ماه مبارک رمضان ماه رحمت و غفران الهی است و مومنان با یک ماه روزه داری و عبادت قصد رسیدن به قرب الهی را دارند ومردم دیار کریمان نیز با استفاده از فرهنگ غنی تاریخی و مذهبی خود در طول ماه مبارک رمضان، آداب، رسوم و نمادهای ویژه این ماه را اجرا می کنند.
کارشناس مردم شناسی اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان کرمان می گوید: آیین های مختلفی در ماه مبارک رمضان در استان کرمان برگزار می شود که آیین ' کلید زنی ' یکی از دهها نماد این ماه در کرمان مطرح بوده است .
فاطمه رضاپور پیرامون نحوه اجرا و انجام آیین سنتی و محلی اظهار داشت: این سنت که هم اکنون به بوته فراموشی سپرده شده است به این صورت بوده که زنی داخل یک الک را آینه، سرمه‌دان و یک جلد قرآن قرار داده به منازل اهل محل می‌رود و در حالی که صورت خود را با چادر پوشانده با کلید به الک می‌زند و کلید زن برای اینکه شناخته نشود نباید تا آخر این برنامه حرف بزند.
کارشناس مردم شناسی بیان کرد: اگر از سوی صاحبخانه پاسخ هایی چون چراغ بیاور یا قند و شیرینی بیاور داده شود در این صورت زن کلید زن، امیدوار شده و کمک هایی را دریافت می کند و صاحبخانه پس از گشودن در، آینه داخل الک را برمی‌دارد و چهره خود را می‌نگرد، سپس مقداری شیرینی، قند یا پول داخل الک قرار می‌دهد.
وی گفت: کلیدزن این عمل را با نیت از پیش تعیین شده انجام می‌دهد و در پایان صاحبخانه که می‌داند کلیدزن برای طلب حاجت آمده، می‌گوید ان‌شاءالله حاجت روا بشوید و در پایان خوراکی‌ها یا پول جمع‌آوری شده را به مستمندان می‌دهند، در مواردی هم ممکن بود کلیدزن مرد باشد چون صورت آنها پوشانده و حرفی نمی زدند، تشخیص داده نمی شد.
براساس این گزارش هر چند که این آیین ها و نمادهای سنتی و اصیل این روزها در دنیای مدرن و ماشینی رنگ باخته و در اغلب مناطق این استان غبار فراموشی به خود گرفته است ولی بطور یقین احیای این نمادهای نیکوکارانه که در قالب بازی های سالم مناسبتی ، ساعاتی از اوقات فراغت نوجوانان و جوانان را پر می کند باید جزو برنامه های اولویت دار حوزه های فرهنگی و سازمانهای حمایتی قرار گیرد.
7437/ 5054
انتهای پیام کارشناس مردم شناسی اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان کرمان می گوید: آیین های مختلفی در ماه مبارک رمضان در استان کرمان برگزار می شود که آیین ' کلید زنی ' یکی از دهها نماد این ماه در کرمان مطرح بوده است .
فاطمه رضاپور پیرامون نحوه اجرا و انجام آیین سنتی و محلی اظهار داشت: این سنت که هم اکنون به بوته فراموشی سپرده شده است به این صورت بوده که زنی داخل یک الک را آینه، سرمه‌دان و یک جلد قرآن قرار داده به منازل اهل محل می‌رود و در حالی که صورت خود را با چادر پوشانده با کلید به الک می‌زند و کلید زن برای اینکه شناخته نشود نباید تا آخر این برنامه حرف بزند.
کارشناس مردم شناسی بیان کرد: اگر از سوی صاحبخانه پاسخ هایی چون چراغ بیاور یا قند و شیرینی بیاور داده شود در این صورت زن کلید زن، امیدوار شده و کمک هایی را دریافت می کند و صاحبخانه پس از گشودن در، آینه داخل الک را برمی‌دارد و چهره خود را می‌نگرد، سپس مقداری شیرینی، قند یا پول داخل الک قرار می‌دهد.
وی گفت: کلیدزن این عمل را با نیت از پیش تعیین شده انجام می‌دهد و در پایان صاحبخانه که می‌داند کلیدزن برای طلب حاجت آمده، می‌گوید ان‌شاءالله حاجت روا بشوید و در پایان خوراکی‌ها یا پول جمع‌آوری شده را به مستمندان می‌دهند، در مواردی هم ممکن بود کلیدزن مرد باشد چون صورت آنها پوشانده و حرفی نمی زدند، تشخیص داده نمی شد.
براساس این گزارش هر چند که این آیین ها و نمادهای سنتی و اصیل این روزها در دنیای مدرن و ماشینی رنگ باخته و در اغلب مناطق این استان غبار فراموشی به خود گرفته است ولی بطور یقین احیای این نمادهای نیکوکارانه که در قالب بازی های سالم مناسبتی ، ساعاتی از اوقات فراغت نوجوانان و جوانان را پر می کند باید جزو برنامه های اولویت دار حوزه های فرهنگی و سازمانهای حمایتی قرار گیرد.
7437/ 5054
کپی شد
