وی در مطلب خود آورده است : مطبوعات کشور پس از سه هفته تعطیلی بالاخره منتشر و با عکس اول و تیتر «سیل در استان‌های مختلف» روی پیشخوان قرار گرفتند. دو روزنامه‌ی اعتماد و شرق هم بدون آن‌که صفحات خود را زیاد کنند، با افزایش صد درصدی قیمت خود، یعنی چهار هزارتومان، سال را آغاز کردند.
دلیل اصلی این تعطیلی طولانی و افزایش دو برابری قیمت، قطعا به کمبود کاغذ و رشد بالای قیمت چاپ مربوط است. از سویی همین عوامل باعث نزول کیفیت و رویگردانی بیشتر مخاطبها از مطبوعات شده و باز هم می‌شود. به عبارتی اگر وضعیت به همین سیاق ادامه یابد، در آینده آمار مصرف کننده‌ی مطبوعات حرفه‌ای باز هم کمتر می‌شود.
در اولین روز کاری مطبوعات همچنین خبر می‌رسد در تهران 280 خبرنگار در فروردین بیکار شدند و احتمال بیکاری بیش از 800 نفر تا اردیبهشت ماه می‌رود.
با عنایت به مراتب بالا، نمی‌دانم با چه زبانی باید گفت مطبوعات در کشور ما رو به ورشکستگی رفته و نفس‌های آخر خود را می‌کشد، و جامعه‌ی ما در آینده‌ای نه‌چندان دور از نعمت مطبوعات و رسانه‌های ارزشمند و آگاهی دهنده کاملا تهی خواهد شد.
شوربختانه این هشدارها ابدا از سوی متولیان جدی گرفته نمی‌شود. ترسم از این است روزی متوجه خطر شویم که دیگر این سرمایه‌ی اجتماعی و فرهنگی را به‌کلی از دست داده باشیم.
حذف مطبوعات؛ و سپردن دروازه بانی خبرها و تحلیل‌ها به کانالها و شبکه‌های اجتماعی بدون سردبیر، و یا بدون هویت، به گمان من مثل خوابیدن در مسیل‌ها برای نجات از خطرات است.
5054
انتهای پیام دلیل اصلی این تعطیلی طولانی و افزایش دو برابری قیمت، قطعا به کمبود کاغذ و رشد بالای قیمت چاپ مربوط است. از سویی همین عوامل باعث نزول کیفیت و رویگردانی بیشتر مخاطبها از مطبوعات شده و باز هم می‌شود. به عبارتی اگر وضعیت به همین سیاق ادامه یابد، در آینده آمار مصرف کننده‌ی مطبوعات حرفه‌ای باز هم کمتر می‌شود.
در اولین روز کاری مطبوعات همچنین خبر می‌رسد در تهران 280 خبرنگار در فروردین بیکار شدند و احتمال بیکاری بیش از 800 نفر تا اردیبهشت ماه می‌رود.
با عنایت به مراتب بالا، نمی‌دانم با چه زبانی باید گفت مطبوعات در کشور ما رو به ورشکستگی رفته و نفس‌های آخر خود را می‌کشد، و جامعه‌ی ما در آینده‌ای نه‌چندان دور از نعمت مطبوعات و رسانه‌های ارزشمند و آگاهی دهنده کاملا تهی خواهد شد.
شوربختانه این هشدارها ابدا از سوی متولیان جدی گرفته نمی‌شود. ترسم از این است روزی متوجه خطر شویم که دیگر این سرمایه‌ی اجتماعی و فرهنگی را به‌کلی از دست داده باشیم.
حذف مطبوعات؛ و سپردن دروازه بانی خبرها و تحلیل‌ها به کانالها و شبکه‌های اجتماعی بدون سردبیر، و یا بدون هویت، به گمان من مثل خوابیدن در مسیل‌ها برای نجات از خطرات است.
5054
کپی شد
