به گزارش ایرنا، میزبانی امشب دیار کریمان کمی فرق می کند و حالا دیگر ما باید روایت عشق و دلدادگی و ایثار را بگوییم.
سردار شهید سپهبد قاسم سلیمانی در سال ۱۳۳۵ در روستای قنات ملک در شهرستان رابر استان کرمان در دامان مادری عابد و پدری عارف پرورش یافت و در ۱۲ سالگی، پس از پایان تحصیلات دوره ابتدایی، زادگاه خود را ترک کرد و مشغول به کار بنایی در کرمان شد و چندی بعد نیز به عنوان پیمانکار در سازمان آب مشغول به کار شد و در همان سال‌ها نیز فعالیت‌های انقلابی خود را آغاز کرد.
سردار سپهبد سلیمانی با جرقه های وقوع انقلاب اسلامی ایران، حین ادامه فعالیت در سازمان آب کرمان، به عضویت سپاه درآمد و در طول جنگ ایران و عراق، فرمانده لشکر ۴۱ ثارالله کرمان بود.
چه در زمانی که فرمانده لشکر ۴۱ ثارالله بود این علمیات‌ها را با سیاست و کیاست همراه با نیروهای لشکر ۴۱ ثارالله به انجام رساند و چه در زمانی که شرق کشور اشرار و قاچاقچیان آرامش و امنیت را از چشم مردم ربوده بودند آنجا هم حاج قاسم به یاری مردم شتافت و هر کجا که صدای مظلومی بلند می‌شد سردار سلیمانی آنجا بود حال چه یمن باشد، چه لبنان و چه عراق و چه افغانستان باشد.
قاسم انقلاب ما، معنای دقیق عزت بود و سربازی وفادار و عاشق برای اسلام و پدری دلسوز برای نیروهای تحت امر و نگاهش غرش شیر ژیان برای جان دشمنان بود.
قاسم‌ها همیشه برای اربابشان جان می‌دهند چه نینوا باشد چه بغداد؛ سردار شهید سلیمانی معنای حقیقی عزت است وقتی شهادتش یه دنیا را مشوش می‌کند.
سردار معنای واقعی قدرت بود وقتی که کرکس‌ها از او و تفکرش هراس داشتند و اشقیا کربلایتان را چه خوب رقم زدند در سرزمین عراق در جمعه‌ای حوالی شهادت بانوی مظلوم عالم حضرت زهرای مرضیه (س) چه خوب می‌دانیم اراداتتان را به حضرت مادر.
لبخند رضایت حضرت زهرا(س) گوارای وجودتان فرزند خلف اسلام و انقلاب.
برای مردمت حاج قاسم بودی و برای دشمنان ژنرالی پرابهت بودی.
شهید حججی که به دست شیاطین داعش شهید شد قول انتقام دادی و بر سر قولت ماندی و اهریمن داعش را بیرون راندی و ضربه‌ای مهلک بر پیکره سیاهش زدی حال که شیاطن بزرگ شما را به شهادت رسانده است به عنوان یک ایرانی و به عنوان یک سرباز قول می‌دهیم که انتقام خون پاکت را از آنها بستانیم و یادمان می‌ماند که آمریکای جوانخوار و اسرائیل غاصب با این مردم چه کردند.
ما همه سلیمانی هستیم راهتان پررهرو و شهادتتان مبارک.
این ره که گشوده‌ای بسته نخواهد شد
این سوز بر سینه نشسته خاموش نخواهد شد.
