا که نمی توانند وارد اتاق ها شوند؛ بخصوص بانوان. با این همه اهالی محل امیدوارند و دست از تلاش برنداشته اند. حبیب گفت: یواش یواش همه چیز راه می افتد و دیگری هم اضافه کرد: امیدواریم کمک ها و تسهیلات دولت هرچه زودتر برسد.
مردم این منطقه لوازم خانگی شان از بین رفته و اثاث زندگی شان هم زیر گل مانده و قابل استفاده نیست. از خیسی دیوار، ارتفاع آب را می شود حدس زد ، حداقل 2 و نیم متر !
کارشناسان کمیته ای که برای ارزیابی خسارات تشکیل شده و قرار است با تایید آنان، مردم به خانه هایشان برگردند – یعنی خانه هایی که خطر ریزش ندارند- اخیرا از این محله بازدید کرده اند و این مایه دلگرمی اهالی محل است.
حاجی مرددردی هم درباره روزهایی که محله زیر آب بود ، گفت از ترس سرقت اموال ، روی بام ها ماندیم ، وحشتناک بود. اولش زنگ زدم به پلیس 110 ، گفتند چشم می آییم!، اما وقتی با خود فکر کردم ، دیدم چطور می خواهند بیایند؟ از کجا ؟!
حلیمه خانم پور امان، از بانوانی که بعد از فروکش کردن آب همراه عروس هایش به خانه بازگشته ، گفت وقتی آمدم و دیدم همه زندگی ام ، وسایل و اسباب و اثاثیه کپک زده و داغان شده، دچار چه کنم، چه کنم؟ شده ام.
صفورا خانم که خانه اش نزدیک کانال 3 متری این محله واقع است، از دیگر زنانی است که چکمه پا کرده و سرگرم تخلیه گل و لای می باشد و کمی هم شوخ طبع. وقتی داشتم سوال می کردم، گفت : 'والله دیگر حال نداریم حرف بزنیم. هی می آیند از ما عکس و فیلم می گیرند، آخر صدایم در آمد ، گفتم بابا به جای اینکه از ما عکس بگیرید، بروید داخل خانه ها از آنجا عکس بگیرید'.
گلناز مادر الینا هم بین همین زنان و مردان است که همه فامیل و اعضای یک خانواده بزرگ هستند. او در نهایت از مسئولان در خواست می کند، کمک ها را خانه به خانه بدهند تا ثبت شود و اینطور نباشد که یک نفر چند بار کمک دریافت کند و کسی هم به زور یک بار.
*سیلی که می رود و خاطراتی که می ماند
در همان محلات معروف به کل آباد وارد یک خانه شدیم که دیوارهای حیاطش ریخته و آسیب زیادی دیده و گل و لای و لجن هم به حدی در حیاط منزل تلنبار شده که دیگر با پمپ های معمولی قابل تخلیه نیست.
این خانه در محدوده بین کل آباد و عیدگاه واقع است. تنها مرد خانواده که آن روز در خانه بود، طاهر یارعلی نام داشت؛ سرباز است و مرخصی ویژه سیل از فرماندهانش گرفته است.
در روزهای اول شایعه شده بود در سیل جان باخته اما درباره ماجرا خودش گفت روزهای اول سیل با یک قایق وارد کوچه شده بود و قصد داشت از دیوار بالا برود و به بام خانه برسد که دیوار فرو ریخت و عده ای که شاهد ماجرا بودند، تصور کردند مرده است.
خانواده طاهر یک شب عزا گرفتند و گریه کردند تا متوجه شدند که او زنده است. حالا طاهر با مساعدت فرماندهانش دوباره به مرخصی آمده تا به خانواده کمک کند.
خواهرش زهرا هم در باره چگونگی خروج از شهر و انتقال به منطقه امن گفت: به واسطه بالا آمدن آب در حیاط بسته شده بود و ما شب اول گیر افتاده بودیم . قایق ها نیز نمی توانستند وارد حیاط شوند تا اینکه فردای آن روز با تخریب دیوار پشتی قایق های امدادی آمدند و ما هم از پنجره اتاق ها سوار قایق شدیم. وقتی پرسیدیم آن عملیات نجات چطور بود، خنده ای سر داد و گفت: وحشتناک بود.
مادر طاهر و زهرا هم ضمن تعریف چگونگی نجات از سیل در روز اول فروردین گفت کمک ها تا امروز خوب بوده و امیدواریم از حالا به بعد هم ادامه پیدا کند تا از این وضعیت خارج شویم.
*اوضاع رو به وضعیت عادی است
در آخرین روزهای فروردین آسمان باز هم ابری است و برخی نگران بارش های دوباره و بازگشت آب به محلاتشان هستند و هواشناسی هم اعلام کرده است: 'دوباره باران با 100 میلی متر'.
مقام های آب استان می گویند دبی و سرریز آب سدها کاهش یافته است و جای نگرانی نیست. از کیلومتر 10 جاده گرگان به آق قلا هم این فروکش کردن آب که عمده آن به سمت دریا تخلیه شده، مشهود است. در این نقطه که روزهای اول فروردین آب روی جاده بود ، تا ارتفاع زیادی از تابلوها بالا آمده بود و بعضی هاشان را خم کرده بود، حالا آب در دو سوی جاده آرام گرفته است.
نیروهای لشکر 30 پیاده گرگان هنوز قرارگاهشان در ورودی شهر را ترک نکرده اند، نفربرهای بی تی آر آبی – خاکی شان هم کنار خیابان به ترتیب پشت سرهم توقف کرده و آماده عملیات در یک سیل احتمالی دیگر هستند.
سرهنگ دوم حجت جلال جمعی قرارگاه عملیاتی لشکر 30 پیاده گرگان به خبرنگار ما گفت که این نیروها تا زمانی که نیاز باشد در منطقه خواهند ماند.
بیمارستان صحرایی ارتش هم هنوز بساطش در یکی از مدارس آق قلا پهن است و روزانه به 2 هزار و 700 نفر خدمات می دهد.
وضعیت در میدان مختومقلی که بچه های بسیج گرگان در ضلع جنوب غرب آن یک چادر صلواتی دایر کرده اند و با چای از عابران پذیرایی می کنند، عادی به نظر می رسد و مغازه ها بعد از بیش از 3 هفته باز شده اند.
روی پل خیابان مختومقلی توقف کردیم. همانجایی که در روز 4 فروردین امسال آب از دو سمت آن وارد خیابان می شد و دیگر راه به بخش شمالی شهر از این محل وجود نداشت. حالا آب پایین کشیده، اما نه آنقدر که بگوییم خطر رفع شده است. هنوز آب چند سانتی از دروازه خانه های دو سوی ساحل رودخانه بالاتر است و نمی توان پیاده یا با خودرو به کوچه های ساحلی رفت.
پمپ بنزینی هم که آن روزها زیر آب بود حالا کار خود را از سر گرفته است، با اهالی که صحبت کردیم ، گفتند از حدود 5 روز پیش به این سو آب از این مناطق عقب نشینی کرده است. با اینحال هنوز آثار ورود سیل را می توان بر در و دیوار شهر دید و هنوز خیسی دیوارها که ارتفاع آب را نشان می دهد ، خشک نشده است. البته هنوز در بخش های شمالی خیابان مختومقلی آب هست، اما نه آنقدر که نتوان تردد کرد.
موتور پمپ ها در حال کار هستند تا خیابان ها و کوچه ها را از آب تخلیه کنند. با اینکه مناطق جنوبی و مرکزی شهر رفته رفته به وضعیت عادی سیر می کنند، اما اوضاع در محلات شمالی مانند عیدگاه و کل آباد و حکیم آباد چندان خوب نیست.
به نظر می رسد کار تخلیه گل و لای و لجن از محلات و خانه های آق قلا که حدود 20 روز زیر آب بود و ارتفاع آب در محلات شمالی شهر بین 2 تا 3 متر هم رسید ، مرحله دشوار عملیات عادی سازی وضعیت شهر آق قلا باشد. خیلی ها خودشان شروع کرده اند، با هر وسیله که دارند؛ حتی روز یکشنبه برخی ها را دیدیم که در حال سامان دادن به شبکه سیم های برق خانه هایشان بودند.
با اینکه میهمان ناخوانده سیل امسال بیش از حد در خانه های مردم آق قلا ماند اما روند عادی سازی اوضاع شهر بسیار سریع به نظر می رسد و مسئولان و اهالی محلی امیدوارند با ادامه کمک ها و ارائه تسهیلات مصوب دولتی ، شهر هر چه سریعتر کمر راست کند.
1770//2729
کپی شد
