در این گزارش آمده است: سال گذشته با چند مهمان عزیز که مشتاق دیدن روستای باستانی میمند بودند، فی‌البداهه از کرمان حرکت کردیم و یک ساعت و نیم بعد، در غروب آفتاب وارد این روستا شدیم.
غروب و شب میمند را تا آن زمان ندیده بودم، اینجا شب عجیبی دارد، در نهایت زیبایی و ترسناکی! حس دوره غارنشینی به جان آدم می نشیند.
بیشتر از تصوری که از شب این مکان داشتم وهمناک بود. آن شب، همزمان با ما یک گروه پر تعداد آلمانی هم حضور داشتند که با شوق بسیار زیادی در آن هوای نیمه تاریک به همه سوراخ و سنبه های کوچه ها و خانه ها سرک می کشیدند.
بدون شک، مهمترین ویژگی این روستا که در 30 کیلومتری شهربابک قرار دارد، قدمت و منظر فرهنگی آن است، خانه هایش در دل کوه کنده شده، و مردمان اندکی در آنجا، هنوز با حفظ روابط سنتی، زندگی می کنند.
حتما همین ویژگی ها بوده است که سه سال پیش در 13 تیرماه 94 موجب شد تا نام این روستا، در اجلاس جهانی میراث فرهنگی یونسکو در شمار برترین‌های میراث جهانی به ثبت برسد.
به این ترتیب، دنیا اینجا را به رسمیت شناخت تا برای استان کرمان نیز یک فرصت ویژه و کمیاب فراهم شود، اما ما در مقابل چه کردیم؟
شوربختانه در مورد این روستا و زمان پیدایش آن، هنوز یک تحقیق جامع، همراه با معرفی شایسته ای انجام نشده است.
بارها شنیده ام قرار است پژوهشگران ایرانی و خارجی روی تاریخ و فرهنگ این منطقه، یک کار مشترک علمی انجام دهند، اما افسوس که در اینگونه فقط حرف و وعده فراوان است، و ظاهرا این آرزو قرار نیست به حقیقت بپیوندد، چون بودجه های دولتی هرگز کفاف چنین کار بزرگی را نمی دهد.
عجیب تر این است که این روستای باستانی، با وجودی که در مجاورت برگترین معادن مس ایران قرار دارد، هنوز از حمایت لازم و کافی بهره برداران این معادن برخوردار نیست. بهره برداران معادن مس میدوک و سرچشمه، حیف است از وجود چنین گنجی خود را محروم کنند.
چرا که هرگونه حمایت از این در معرفی جهانی آن، از یکسو کمک به ترقی و توسعه منطقه است و از سوی دیگر، کمک به معرفی این ناحیه معدنی به سراسر جهان و ایجاد جاذبه های فراوان برای همه کسانی است که به این منطقه سفر می‌کنند و یا قرار است در این منطقه شاغل باشند و یا داد و ستد داشته باشند.
شهرت و اهمیت بالقوه این روستای باستانی را در حالی دست کم گرفتیم که ثبت جهانی میمند، می توانست کرمان و مس را بیش از هر امکان تبلیغاتی، فرهنگی و رسانه ای دیگر، به دنیا معرفی کند.
7420/ 5054
انتهای پیام غروب و شب میمند را تا آن زمان ندیده بودم، اینجا شب عجیبی دارد، در نهایت زیبایی و ترسناکی! حس دوره غارنشینی به جان آدم می نشیند.
بیشتر از تصوری که از شب این مکان داشتم وهمناک بود. آن شب، همزمان با ما یک گروه پر تعداد آلمانی هم حضور داشتند که با شوق بسیار زیادی در آن هوای نیمه تاریک به همه سوراخ و سنبه های کوچه ها و خانه ها سرک می کشیدند.
بدون شک، مهمترین ویژگی این روستا که در 30 کیلومتری شهربابک قرار دارد، قدمت و منظر فرهنگی آن است، خانه هایش در دل کوه کنده شده، و مردمان اندکی در آنجا، هنوز با حفظ روابط سنتی، زندگی می کنند.
حتما همین ویژگی ها بوده است که سه سال پیش در 13 تیرماه 94 موجب شد تا نام این روستا، در اجلاس جهانی میراث فرهنگی یونسکو در شمار برترین‌های میراث جهانی به ثبت برسد.
به این ترتیب، دنیا اینجا را به رسمیت شناخت تا برای استان کرمان نیز یک فرصت ویژه و کمیاب فراهم شود، اما ما در مقابل چه کردیم؟
شوربختانه در مورد این روستا و زمان پیدایش آن، هنوز یک تحقیق جامع، همراه با معرفی شایسته ای انجام نشده است.
بارها شنیده ام قرار است پژوهشگران ایرانی و خارجی روی تاریخ و فرهنگ این منطقه، یک کار مشترک علمی انجام دهند، اما افسوس که در اینگونه فقط حرف و وعده فراوان است، و ظاهرا این آرزو قرار نیست به حقیقت بپیوندد، چون بودجه های دولتی هرگز کفاف چنین کار بزرگی را نمی دهد.
عجیب تر این است که این روستای باستانی، با وجودی که در مجاورت برگترین معادن مس ایران قرار دارد، هنوز از حمایت لازم و کافی بهره برداران این معادن برخوردار نیست. بهره برداران معادن مس میدوک و سرچشمه، حیف است از وجود چنین گنجی خود را محروم کنند.
چرا که هرگونه حمایت از این در معرفی جهانی آن، از یکسو کمک به ترقی و توسعه منطقه است و از سوی دیگر، کمک به معرفی این ناحیه معدنی به سراسر جهان و ایجاد جاذبه های فراوان برای همه کسانی است که به این منطقه سفر می‌کنند و یا قرار است در این منطقه شاغل باشند و یا داد و ستد داشته باشند.
شهرت و اهمیت بالقوه این روستای باستانی را در حالی دست کم گرفتیم که ثبت جهانی میمند، می توانست کرمان و مس را بیش از هر امکان تبلیغاتی، فرهنگی و رسانه ای دیگر، به دنیا معرفی کند.
7420/ 5054
کپی شد
