به گزارش ایرنا، مارین از معدود روستاهای ایران است که همه جلوه های گردشگری از تاریخی، طبیعی، مذهبی تا مردم شناسی را یک جا در خود جای داده است.
در کیلومتر 36 شمال شهر دوگنبدان روستای زیبا و کم نظیر مارین خودنمایی می کند . جاده ای که دو سوی آن طبیعت سرسبز، گل های رنگارنگ، کوه های سربه فلک کشیده، درختان انبوه بلوط و دره های عمیق نوازشگر چشم مسافران است.
وقت رسیدن به روستا از خودرو که پیاده شوی تنها نغمه پرندگان گوشت را نوازش می دهد و پیرامون مملو از باغ های متنوع و خانه هایی است که یکی پس از دیگری برروی هم ساخته شده اند.
آن چیزی که در نگاه اول چشم هر بیننده را خیره می کند بافت پلکانی خانه های روستاست که هر خانه بر بام خانه پایین دست ساخته شده و همین بافت پلکانی باعث شده که مارین معروف به «ماسوله جنوب» ایران جنوب شود.
بزرگان روستای مارین می گویند که در روزگاران کهن در آبادی های اطراف روستا «مار» فراوان وجود داشته است اما در این روستا به دلیل آب و هوای خاص خود تعداد کمتری مار بوده و به همین دلیل نام روستا را مارین نهاده اند ، در واقع مردم این آبادی به گویش خود می گفتند که در این آبادی «مار نی» یعنی مار وجود ندارد.
بعدها اسم این روستا به مارین تغییر یافت. مارین از شمال به کوه دلی گنج و از شرق به کوه خامی و از جنوب غربی به کوه دیل محدود می‌شود.
آب و هوای مارین در فصول بهار و پاییز ملایم و مطبوع، در تابستان نسبتا گرم و در زمستان سرد و خشک است.
رودخانه شاه بهرام که از شمال شرقی روستای مارین عبور می‌کند تکمیل کننده جاذبه های این روستاست.
راه سلطنتی شوش به تخت جمشید و بیشاپور در دوره هخامنشیان از هفت کیلومتری روستای مارین عبور می‌کرده است.
موقعیت سوق‌الجیشی روستای مارین، در دوره هخامنشیان، اشکانیان و ساسانیان سبب احداث قلعه‌های زیادی در این روستا شده است.
سقف مسطح، ایوان، پنجره‌های کوچک و دیوارهای قطور، ویژگی مشترک خانه‌های قدیمی روستاست که از سنگ، خشت، گل و تیرهای چوبی ساخته شده است.
گردشگرانی که به مارین آمده اند از قدم زدن در کوچه باغ های مارین و هم کلامی با مردم خونگرم این روستا به عنوان تجربه ای فراموش ناشدنی یاد می کنند.
درآمد بیشتر مردم روستای مارین از طریق زراعت، دامداری، باغداری و صنایع دستی تأمین می‌شود و این یعنی سفر به مارین محلی برای تهیه سوعاتی هایی مانند رب انار،میوه انار، لیموترش، لیموشیرین، انگور،مویز، انجیرتازه و خشک،گوشت قرمز و انواع لبنیات مانند ماست، کره، کشک، دوغ و روغن حیوانی است.
زنان و دختران روستای مارین در کنار فعالیت‌های زراعی به تولید صنایع دستی مانند گلیم، قالی، توبره و جاجیم اشتغال دارند.
دو طرف روستا دیواره‌های سنگی بلند با درختان در دل سنگ ها وجود دارد که گویا جایی بهتر از شکاف سنگ‌ها برای زندگی نیافته‌اند.
اما مارین این بهشت زیبای جنوب در سایه‌سار دیواره‌های بلند این قله دور از چشم سوزان خورشید بساط باغ‌هایش را به برکت چشمه‌ساران گسترده است.
پوشش گیاهی و جانوری روستای مارین با انواع گیاهان دارویی کتیرا، گل گاو زبان و گل بنفشه و جانوران و پرندگان وحشی مانند روباه، خرگوش، قوچ، میش، گراز، شاهین و کبک از دیگر جاذبه‌های طبیعی روستا به شمار می‌رود.
دریاچه سد کوثر در 17کیلومتری جنوب روستای مارین از دیگر جاذبه‌های گردشگری این روستاست.
مهم‌ترین بنای مذهبی روستای مارین، مقبره امامزاده حمیده خاتون (س)، از نوادگان امام موسی کاظم (ع) است. گردشگران در بدو ورود به روستای مارین به زیارت آستان مقدس بی بی حمیده(س) می‌روند و حیاط امامزاده در بخش شرقی به دلیل وجود قرار داشتن در نزدیکی چشمه،باغ و جنگل ، رویایی و تماشایی است.
مهم‌ترین آئین ویژه این روستا مراسم «کوسه گلین» است که در فصل زمستان و هنگام خشکسالی به‌منظور طلب باران برگزار می‌شود.
سازهای سرنا، دهل و نقاره، آلات رایج در موسیقی روستای مارین است.
از معروف‌ترین بازی‌های محلی رایج در روستا می‌توان به بازی کل‌کله برد، هفت‌سنگ، گرنا من کیش، فربجک، ترکه بازی، چوگو و بره غزی اشاره کرد.
پوشاک محلی مورد استفاده مردان این روستا شلوار و پیراهن، جبه، کلاه نمدی، شال، دوال (کمربند)، زناره و کورک و پاپوش مردان اغلب گیوه، گالش و کفش است.
پوشاک زنان روستا، طرح‌ها و رنگ‌های متنوع و زیبایی دارد و مشتمل بر دستمال لاکی یا چارقد لاکی به رنگ مشکی، لچک، دستمال دور سر، دلگ (کت زنانه)، جومه (پیراهن) تنبان دامن پرچین و بلند، مناگیر (دستبند) پاپوش معمول زنان، نعلین، کفش و گیوه است.
معروف‌ترین سوغات روستای مارین را صنایع دست بافت، انار، رب انار، کره، ماست، روغن، کشک و دوغ محلی و مغز بنه است.
آش کارده، آش دوغ، و نان محلی از غذاهای محلی خوش‌طعم این روستاست که بوی خوش این غذاها و بوی گل آب خورده بعد از باران یا آب پاشی گردشگران را مجذوب این همه زیبایی می کند.
مغز بنه سوعانی اختصاص گردشگران در روستای مارین است.
در روستای مارین بعد از چیدن میوه بنه یا پسته وحشی تا سه روز آن را زیر آفتاب می گذارند تا خشک شود.
بعد از خشک شدن آن را در سرکو (serco) می‌ریزند و می‌کوبند و سپس آنها را الک کرده و تمیز می‌کنند.
بنه‌ها را شسته و آن را درون دیگ می‌ریزند و به مدت دو ساعت می‌پزند تا مغز سبز رنگ آن سیاه و پخته شود.
در مرحله بعد دوباره بنه‌ها را درون سرکو می‌کوبند و بعد از کوبیدن آنها را می‌شویند تا پوست آن کنده شود و باز به مدت یک ساعت زیر آفتاب قرار می دهند.
سپس بنه‌ها را درون تابه بزرگ و با حرارت بو می‌دهند.
این کار به صورت دستی و به وسیله سنگ‌های صاف انجام می‌شود که قابلیت خوبی برای شکستن بنه دارند.
در مرحله بعد مغز و پوسته‌های بنه که با هم مخلوط شده با دست یا الک جدا می‌کنند و مغز بنه آماده می‌شود.
در مرحله آخر به مغزها مقداری آب و نمک اضافه می‌کنند و در یخچال می‌گذارند و بعد از سرد و مزه‌دار شدن این آجیل خوشمزه آماده خوردن است.
رئیس اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری گچساران گفت: مارین از روستاهای هدف گردشگری این شهرستان است که هر ساله میزبان تعداد زیادی گردشگر است.
الماس قبادی اظهار داشت: بیان کرد: اردوگاه گردشگری دشتک دیل در نزدیکی روستای مارین با وجود امنیت، سرویس بهداشتی، آلاچیق، سکو بهترین مکان برای اقامت شبانه گردشگران است.
وی با اشاره به برنامه ریزی برای برپایی نمایشگاه صنایع دستی در ورودی شهر دوگنبدان که از روز 28 اسفند آغار بکار می کند گفت: در این مکان ضمن توزیع بروشورهای معرفی مناطق گردشگری گچساران کارشناسان آماده پاسخگویی به سوالات گردشگران هستند.
وی با اشاره به اینکه 2 سرمایه گذار برای احداث اقامتگاه بوم گردی در روستای مارین اقدام کرده اند ، ابراز امیدواری کرد: در آینده نزدیک زیرساخت های خوبی برای اقامت گردشگران در این روستا ایجاد شود.
یک هتل چهار ستاره، یک مهمان پذیر، 6 باغ تفریحی، سه رستوران بین راهی ،چهار اردوگاه گردشگری ، یک کمپینگ اقامتی،چهار آژانس مسافرتی،چهار اردوگاه تفریحی و 10 سرویس بهداشتی از جمله زیرساخت های گردشگری گچساران است.
باغ فردوس، دشت های دیل و گناوه،سواحل سد کوثر و حرم بی بی حکیمه (س) از جاذبه های مهم گردشگری در گچساران است که سالیانه میزبان بیش از یک میلیون گردشگر است.
شهرستان 124 هزار نفری گچساران با مرکزیت شهر دوگنبدان در جنوب غربی کهگیلویه و بویراحمد قرار دارد.
8143/1662
انتهای پیام در کیلومتر 36 شمال شهر دوگنبدان روستای زیبا و کم نظیر مارین خودنمایی می کند . جاده ای که دو سوی آن طبیعت سرسبز، گل های رنگارنگ، کوه های سربه فلک کشیده، درختان انبوه بلوط و دره های عمیق نوازشگر چشم مسافران است.
وقت رسیدن به روستا از خودرو که پیاده شوی تنها نغمه پرندگان گوشت را نوازش می دهد و پیرامون مملو از باغ های متنوع و خانه هایی است که یکی پس از دیگری برروی هم ساخته شده اند.
آن چیزی که در نگاه اول چشم هر بیننده را خیره می کند بافت پلکانی خانه های روستاست که هر خانه بر بام خانه پایین دست ساخته شده و همین بافت پلکانی باعث شده که مارین معروف به «ماسوله جنوب» ایران جنوب شود.
بزرگان روستای مارین می گویند که در روزگاران کهن در آبادی های اطراف روستا «مار» فراوان وجود داشته است اما در این روستا به دلیل آب و هوای خاص خود تعداد کمتری مار بوده و به همین دلیل نام روستا را مارین نهاده اند ، در واقع مردم این آبادی به گویش خود می گفتند که در این آبادی «مار نی» یعنی مار وجود ندارد.
بعدها اسم این روستا به مارین تغییر یافت. مارین از شمال به کوه دلی گنج و از شرق به کوه خامی و از جنوب غربی به کوه دیل محدود می‌شود.
آب و هوای مارین در فصول بهار و پاییز ملایم و مطبوع، در تابستان نسبتا گرم و در زمستان سرد و خشک است.
رودخانه شاه بهرام که از شمال شرقی روستای مارین عبور می‌کند تکمیل کننده جاذبه های این روستاست.
راه سلطنتی شوش به تخت جمشید و بیشاپور در دوره هخامنشیان از هفت کیلومتری روستای مارین عبور می‌کرده است.
موقعیت سوق‌الجیشی روستای مارین، در دوره هخامنشیان، اشکانیان و ساسانیان سبب احداث قلعه‌های زیادی در این روستا شده است.
سقف مسطح، ایوان، پنجره‌های کوچک و دیوارهای قطور، ویژگی مشترک خانه‌های قدیمی روستاست که از سنگ، خشت، گل و تیرهای چوبی ساخته شده است.
گردشگرانی که به مارین آمده اند از قدم زدن در کوچه باغ های مارین و هم کلامی با مردم خونگرم این روستا به عنوان تجربه ای فراموش ناشدنی یاد می کنند.
درآمد بیشتر مردم روستای مارین از طریق زراعت، دامداری، باغداری و صنایع دستی تأمین می‌شود و این یعنی سفر به مارین محلی برای تهیه سوعاتی هایی مانند رب انار،میوه انار، لیموترش، لیموشیرین، انگور،مویز، انجیرتازه و خشک،گوشت قرمز و انواع لبنیات مانند ماست، کره، کشک، دوغ و روغن حیوانی است.
زنان و دختران روستای مارین در کنار فعالیت‌های زراعی به تولید صنایع دستی مانند گلیم، قالی، توبره و جاجیم اشتغال دارند.
دو طرف روستا دیواره‌های سنگی بلند با درختان در دل سنگ ها وجود دارد که گویا جایی بهتر از شکاف سنگ‌ها برای زندگی نیافته‌اند.
اما مارین این بهشت زیبای جنوب در سایه‌سار دیواره‌های بلند این قله دور از چشم سوزان خورشید بساط باغ‌هایش را به برکت چشمه‌ساران گسترده است.
پوشش گیاهی و جانوری روستای مارین با انواع گیاهان دارویی کتیرا، گل گاو زبان و گل بنفشه و جانوران و پرندگان وحشی مانند روباه، خرگوش، قوچ، میش، گراز، شاهین و کبک از دیگر جاذبه‌های طبیعی روستا به شمار می‌رود.
دریاچه سد کوثر در 17کیلومتری جنوب روستای مارین از دیگر جاذبه‌های گردشگری این روستاست.
مهم‌ترین بنای مذهبی روستای مارین، مقبره امامزاده حمیده خاتون (س)، از نوادگان امام موسی کاظم (ع) است. گردشگران در بدو ورود به روستای مارین به زیارت آستان مقدس بی بی حمیده(س) می‌روند و حیاط امامزاده در بخش شرقی به دلیل وجود قرار داشتن در نزدیکی چشمه،باغ و جنگل ، رویایی و تماشایی است.
مهم‌ترین آئین ویژه این روستا مراسم «کوسه گلین» است که در فصل زمستان و هنگام خشکسالی به‌منظور طلب باران برگزار می‌شود.
سازهای سرنا، دهل و نقاره، آلات رایج در موسیقی روستای مارین است.
از معروف‌ترین بازی‌های محلی رایج در روستا می‌توان به بازی کل‌کله برد، هفت‌سنگ، گرنا من کیش، فربجک، ترکه بازی، چوگو و بره غزی اشاره کرد.
پوشاک محلی مورد استفاده مردان این روستا شلوار و پیراهن، جبه، کلاه نمدی، شال، دوال (کمربند)، زناره و کورک و پاپوش مردان اغلب گیوه، گالش و کفش است.
پوشاک زنان روستا، طرح‌ها و رنگ‌های متنوع و زیبایی دارد و مشتمل بر دستمال لاکی یا چارقد لاکی به رنگ مشکی، لچک، دستمال دور سر، دلگ (کت زنانه)، جومه (پیراهن) تنبان دامن پرچین و بلند، مناگیر (دستبند) پاپوش معمول زنان، نعلین، کفش و گیوه است.
معروف‌ترین سوغات روستای مارین را صنایع دست بافت، انار، رب انار، کره، ماست، روغن، کشک و دوغ محلی و مغز بنه است.
آش کارده، آش دوغ، و نان محلی از غذاهای محلی خوش‌طعم این روستاست که بوی خوش این غذاها و بوی گل آب خورده بعد از باران یا آب پاشی گردشگران را مجذوب این همه زیبایی می کند.
مغز بنه سوعانی اختصاص گردشگران در روستای مارین است.
در روستای مارین بعد از چیدن میوه بنه یا پسته وحشی تا سه روز آن را زیر آفتاب می گذارند تا خشک شود.
بعد از خشک شدن آن را در سرکو (serco) می‌ریزند و می‌کوبند و سپس آنها را الک کرده و تمیز می‌کنند.
بنه‌ها را شسته و آن را درون دیگ می‌ریزند و به مدت دو ساعت می‌پزند تا مغز سبز رنگ آن سیاه و پخته شود.
در مرحله بعد دوباره بنه‌ها را درون سرکو می‌کوبند و بعد از کوبیدن آنها را می‌شویند تا پوست آن کنده شود و باز به مدت یک ساعت زیر آفتاب قرار می دهند.
سپس بنه‌ها را درون تابه بزرگ و با حرارت بو می‌دهند.
این کار به صورت دستی و به وسیله سنگ‌های صاف انجام می‌شود که قابلیت خوبی برای شکستن بنه دارند.
در مرحله بعد مغز و پوسته‌های بنه که با هم مخلوط شده با دست یا الک جدا می‌کنند و مغز بنه آماده می‌شود.
در مرحله آخر به مغزها مقداری آب و نمک اضافه می‌کنند و در یخچال می‌گذارند و بعد از سرد و مزه‌دار شدن این آجیل خوشمزه آماده خوردن است.
رئیس اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری گچساران گفت: مارین از روستاهای هدف گردشگری این شهرستان است که هر ساله میزبان تعداد زیادی گردشگر است.
الماس قبادی اظهار داشت: بیان کرد: اردوگاه گردشگری دشتک دیل در نزدیکی روستای مارین با وجود امنیت، سرویس بهداشتی، آلاچیق، سکو بهترین مکان برای اقامت شبانه گردشگران است.
وی با اشاره به برنامه ریزی برای برپایی نمایشگاه صنایع دستی در ورودی شهر دوگنبدان که از روز 28 اسفند آغار بکار می کند گفت: در این مکان ضمن توزیع بروشورهای معرفی مناطق گردشگری گچساران کارشناسان آماده پاسخگویی به سوالات گردشگران هستند.
وی با اشاره به اینکه 2 سرمایه گذار برای احداث اقامتگاه بوم گردی در روستای مارین اقدام کرده اند ، ابراز امیدواری کرد: در آینده نزدیک زیرساخت های خوبی برای اقامت گردشگران در این روستا ایجاد شود.
یک هتل چهار ستاره، یک مهمان پذیر، 6 باغ تفریحی، سه رستوران بین راهی ،چهار اردوگاه گردشگری ، یک کمپینگ اقامتی،چهار آژانس مسافرتی،چهار اردوگاه تفریحی و 10 سرویس بهداشتی از جمله زیرساخت های گردشگری گچساران است.
باغ فردوس، دشت های دیل و گناوه،سواحل سد کوثر و حرم بی بی حکیمه (س) از جاذبه های مهم گردشگری در گچساران است که سالیانه میزبان بیش از یک میلیون گردشگر است.
شهرستان 124 هزار نفری گچساران با مرکزیت شهر دوگنبدان در جنوب غربی کهگیلویه و بویراحمد قرار دارد.
8143/1662
کپی شد
