وی در مطلب خود آورده است : شاید هیچ سخن و آدابی به اندازه‌ی رسم دیرینه‌ «سیزده به‌در»، روی اندیشه و رفتار «طبیعت‌دوستی» ما موثر نباشد. یک سنت نمادین برای همزیستی مسالمت‌آمیز با طبیعت و احترام به نیروهای آن. رسمی برای نشان دادن میزان عشق و علاقه‌ی خود را به آب و هوا، گل‌وگیاه، کوهسار، کویر، حیوان، آفتاب و ...
تجربه‌ی سال‌های گذشته اما حاکی از آن است، شوربختانه هم در این روز، خواسته یا ناخواسته سنگین‌‌ترین خسارت را بر پیکر طبیعت وارد می‌سازیم.
نمونه‌ی بسیار معمول آن، تاب بستن بر شاخه‌ی درختان، آتش افروزی و آلوده کردن آب و خاک، با انبوه زباله‌ای که در محیط اطراف می‌ریزیم، از جمله اتفاقات معمول روز سیزده سال است.
در واقع، عدد سیزده به خلاف باور رایج، اصلا نحوست ندارد، که با ترک خانه‌هایمان، طلسم آن را باطل کنیم. گمان می‌کنم نحسی و جادوی این روز، اگر هم واقعیت داشته باشد، دامن طبیعت را می‌گیرد.
حیف نیست روزی که ما در دنیا شعار زنده باد طبیعت سر می‌دهیم؛ برخی با رفتارهای نادرست، در عمل تیشه به ریشه‌ی طبیعت بزنند؟
امیدوارم فردا کاری نشود که بگویند «سیزده به‌در» در سنت ایرانی یک روز علیه طبیعت است و بس!
5054
انتهای پیام
این مطلب برایم مفید است
0 نفر این پست را پسندیده اند

موضوعات داغ

نظرات و دیدگاه ها

مسئولیت نوشته ها بر عهده نویسندگان آنهاست و انتشار آن به معنی تایید این نظرات نیست.