خبر و خبرنگاری عمری به قدمت تاریخ بشر دارد، هر چند در طول همه اعصار شیوه و ابزار مختلفی را تجربه کرده، اما فلسفه و ماهیت خبر رسانی که همان اطلاع و آگاهی محسوب می شود بدون تغییر مانده است.
زمانی که در کسوت خبرنگاری قلم بدست می گیری، ناخود آگاه مسئولیتی گران بردوش تو قرار می گیرد که باید آن را قدر بدانی و حرمت قلمت را به فراموشی نسپاری و جز این باشد عمرت را تلف کرده ای.
اشک های مادری که فرزندش را در حادثه ای از دست داده و یا نگاه نگران پدری دستفروش، که برای تامین معاش خانواده اش سوژه عکاسی شده است، وجدان و انسانیت تو را برای انعکاس درد و غم به چالش می کشد و انتظار پاسخی در خور دارد.
آن کودکی که در میانه برهوت و بیابان از آب سالم داخل شیر تازه نصب شده خانه شان می نوشد و یا نوجوانی روستایی در سالن ورزشی نوساز شوت محکمی به گل می زند و مثل ستارهای مورد علاقه اش شادی گل نشان می دهد، تو باید تصویر و خبرش را منتشر کنی تا در لذت و شادیشان شریک شوی.
فصل که تغییر می کند، جنس خبرها نیز تغییر می کند، از برکت برداشت محصول سیب و خرما باید بنویسی و در عین حال حواست به هشدار سرمای بهاره و کم آبی فصل بارش باشد تا کشاورزی در دور دست به شتاب محصولش را حفظ کند.
باور خبرنگاری در وجودت تو را پشت هیچ در بسته ای متوقف نمی کند و اخم و بی اعتنایی مسئولی را با صبر و حوصله به رضایت تبدیل می کند تا جاده خبر رسانی برای تو همیشه باز باشد.
غنی و فقیر در کار خبر تفاوتی ندارد و بی طرفی و حقگویی برای رساندن پیام به مخاطبان اولویتی است که نباید فرصت آن را از دست داد، گرچه هزینه خبر موثق گاهی سنگین و پر زحمت باشد، اما میوه اش به کام می نشیند.
دلت که با خبر باشد، آفتاب و مهتاب تو را از ادامه کار باز نمی دارد و از بارش برف، گرما و حلاوت برمی خیزد و از هرم گرما، نسیم و خنکی به جانت می خزد تا طاقتت طاق نشود و پر نفس کار کنی.
کفش آهنی خبرنگاری را که بپوشی می توانی قله ها و دره های خبر را بپیمایی و هر روز سرعتت را در جاده اطلاع رسانی بیشتر کنی تا از قافله خبر رسانی جا نمانی که توقف در این وادی حیرانت می کند.
خبرنگار که باشی دوره گردی کودکی، صدای آب و باد، سوت قطار، ریزش برگ و فریاد رهگذری تو را به خود می آورد، شاید خبری در پس این نجواها و تصویرها باشد که تقدیر برای رساندن آن تو را فرا خوانده است.
شاید تو یکی از سخت ترین شغل های دنیا را انتخاب کرده باشی اما آرامش و اطمینان خاطر نوشتن خبر و گزارش آن را به سهل ترین شغل دنیا تبدیل می کند تا اشتیاق خبر رسانی در درونت فروکش نکند.
باید در راه خبرنگاری صبور و کم توقع ماند و از توان مایه گذاشت تا در این راه ماندنی باشی و هر روز طعم شیرین دسترنج خود را ببینی و بچشی، آنچه راهت را روشن و هموار می کند همان تعهد، صداقت و بردباری است.
روز خبرنگار مبارک.
۷۴۳۷/ 5054
